فصل به فصل، آیه به آیه، استفاده آسان و همیشه رایگان!
هوشع باب ۱۲ – یعقوب باستان و اسرائیل جدید
فریب عمیقاً ریشه‌دار اسرائیل.
۱. آیۀ (۱) اسراییل به معاملات و اتحاد با ملت‌های اطراف توکل می‌کند.
اِفرایِم از باد تغذیه می‌کند،
و تمامی روز در پی باد شرقی می‌رود؛
دروغ و خشونت را می‌افزاید،
با آشور عهد می‌بندد،
و روغن به مصر می‌فرستد.
الف. اِفرایِم از باد تغذیه می‌کند: بت‌ها و اتحاد با بیگانگانی که اسرائیل به آنها توکل دارد بی‌فایده هستند. مانند این است که آنها تلاش می‌کنند تا از باد تغذیه کنند.
یک) کلارک در مورد باد شرقی: «آن باد نه تنها بی‌ثمر است، بلکه خطرناک و مخرب نیز هست. باد شرقی در همۀ کشورها بادی خشک، ویرانگر و زیان‌آور بوده و هست.»
ب. با آشور عهد می‌بندد، و روغن به مصر می‌فرستد: اسرائیل به جای توکل بر خداوند، به معاملات و امتیاز دادن به ابرقدرت‌های اطراف توکل کرد. این فکر آنها احمقانه بود که آشور یا مصر از خداوند قدرتمندتر یا قابل اعتمادتر است.
۲. آیات (۲–۶) یعقوب باستان نمونه‌ای از فریب فعلی اسرائیل است.
خداوند را بر علیه یهودا ادعایی است؛
او یعقوب را بر حسب راه‌هایش مجازات خواهد کرد،
و او را بر وفق اعمالش سزا خواهد داد.
او در رَحِم، پاشنۀ برادرش را گرفت،
و چون مرد شد با خدا مجاهده کرد.
با فرشته مجاهده کرد و چیره گشت؛
گریان شد و به وی التماس نمود.
در بِیت‌ئیل، خدا او را ملاقات کرد،
و در آنجا با ما سخن گفت،
یهوه، خدای لشکرها،
آن که یهوه نامِ به یاد ماندنی اوست!
«پس تو به مدد خدای خویش بازگشت نما
و محبت و عدالت را به جای آر
و پیوسته برای خدای خویش انتظار بکش.»
الف. او در رَحِم، پاشنۀ برادرش را گرفت: در اینجا، خدا از یعقوبِ پاتْریارْک یاد کرد و اینکه اسرائیل در دوران هوشع درست مانند جدشان یعقوب در دوران پیدایش بود. در اسرائیل باستان، یک «پاشنه‌گیر» یک فرد فریبکار بود، کسی که با حیله و تقلب به اهداف خود می‌رسید. خدا از طریق هوشع گفت: «آن زمان یعقوب بود و اکنون اسرائیل است.»
یک) «گرفتن پاشنه به معنای رفتن پشت سر کسی در خفا برای فریب دادن یا گول زدن او بود و این ویژگیِ غالب انسان شد.» (بویس)
ب. و چون مرد شد با خدا مجاهده کرد: نبی مجاهدۀ بین یعقوب و آن مرد در پیدایش ۳۲:۲۴–۳۰ را به یاد می‌آورد. یعقوب از تسلیم شدن به خدا امتناع ورزید، پس خدا در یک مسابقۀ کشتیِ واقعی از او خواست تسلیم شود.
یک) عبارتِ با خدا مجاهده کرد نکته‌ای که قبلاً در پیدایش ۳۲:۲۴–۳۰ روشن شده است را تقویت می‌کند: یعقوب با یهوه خدا، که در شکل انسانی و به‌عنوان یک انسان ظاهر شد، کشتی گرفت. از آنجایی که او پیام‌آوری منحصر به فرد از آسمان بود، به درستی او را به‌عنوان فرشته خداوند توصیف می‌کنند.
ج. با فرشته مجاهده کرد و چیره گشت؛ گریان شد و به وی التماس نمود: هوشع با الهام روح‌القدس، بر دو مورد دیگر از جزئیات روایت پیدایش ۳۲:۲۴–۳۰ تأکید کرد. اول، گفت که یعقوب در کشتی چیره گشت. دوم، گفت که یعقوب در این مجاهده گریان شد.
یک) می‌توان گفت که یعقوب از تنها راهی چیره گشت که هر کسی در مجاهده با خدا می‌تواند چیره شود. در مجاهده با خدا، چیره شدن در حقیقت به معنای درک این واقعیت است که ما ضعیف هستیم و شکست می‌خوریم، و تسلیم خدا شویم.
دو) مهم است بدانیم که یعقوب گریان شد زیرا این به ما کمک می‌کند بفهمیم او خیلی شکسته و ناامید بود و خداوند را رها نمی‌کرد، و اکنون فقط برای برکت التماس می‌کند.
د. پس تو به مدد خدای خویش بازگشت نما: یعقوب به جایی رسید که فهمید خدا او را زده و تنها کاری که می‌توانست انجام دهد این بود که به خدا بچسبد و برای برکت التماس کند. «پس تو» خطاب به اسرائیل است و می‌گوید که آنها نیز باید به همین شکل نزد خدا بازگردند.
یک) به مدد خدای خویش بازگشت نما به ما یادآوری می‌کند که ما بدون کمک او هرگز حتی نمی‌توانیم به سوی خداوند بازگردیم. این نشان می‌دهد که ما چقدر ضعیفیم و واقعاً چقدر به او وابسته هستیم.
داوری موعود بر ضد اسرائیلی که از خود مطمئن است.
۱. آیات (۷–۱۱) هرچند اسرائیل به ثروت خود اطمینان دارد، اما خداوند آنها را خوار خواهد کرد.
اِفرایِم سوداگری است که ترازوی نامیزان به دست دارد،
و ظلم را دوست می‌دارد.
می‌گوید:
«به‌درستی که دولتمند شده‌ام؛
و برای خویشتن ثروت اندوخته‌ام؛
در همۀ دسترنجم هیچ بی‌انصافی یا گناه نتوان یافت.»
اما من از سرزمین مصر یهوه خدای تو هستم؛
تو را بار دیگر همچون ایام عید،
در خیمه‌ها ساکن خواهم ساخت.
من با انبیا سخن گفتم،
رؤیاها را افزون ساختم،
و به‌واسطۀ انبیا مَثَل‌ها آوردم.
در جِلعاد شرارت یافت می‌شود،
به‌درستی که ساکنانش به بطالت گرفتار آمده‌اند:
در جِلجال گاوان قربانی می‌کنند؛
و مذبح‌های ایشان همچون تودۀ سنگ
در شیارهای زمین است.
الف. به‌درستی که دولتمند شده‌ام: هوشع در دورانی نبوت کرد که اسرائیل هرچند بسیار پر رونق بود، اما دچار انحطاط روحانی و اخلاقی شده بود. وقتی اوضاع از نظر مالی خوب باشد، مردم به سختی باور می‌کنند که جامعۀ آنها مشکل دارد (در همۀ دسترنجم هیچ بی‌انصافی یا گناه نتوان یافت).
یک) اِفرایم در این زمینه احتمالاً به معنای «تاجر» است، زیرا کنعانیان در آن زمان تاجران و بازرگانان مشهوری بودند. کلارک می‌گوید: «اِفرایِم به اندازۀ آن تاجران بت‌پرست فاسد بود.»
ب. تو را بار دیگر همچون ایام عید، در خیمه‌ها ساکن خواهم ساخت: اگرچه اسرائیل از موفقیت مالی و خانه‌های خوبی برخوردار بود، اما داوری خدا آنها را دوباره به تبعید و خیمه‌های محقر خواهد فرستاد. این داوری قطعی است، زیرا خداوند به‌واسطۀ انبیا صحبت کرده است، اما آنها گوش نداده‌اند.
ج. و مذبح‌های ایشان همچون تودۀ سنگ در شیارهای زمین است: مذبح‌های بت‌پرستان بلند و باشکوه ساخته شده بودند تا مقام خدای بت را افزایش دهند. وقتی داوری خدا فرا برسد، همۀ آن مذبح‌ها فرو خواهند ریخت و خوار خواهند شد، پس تپه‌هایی که به‌واسطۀ شیارهای زمین ایجاد شده‌اند، تنها مذبح‌های موجود خواهند بود.
۲. آیات (۱۲–۱۴) خداوند اعمال ننگین اِفرایِم را سزا خواهد داد.
یعقوب به سرزمین اَرام گریخت؛
آنجا اسرائیل به جهت زنی خدمت کرد،
و به جهت زنی، گله‌بانی نمود.
خداوند اسرائیل را به دست نبی از مصر برآورد،
و به دست نبی، او را محفوظ داشت.
اما اِفرایِم خشم او را به تلخی برانگیخت،
پس خداوندش خون او را بر سرش وا خواهد گذاشت،
و اعمال ننگینش را سزا خواهد داد.
الف. یعقوب به سرزمین اَرام گریخت: متن قبلی تبعید قریب‌الوقوع اسرائیل را مطرح کرد، و اکنون هوشع تبعید آیندۀ اسرائیل و تبعید خود یعقوب را به هم ربط می‌دهد، یعنی زمانی که او از دست عیسو نزد دایی خود لابان در اَرام گریخت.
ب. به دست نبی، او را محفوظ داشت … پس خداوندش خون او را بر سرش وا خواهد گذاشت: با اینکه خداوند انبیایی را به اسرائیل فرستاد، اما آنها کلام او را رد کردند. آنها خشم او را به تلخی برانگیختند، پس خدا آنها را در تقصیراتشان وا خواهد گذاشت و ننگ بردگی مصر را به آنها باز خواهد گرداند.