فصل به فصل، آیه به آیه، استفاده آسان و همیشه رایگان!
رسالۀ سوم یوحنا
سوم یوحنا – پیروی از سرمشق خوب
«اما پیش آمده است که رسولان کوچک و نوشته‌های کوتاه به‌طور کلی مورد غفلت قرار گرفته باشند؛ برای بسیاری از خوانندگان حجم نوشته مهم است و هرچه که بزرگ نیست، تعریفی ندارد» (آدام کلارک، نوشته‌ای دربارۀ کتاب‌های کوتاه‌تر کتاب‌مقدس)
خوشامدگویی و مقدمه
۱. آیۀ (۱) نویسنده و خواننده
از شیخ کلیسا، به گایوس عزیز که او را در «حقیقت» دوست می‌دارم.
الف. از شیخ کلیسا: نویسندۀ این کتاب خود را شیخ کلیسا معرفی می‌کند. احتمالاً اولین خوانندگان او دقیقاً می‌دانستند که او کیست و از همان دوران مسیحیان فهمیده بودند که این نوشتۀ یوحنای رسول است. همان یوحنای رسول که نویسندۀ انجیل یوحنا، نامۀ اول و دوم یوحنا و کتاب مکاشفه است.
یک) شاید او به همان دلیلی که در دوم یوحنا به‌طور مستقیم به خودش اشاره نکرد، در اینجا هم از خودش نامی نبرد، احتمال خطرِ شکنجه اشارۀ مستقیم را کاری غیر‌عاقلانه و البته غيرضروری می‌کرد.
ب. به گایوس عزیز: ما نمی‌دانیم که آیا این گایوس خاص با افراد دیگری که با این نام در عهد‌جدید ذکر شده‌اند، ارتباطی دارد یا خیر (اعمال ۲۹:۱۹، ۴:۲۰؛ اول قرنتیان ۱۴:۱؛ رومیان ۲۳:۱۶).
یک) شناسایی دشوار است، زیرا گایوس یک نام بسیار رایج در امپراتوری روم بود.
۲. آیات (۲-۴) دعای خیر برای گایوس
ای عزیز، دعایم این است که از هر جهت کامیاب باشی و در تندرستی به سر بَری، همچنان که جانت نیز کامیاب است. بسی شادمان شدم که برادران آمده، بر وفاداری‌ات به حقیقت و شیوۀ سلوکت در آن شهادت دادند. هیچ‌چیز مرا بیش از این شاد نمی‌کند که بشنوم فرزندانم در «حقیقت» سلوک می‌کنند.
الف. ای عزیز، دعایم این است که از هر جهت کامیاب باشی: کلمۀ کامیاب در لغت به معنی داشتن «سفر خوبی» است. در حالت استعاره به معنای موفقیت یا رونق است. مثل این است که گفته شود: «امیدوارم اوضاع برای شما خوب پیش برود.»
یک) «هر دو فعل [برای کامیابی و تندرستی] متعلق به زبان روزمرۀ نامه‌نویسی آن دوره بود» (استات). این عبارت آنقدر رایج بود که گاهی تنها به حروف اول بسنده می‌شد و همه می‌دانستند که منظور نویسنده از این حروف چیست.
دو) مخفف مورد استفاده در لاتین SVBEEV بود، به معنی Si vales، bene est؛ ego valeo -“اگر شما تندرست هستید، این خبر خوبی است؛ حال من هم خوب است.»
ب. ای عزیز، دعایم این است که از هر جهت کامیاب باشی و در تندرستی به سر بَری، همچنان که جانت نیز کامیاب است: یوحنا از این عبارت مرسوم در ارسال بهترین آرزوها و برکات به گایوس استفاده کرد. برخی به اشتباه این نوشته را به‌عنوان تضمین ثروت و تندرستی همیشگی برای مسیحیان در نظر گرفته‌اند.
یک) البته همیشه باید به یاد داشته باشیم که خدا برای ما بهترین‌ها را می‌خواهد و برای ما فقط برنامه‌های خوب دارد. اغلب رفاه مادی و سلامت جسمی کنونی، بخشی از آن خوبی است که او برای ما در نظر دارد و این رفاه و سلامت به‌عنوان سرنوشت نهایی همۀ ایمانداران وعده داده شده است.
دو) با این حال، در حال حاضر، خدا ممکن است با توجه به طرح هوشمندانۀ خود از نبود ثروت و سلامت جسمی برای ترویج رفاه و سلامت بیشتر در مقیاس ابدی استفاده کند.
سه) با این وجود، برخی تنها به این دلیل در فقر و بیماری زندگی می‌کنند که به دنبال بهترین‌های خدا نیستند، یعنی پیروی از اصول خدا و حرکت در مسیر ایمان. همچنین برخی دیگر هم هستند که می‌گویند ما باید از وعده‌های عمومی خدا برای برکت‌دادن به‌عنوان راهی برای افراط در میل شهوانی به تن‌پروری، راحتی و تجمل استفاده کنیم.
ج. همچنان که جانت نیز کامیاب است: یوحنا در اینجا قیاسی بین وضعیت سلامتی ما و وضعیت روح ما انجام داد. بسیاری از مسیحیان به‌شدت بیمار خواهند بود اگر سلامت جسمی آنها همانند حالت سلامت معنوی آنها باشد.
د. هیچ‌چیز مرا بیش از این شاد نمی‌کند که بشنوم فرزندانم در «حقیقت» سلوک می‌کنن: حسن‌نیت یوحنا نسبت به گایوس از اینجا به وجود آمد که او در حقیقت سلوک می‌کرد. هیچ‌چیزی یوحنا را بیشتر از این خوشحال نمی‌کرد که بداند فرزندانش در حقیقت سلوک می‌کنند.
یک) یوحنا می‌دانست که گایوس در حقیقت سلوک می‌کرد، زیرا برادران آمده، بر وفاداری به حقیقت دربارۀ گایوس شهادت دادند. سلوک او در حقیقت مورد توجه دیگران قرار گرفت و آنها می‌توانستند در این‌باره صحبت کنند، چون آن را می‌دیدند.
ه. فرزندانم در «حقیقت» سلوک می‌کنند: معنی این جمله بیش از زندگی با دیدگاه درست است. «سلوک در حقیقت به چه معنی است؟ این تنها به معنی اجرای تعالیم نیست، وگرنه برخی گمان می‌کردند که به این معنی است که یوحنا بیش از حد خوشحال شده است، زیرا آنها در حال اجرای تعالیم بودند و به چیزهای دیگری توجه اندکی داشتند. خوشحالی او تنها به‌خاطر پیروی آنها از اعتقادات درست بود، که در مرتبۀ بالایی قرار داشت.» (اسپرجن)
یک) سلوک در حقیقت به معنای سلوک ثابت‌قدم با حقیقتی که به آن باور دارید، است. اگر شما باور دارید که شما سقوط کرده‌اید، پس با احتیاط همراه سقوط خود سلوک کنید. اگر باور دارید که فرزند خدا هستید، پس مانند فرزند آسمان سلوک کنید. اگر باور دارید که بخشیده شده‌اید، پس مثل یک فرد بخشیده‌شده سلوک کنید.
دو) سلوک در حقیقت به معنای سلوک‌کردن به‌گونه‌ای است که اصیل و واقعی است، بدون هیچ‌گونه تقلب و پنهان‌کاری.
یادگیری از سرمشق خوب و بد
۱. آیات (۵-۸) گایوس: سرمشق خوب
ای عزیز، تو در همۀ کارهایت برای برادران، امانت خود را نشان می‌دهی، به‌خصوص اینکه نزد تو بیگانه‌اند. ایشان نیز در حضور کلیسا بر محبت تو شهادت داده‌اند؛ پس کاری نیکو می‌کنی اگر ایشان را آن‌گونه که سزاوار خداست، روانۀ سفر کنی. زیرا که ایشان به‌خاطر آن نام عزیمت کرده‌اند و از غیریهودیان کمکی دریافت نداشته‌اند. پس باید که ما چنین کسان را حمایت کنیم تا با ایشان در پیشبرد حقیقت همکاری کرده باشیم.
الف. ای عزیز، تو در همۀ کارهایت برای برادران، امانت خود را نشان می‌دهی، به‌خصوص اینکه نزد تو بیگانه‌اند: یوحنا، گایوس را به‌خاطر مهمان‌نوازی‌اش ستود. این ممکن است برای ما بی‌اهمیت به نظر برسد، اما برای خدا چنین نیست. این پیشی‌گرفتنِ عملی از فرمان ضروری برای محبت به یکدیگر است؛ این محبتِ در عمل است.
یک) این یک تعریف بزرگ بود: تو در همۀ کارهایت برای برادران، امانت خود را نشان می‌دهی. هر کاری که خدا به ما می‌دهد، ما باید این کار را صادقانه انجام دهیم. عیسی گفت که وقتی او را رو‌در‌رو می‌بینیم، برخی ممکن است بشنوند: «ای خادم نیکو و امین! در چیزهای کم امین بودی، پس تو را بر چیزهای بسیار خواهم گماشت. بیا و در شادی ارباب خود شریک شو (متی ۲۱:۲۵). دربارۀ خادم خوب، گفته می‌شود که او وفادار بوده است.
ب. اگر ایشان را آن‌گونه که سزاوار خداست، روانۀ سفر کنی: در آن روزگار مسافران مسیحی به‌طور کلی و خادمان مسافر به‌طور خاص تا حد زیادی وابسته به مهمان‌نوازی دیگر مسیحیان بودند. یوحنا می‌دانست که وقتی مسیحیان به کسانی که برای حقیقت مبارزه می‌کنند، کمک کنند، به همکار آنها در مسیر حقیقت تبدیل می‌شوند.
یک) پاداش این افراد حمایتگر همانند کسانی است که در خطوط مقدم جبهه هستند. اول سموئیل ۲۱:۳۰-۲۵ این اصل را توضیح می‌دهد، جایی که غنایم به‌طور مساوی بین کسانی که جنگیدند و کسانی که حمایت می‌کردند، توزیع می‌شود. پادشاه داوود فهمید که خطوط تدارکاتی به همان اندازۀ سربازان خط مقدم حیاتی بودند و خدا هم به سربازان و هم هواداران به‌درستی و سخاوتمندانه پاداش خواهد داد.
دو) هر که به این کوچکان، از آن‌رو که شاگرد منند، حتی جامی آب سرد بدهد، آمین، به شما می‌گویم، بی‌پاداش نخواهد ماند (متی ۴۲:۱۰).
سه) این موضوع همچنین توضیح می‌دهد که چرا یوحنا برای رفاه گایوس دعا کرد: او منابع خود را در راه خدا استفاده می‌کرد و برای دیگران، نعمتی بود. اگر خدا او را بیشتر برکت می‌داد، دیگران نیز بیشتر برکت می‌یافتند.
ج. از غیریهودیان کمکی دریافت نداشته‌اند: دنیای باستانی کلیسای اولیه مملو از مبلغان و واعظان ادیان مختلف بود و آنها اغلب با گرفتن پیشکش از عموم مردم حمایت می‌شدند. اما یوحنا گفت که این مبلغان مسیحی نباید چیزی از غیریهودیان (غیر‌مسیحیان) قبول کنند. به جای درخواست کمک از عموم مردم آنها را به دریافت حمایت از مسیحیان فراخواند.
د. آن‌گونه که سزاوار خداست: مسیحیان نه تنها برای کمک فراخوانده می‌شوند، بلکه آن‌گونه که سزاوار خداست کمک می‌کنند. ما باید تمام تلاش خود را برای کمک به دیگران به بهترین شکل انجام دهیم.
یک) مسیحیان ابتدا باید ببینند که کارشان برای کمک به گسترش انجیل باشد. سپس باید دقت کنند که این کار را آن‌گونه که سزاوار خداست، انجام دهند. خدا همۀ ما را خوانده تا سهمی در مأموریت بزرگ داشته باشیم، فرمان متی ۱۹:۲۸ می‌گوید: «پس بروید و همۀ قوم‌ها را شاگرد سازید و ایشان را به نام پدر و پسر و روح‌القدس تعمید دهید.» می‌توان با رفتن سهمی در کار داشت یا با کمک‌کردن نقشی ایفا کرد، اما هر نقشی دارید باید آن را به بهترین شکل انجام دهید.
دو) عیسی گفت: «هر‌که شما را بپذیرد، مرا پذیرفته و کسی که مرا پذیرفت، فرستندۀ مرا پذیرفته است. هر‌که پیامبری را از آن‌رو که پیامبر است بپذیرد، پاداش پیامبر را دریافت خواهد کرد، و هر‌که پارسایی را از آن‌رو که پارساست بپذیرد، پاداش پارسا را خواهد گرفت (متی ۴۱-۴۰:۱۰). این امر باید ما را متوجه بکند که چگونه کسانی که انجیل را موعظه می‌کنند بپذیریم و کمک کنیم.
۲. آیات (۹-۱۱) دیوترِفیس: سرمشق بد
مطلبی به کلیسا نوشتم، امّا دیوتْرِفیس که جایگاه نخست را دوست می‌دارد، اقتدار ما را گردن نمی‌نهد. پس چون بیایم، به آنچه می‌کند رسیدگی خواهم کرد، چرا که مغرضانه دربارۀ ما بد می‌گوید، و به این هم بسنده نکرده، از پذیرش برادران سر باز می‌زند؛ و کسانی را نیز که می‌خواهند ایشان را بپذیرند، بازداشته، از کلیسا بیرون می‌راند. ای عزیز، بدی را سرمشق خود مساز، بلکه از نیکویی سرمشق گیر؛ زیرا نیکو‌کردار از خداست، امّا بدکردار خدا را ندیده است.
الف. امّا دیوتْرِفیس: یوحنا به‌صورت علنی این مرد را سرزنش کرد و نام او را در هنگام سرزنش گفت. در سرزنش‌کردن با نام‌بردن او، رسولِ محبت خارج از دستور محبت عمل نکرد. در عوض، او از فرمان واضح کتاب‌مقدس (رومیان ۱۷:۱۶) و نمونۀ کار دیگر رسولان پیروی کرد (دوم تیموتائوس ۱۵-۱۴:۴).
یک) با این‌حال، هر‌گونه سرزنش عمومی باید تنها در صورت لزوم انجام شود و ما باید مراقب باشیم که در مورد یک برادر به‌گونه‌ای که مایل نیستیم مورد قضاوت قرار بگیریم او را قضاوت نکنیم (متی ۱:۷-۲).
دو) دیوترفیس با معرفی خود به‌عنوان یک «رهبر برجستۀ مسیحی» (حداقل در ذهن خودش) می‌دانست که مورد انتقاد عموم مردم قرار خواهد گرفت، همان‌طور که علناً از یوحنای رسول و همکارانش انتقاد می‌کرد (مغرضانه دربارۀ ما بد می‌گوید).
ب. امّا دیوتْرِفیس که جایگاه نخست را دوست می‌دارد: به‌وضوح مشکل دیوترفیس، غرور بود. به‌خاطر غرورش او رسولانی مانند یوحنا را پذیرا نبود. این کار در تضاد با مهمان‌نوازی فروتنانۀ گایوس بود که در حقیقت سلوک می‌کرد.
یک) ما می‌توانیم مردی مثل دیوترفیس را تصور کنیم، که رهبر یک کلیسا در شهری است و به یوحنا نگاه می‌کند و با خودش می‌گوید: «چرا این رسولان قسمت عمدۀ این‌همه توجه و افتخار را به خود جلب کنند؟ به خدمات من نگاه کنید! آیا به همان خوبی نیست؟» و غرور، او را مانند بسیاری دیگر به سمت نابودی هدایت می‌کند.
دو) بویس دربارۀ جایگاه نخست را دوست دارد چنین گفت: «این اصلی‌ترین و بزرگ‌ترین گناه است. این گناه شیطان است که حاضر نبود آن چیزی باشد که خدا او را آفرید و می‌خواست: “مانند آن متعال“ باشد (اشعیا ۱۴:۱۴). این برعکس ماهیت مسیح است “او که همذات با خدا بود، از برابری با خدا به نفع خود بهره نجست، بلکه خود را خالی مرد و ذات غلام پذیرفت.“»
ج. مغرضانه دربارۀ ما بد می‌گوید: دیوترفیس نه تنها پذیرایی یوحنا و دیگر رسولان نبود، بلکه علیه آنها نیز صحبت می‌کرد. شایعات مخربِ او علیه رسولان نشان داد که او واقعاً چه نوع مردی است.
یک) “فعل یونانی استفاده شده در اینجا که به «gossiping» ترجمه می‌شود از ریشه‌ای می‌آید که از عمل جوشاندن آب و پرتاب‌شدن حباب‌ها صحبت می‌کند. از آنجا که حباب‌ها خالی و بی‌فایده هستند، فعل در نهایت به معنای افراط در صحبت خالی یا بی‌فایده است. این ماهیت تهمت دیوترفیس بود، هر چند، البته، کلمات به‌قدری که بی‌اساس بودند، بدخواهانه هم بودند.» (بویس)
دو) «این کلمه دلالت می‌کند بر تولید حباب‌های بزرگِ کلمات… که استعاره‌ای است از دیگ‌های جوشان، که کف را به بالا پرتاب می‌کردند؛ یا… از معده‌های بیش از حد متورمی که با آروزغ‌زدن تخلیه می‌شوند.» (ترپ)
د. از کلیسا بیرون می‌راند: دیوترفیس نه تنها با استفاده از نفوذ خود دیگران را از نشان‌دادن مهمان‌نوازی به یوحنا و همکاران او منع می‌کرد؛ او حتی سعی کرد کسانی را که می‌خواستند مهمان‌نوازی کنند، از کلیسا طرد کند.
یک) «در ابتدا مردی به نام دیوترفیس اقتداری بی‌قائده و خطرناک را در کلیسا به دست آورده بود، به‌طوری که تا زمان نوشتن این نامه اقتدار خود یوحنا را نیز به چالش کشیده بود و کسانی که با یوحنا همدل بودند از جمع کلیسا طرد شده بودند. همچنین به دلیل این رفتار، با مبلغان مسافر، برخورد بی‌ادبانه‌ای شده بود، از جمله احتمالاً، نسبت به هیئتی رسمی از سمت یوحنا.»(بویس)
دو) مثال دیوترفیس نشان می‌دهد کسانی که دوست دارند جایگاه نخست را داشته باشند، همچنین دوست دارند از هر قدرتی که دارند مانند شمشیر علیه دیگران استفاده کنند.
ه. بدی را سرمشق خود مساز، بلکه از نیکویی سرمشق گیر: یوحنا دو سرمشق واضح به ما داد، یکی خوب (گایوس) و یکی بد (دیوترفیس)؛ او حالا به نکتۀ صحبت می‌پردازد، از نیکویی سرمشق بگیرید، چرا که ما در خدمت یک خدای نیکو هستیم و کسانی که از او پیروی کنند به همین ترتیب کار نیکو می‌کنند.
یک) یوحنا دیوترفیس را طرد نکرد، هر چند به‌عنوان یک رسول، او این اقتدار را داشت که این کار را انجام دهد. در عوض، او را فقط معرفی کرد و به تشخیص مسیحیان برای اجتناب از او اعتماد کرد.
۳. آیۀ (۱۲) دیمیتریوس: یک سرمشق خوب
همگان دربارۀ دیمیتریوس نیکو شهادت می‌دهند، حتی خودِ حق. ما نیز چنین شهادت می‌دهیم و می‌دانی که شهادت ما راست است.
الف. همگان دربارۀ دیمیتریوس نیکو شهادت می‌دهند: یوحنا این مرد را به گایوس توصیه کرد. شاید او کسی بود که نامۀ یوحنا را به سمت گایوس حمل می‌کرد و یوحنا می‌خواست گایوس بداند که دیمیتریوس شایستۀ مهمان‌نوازی مسیحی است.
ب. همگان دربارۀ دیمیتریوس نیکو شهادت می‌دهند، حتی خودِ حق: دیمیتریوس آنقدر به حقیقت وفادار بود که حتی حقیقت برای او شاهد بود.
جمع‌بندی
۱. آیات (۱۳-۱۴) یوحنا چرایی کوتاه‌بودن نامه را توضیح می‌دهد.
بسیار چیزها داشتم به تو بنویسم، لیکن نمی‌خواهم با مرکّب و قلم باشد. امّا امیدوارم بزودی تو را ببینم و رویاروی گفتگو کنیم.
الف. بسیار چیزها داشتم به تو بنویسم: ما به‌طور کلی با ترجیح یوحنا برای دیدار شخصی و چهره‌به‌چهره به جای نوشتن نامه موافق هستیم، هرچند به‌خاطر این نامۀ سوم شکرگزار هستیم.
۲. آیۀ (۱۵) – برکات پایانی
سلامتی بر تو باد! دوستان برای تو سلام می‌فرستند. دوستان را در آنجا به نام سلام بده.
الف. دوستان برای تو سلام می‌فرستند: علاوه‌بر دعای طلب سلامتی برای گایوس، یوحنا روابط مشترک مسیحیان را به او (و به ما) یادآوری کرد، حتی اگر مایل‌ها از هم دور باشند، هنوز در عیسی با هم دوست هستند و به‌طور مناسب باید به یکدیگر سلام کنند.
ب. سلامتی بر تو باد: این نامه‌ای است دربارۀ مشاجره و درگیری؛ با این‌حال یوحنا به‌طور زیبایی نامه را با تمایل و انتظار برای سلامتی به پایان می‌رساند. به‌عنوان مسیحی، ما می‌توانیم و باید احساس آرامش داشته باشیم، حتی در زمان‌های سخت. مسیحیان منابعی در عیسی مسیح دارند که حتی در دوره‌های ناآرام نیز آرامش خواهند داشت.