فصل به فصل، آیه به آیه، استفاده آسان و همیشه رایگان!
باب اول – دریافت کنندگان و پاسخ دهندگان
« این نامه پر از منفعت و فایده است زیرا مطمئناً جزو اولین نوشته‌هایی است که از قلم پولس برای ما باقی مانده است. این از اولین نوشته‌هایی است که او برای مسیحیان اروپایی نوشت و در آن موضوع‌های اساسی زندگی مسیحیان به روشنی بیان شده است.» (جی. کمپبل مورگان)
درود و شکرگزاری
۱- آیه (1) پولس به مسیحیان تسالونیکی سلام می‌کند.
از پولس و سیلاس و تیموتائوس، به کلیسای تسالونیکیان که در خدای پدر و خداوند عیسی مسیح اند: فیض و سلامتی بر شما باد.
الف. پولس، سیلاس، و تیموتائوس: پولس یک انسان شگفت‌انگیز و رسول خدا بود، اما معمولاً به تنهایی کار نمی‌کرد. پولس هر زمان که می‌توانست، با یک گروه کار می کرد. در اینجا پولس از مردانی که با آنها کار کرد، نام می‌برد.
یک) سیلوانوس (که به او سیلاس نیز می‌گویند) از همراهان باتجربه پولس بود. او در دومین سفر بشارتی خود با پولس همسفر بود و در زندان فیلیپی‌ها زندانی و سپس با پولس آزاد شد (اعمال 19:16-30). هنگامی که پولس برای اولین بار به تسالونیکیه رفت، سیلاس نیز همراه او بود. (اعمال 1:17-9) بنابراین، تسالونیکیان سیلاس را به خوبی می‌شناختند.
دو) تیموتائوس ساکن لستره، شهری در استان غلاطیه بود (اعمال 1:16-3). او پسر پدری یونانی (اعمال 1:16) و مادری یهودی به نام یونیکی بود. (دوم تیموتائوس 5:1) از همان دوران جوانی کتاب‌مقدس را از مادر و مادربزرگش آموخت. (دوم تیموتائوس 5:1 ،15:3) تیموتائوس یکی از همراهان و معتمدان پولس بود و در بسیاری از سفرهای بشارتی پولس را همراهی می‌کرد. پولس با قرار قبلی تیموتائوس را نزد تسالونیکیان فرستاد. (اول تسالونیکیان 2:3)
ب. به کلیسای تسالونیکیان: پولس در دومین سفر بشارتی خود کلیسا را در تسالونیکی تأسیس کرد. (اعمال 1:17-9). او فقط مدت کوتاهی در شهر بود زیرا دشمنان انجیل، او را را از شهر بیرون کردند. با این حال کلیسای تسالونیکیان زنده و فعال به کار خود ادامه داد. اگرچه پولس مجبور شد ناگهان این کلیسای تازه تاسیس را ترک کند، اما نگرانی عمیق او باعث شد که این نامه را بنویسد.
یک) پولس در دومین سفر بشارتی خود در فیلیپی زندانی شد و سپس به طرز معجزه‌آسایی از زندان آزاد و از شهر بیرون رانده شد. پس او به تسالونیکیه، مرکز پر زرق و برق استان مقدونیه (شمال یونان کنونی)، واقع در راه معروف اگناتیان رفت.
دو) تنها پس از سه هفته خدمت پرفیض (اعمال 2:17) مجبور شد از بین جمعیت خشمگین فرار کند. او به سمت بیریه روانه شد، دوباره از چندین هفته خدمت لذت برد، اما به زودی توسط همان جمعیت تسالونیکی از شهر رانده شد.
سه) توقف بعدی او آتن بود که در آنجا موعظه خوبی ایراد کرد. اما موعظه او نتایج متفاوتی داشت. زمانی که به قرنتس آمد دچار ضعف، ترس و لرز شدیدی بود (اول قرنتیان 3:2). در این مرحله از سفر بشارتی دوم، به نظر می‌رسید که پولس، مبلغ بسیار دلسردی بود.
چهار) پولس هنگامی که در قرنتس بود، احتمالاً به شدت نگران کلیساهایی بود که تازه تأسیس کرده بود و پیگیر وضعیت آنها بود. سیلاس و تیموتائوس در قرنتس با خبرهای خوب از تسالونیکیه نزد او آمدند: کلیسای آنجا مستحکم بود. پولس چنان هیجان زده شد که با سرعت این نامه را به تسالونیکیان نوشت شاید اولین نامه به این کلیسا. او فقط چند ماه پس از تأسیس این کلیسا در تسالونیکی به آنها نامه نوشت. پس از نوشتن و ارسال این نامه، پولس از لذت یک خدمت پایدار و پرثمر در قرنتس برخوردار شد و سرانجام به تسالونیکی بازگشت.
پنج) این نامه متضمن یک حقیقت اساسی بود: پولس فکر کرد که سازماندهی این نوکیشان در جامعه‌ای با علایق، نگرانی‌ها و همراهی مشترک مهم است و حتی ضروری است. پولس «حتی می‌دانست بهتر است که جامعه جوان خود را با خاطره‌ای نیکو از موعظه پرهیزکارانه ترک کند. این سازمان محلی، هنوز نوپا بود، اما به وضوح بقدری توان داشت که خود را حفظ کند و به کارش ادامه بدهد حتی وقتی‌که مبلغ مذهبی دیگر در کنار آنها نبود.» (موفات)
ج. خدای پدر و خداوند عیسی مسیح فیض و سلامتی بر شما باد: پولس این سلام مرسوم را به مسیحیان تسالونیکی فرستاد و آنها را با فیض و سلامتی خدای پدر برکت داد.
یک) موریس در مورد جمله فیض و سلامتی بر شما باد نوشت: «تغییر آوایی در متن یونانی داد، اگرچه جزئی است (از شایرین به شاریس)، اما از نظر معنایی تغییر بسیار بزرگی است. این یک گام بزرگی از “سلام” به “فیض” است. فیض اساساً به معنای “چیزی است که باعث شادی می‌شود”، سایه معنایی که همچنان می‌توانیم هنگام صحبت از یک عمل برازنده یا موهبتهای اجتماعی، آن را تشخیص دهیم. این به معنای “لطف”، “رحمت” به ویژه محبت خدا نسبت به انسان در تأمین نیازهای روحانی او در مسیح است.»
دو) هیبرت درباره خدا پدر ما و خداوند عیسی مسیح گفت: «پولس با واژه آرایی و کنار هم قرار دادن هر دو واژه تحت یک ساختار با استفاده از حرف اضافه در نوشتار، این دو نام را بر اساس دید برابری در کنار هم قرار داد. این گواه روشنی بر باور پولس به الوهیت خداوند عیسی مسیح است.»
سه) «لازم به ذکر است که اولین کلمات رساله اول تسالونیکیان یک مقدمه به شکلی معمول است و آنچه در ادامه می‌آید یک رساله الهیات نیست، بلکه یک نامه واقعی است که نشاندهنده موقعیتی است که پولس رسول و همکارانش در آن قرار داشتند.» (موریس)
۲- آیه (2) قدردانی پولس از خدا
ما همواره خدا را به خاطر وجود همه شما شکر می گوییم و از شما در دعاهای خود نام می بریم
الف. ما همواره خدا را به خاطر وجود همه شما شکر می گوییم: وقتی پولس به مسیحیان تسالونیکی فکر می‌کرد، قلبش لبریز از شکرگزاری می‌شد. پولس در شرایطی غیر ایده‌آل، کلیسا را در آنجا بنا کرد و تنها پس از گذشت سه هفته آن شهر را ترک کرد. (اعمال 1:17-10) با این حال، کلیسای تسالونیکی، کلیسایی قوی و پر از روح بود. پولس می‌دانست این کار فراتر از قدرت و توانایی‌های اوست و این کار خداست.
یک) « شکل استمراری فعل، نشان دهندۀ ماهیت تکرار شونده و مداوم شکرگزاری بود و شکرگزاری آنها مداوم و پیوسته بود به گونه‌ای که حتی یک روز هم از قلم نمی‌افتاد. (هیبرت)
ب. نام بردن از شما در دعاهای خود: وقتی پولس برای مردم و کلیساها دعا می‌کرد، لزوماً دعای او طولانی نبود. او غالباً تنها از كلیسا یا اشخاص در دعا یاد می‌كرد. (رومیان 9:1 ، افسسیان ۱۶:۱، فیلیمون 4:1)
یک) «نه تنها پولس، بلکه هرسه مبلغ با هم دعا می‌کردند.» (موفات)
۳- آیات (3-4) چرا پولس به خاطر مسیحیان تسالونیکی خدا را شکر کرد.
پیوسته در حضور خدا و پدر خود، عمل شما را که از ایمان ناشی می شود و محنت شما را که محرک آن محبت است و پایداری شما را که از امید به خداوندمان عیسی مسیح الهام می گیرد، به یاد می آوریم. زیرا ای برادران که محبوب خدایید، از برگزیدگی شما آگاهیم.
الف. پیوسته عمل ایمان خود را به یاد آوریم: مواردی در مورد مسیحیان تسالونیکی وجود داشت که پولس به سادگی نمی‌توانست آنها را فراموش کند. او همیشه آنها را به یاد می‌آورد و آنچه که به یاد می‌آورد باعث شکر گزاری او می‌شد.
یک) شکرگزاری پولس به این دلیل نبود که مسیحیان تسالونیکی او را شخصی والا مقام می‌دانستند. زیرا در ادامه نامه، او یک باب را به طورکامل در دفاع از خود و خدماتش در برابر تهمت‌های دروغین اختصاص داد.
دو) شکرگزاری پولس به این دلیل نبود که مسیحیان تسالونیکی از نظر اخلاقی بی‌عیب و نقص بودند زیرا در این نامه، پولس به آنها دربارهء بی عفتی به تندی هشدار می‌دهد.
سه) شکرگزاری پولس به این دلیل نبود که دیدگاه‌های مسیحیان تسالونیکی کاملاً دقیق بود زیرا وی مجبور شد برخی از عقاید نادرست آنها را در همان زمینه‌ها تصحیح کند.
ب. عمل شما را که از ایمان ناشی می شود و محبت شما را که محرک آن محبت است و پایداری شما را که از امید به خداوندمان عیسی مسیح الهام می گیرد: علیرغم همه مشکلات، پولس به خاطر تسالونیکیان بسیار شکرگزار خدا بود زیرا کار غیرقابل انکار روح‌القدس و تغییرات شگفت انگیز در زندگی آنها مشهود بود. سه فضیلت بزرگ مسیحی در میان آنها آشکار بود: ایمان، محبت و امید.
یک) «در اینجا برای اولین بار، از نظر زمانی، در نامه های پولس این فضیلت سه گانه معروف را داریم: ایمان، محبت، امید. اما تاکید پولس فقط به خود این فضایل نیست، بلکه بیشتر به ثمرات آنها تاکید می‌کند.» (هیبرت)
• بنابراین، ایمان آنها به عمل منجر شد، همانطور که ماهیت ایمان واقعی ایجاب می‌کند.
• محبت آنها موجب زحمت شد، دو کلمه متفاوت یونان باستان در اینجا وجود دارد: ارگون و کوپوس. ارگون “ممکن است خوشایند و تحریک کننده باشد” اما کوپوس “به معنای زحمتی شدید است که باعث عرق کردن می‌شود.” (هیبرت)
• امید آنها پایداری ایجاد کرد که به معنای همان استقامت طولانی است که نه تنها برای زنده ماندن در دوران سخت بلکه برای پیروزی در آن دوران لازم است.
ج. زیرا ای برادران که محبوب خدایید، از برگزیدگی شما آگاهیم: پولس به آنها یادآوری کرد که خدا آنها را دوست دارد (محبوب) و آنها را (برگزیده) انتخاب کرده است. این دو با هم هستند. وقتی کسی را دوست داریم، طبیعتاً او را انتخاب می‌کنیم.
یک) «عبارت محبوب خدا عبارتی بود که یهودیان فقط در مورد بزرگان عالی مرتبه مانند موسی و سلیمان و خود قوم اسرائیل به کار می‌بردند. در اینجا بزرگترین امتیاز مردان قوم برگزیده خدا، به فرومایه‌ترین اقوام نسبت داده شده بود.» (بارکلی)
دو) آیات زیر توضیح می‌دهد که چرا پولس در مورد برگزیدگی آنها توسط خدا بسیار مطمئن بود. پولس نشانه های مشخصی را دیده بود که می‌گفت: “این تسالونیکیان برگزیده خدا هستند.” چارلز اسپروژن در یک موعظه درمورد این متن به چهار شاهد اشاره می‌کند:
• کلام خدا با قدرت به خانه می‌آید (انجیل ما فقط با کلمات به شما نرسیده بلکه با قدرت روح به شما رسیده است).
• استقبال از کلام خدا با یقین کامل (و با یقین کامل).
• تمایل به شبیه شدن به عیسی (شاگرد ما و خداوند شدید).
• وجود لذت روحانی در خدمات روحانی (در مصیبتهای بسیار، همراه با شادی روح القدس).
علت و معلول تغییرات در زندگی تسالونیکیان
۱-آیه (5) انجیل باعث تغییراتی در مسیحیان تسالونیکی شد.
چراکه انجیل ما نه تنها با کلمات، بلکه با قدرت و روح القدس و یقین کامل به شما رسید، چنانکه نیک می دانید به خاطر شما چگونه در میانتان رفتار کردیم.
الف. زیرا انجیل ما تنها با کلمات به شما نرسید: انجیل صرفاً کلمات نیست. در فرهنگ مدرن، فوران اطلاعات و سرگرمی وجود دارد که غالباً در کلمات محدود می‌شوند. با این حال انجیل دارای قدرتی بیش از کلمات است.
یک) زیرا انجیل ما تنها با کلمات به شما نرسید: در واقع پولس چنین نوشت: «انجیل با کلمات به شما نرسید و این موضوع در روبرو شدن با آن به شما ثابت شد.» (آلفورد)
ب. همچنین با قدرت: پیام عیسی مسیح قدرت دارد. قدرت معجزه دارد. قدرت برای انجام معجزه از طرف خدا را دارد و از همه مهمتر قدرت تغییر ذهن، قلب و زندگی را دارد.
یک) نظر توماس درباره قدرت این بود: «نباید با نیروها (جمع نیرو) به معنای “معجزات” اشتباه گرفته شود (اول قرنتیان 10:12؛ غلاطیان 5:3)، شکل مفرد این کلمه تجلی فوق طبیعی را نشان نمی‌دهد اما ردکننده آن هم نیست.»
دو) «برخی کلمه قدرت را به معنی معجزه می‌دانند. من این کلمه را به استفاده از قدرت روحانی آموزه تعمیم می‌دهم … این صدای زنده خداست که در مقایسه با سخنان پوچ و بی‌روح انسانها، از تأثیر به سزایی برخوردار است.» (کالوین)
ج. بلکه با قدرت روح القدس: این پیامی است از جانب روح القدس، زنده و حاضر، که در قلب شنوندگان به جهت سرزنش کردن، تسلی خاطر و تعلیم عمل می‌کند. اگر واعظ فقط صحبت کند، پس موضوع تنها کلمات است، اما وقتی روح‌القدس از طریق کلمات کار می‌کند، یک کار روحانی بزرگ انجام می‌شود.
یک) ما گاهی اوقات خیلی کم به تاثیر روحانی کلام خدا فکر می‌کنیم. تاثیر روحانی که کلام خدا دارد، بسیار فراتر از ارزش آموزشی اولیه کتاب مقدس است.
د. و با یقین کامل: انجیل پیامی است که با یقین کامل ارائه می‌شود و در واقع واعظی را توصیف می‌کند که به آنچه موعظه می‌کند، باور دارد. هیچ جایگزینی برای این یقین وجود ندارد و اگر واعظی این یقین کامل را ندارد، باید از وعظ دوری بکند.
۲- آیه (6) تسالونیکیان با ایمان آوردن به انجیل پاسخ دادند.
شما از ما و از خداوند سرمشق گرفتید و در رنج بسیار، کلام را با آن شادی که روح القدس می بخشد، استقبال کردید
الف. شما از ما و از خداوند سرمشق گرفتید: تسالونیکیان از پیروی چیزهای دیگر دست کشیده و پولس و خداوند را پیروی کردند. پولس گفت که پیروی کردن از او برای آنها کار خوبی بود و از گفتن “من را پیروی کنید” خجالتی نداشت زیرا می‌دانست که به کجا می‌رود.
یک) این جمله نشان می‌دهد که پیام پولس شامل یک اصل از پیروی فردی می‌شد زیرا پولس شخصاً مسیحیان تسالونیکی را در زندگی روحانی هدایت می‌کرد. آنها می‌توانستند زندگی پولس را ببینند و پولس از آنها دعوت کرده بود تا از او به عنوان سرمشق درس بگیرند.
دو) پولس این مضمون را چندین بار تکرار کرد: ای برادران، با هم از من سرمشق بگیرید، و توجه خود را به کسانی معطوف کنید که مطابق الگویی که در ما سراغ دارید، رفتار می‌کنند. (فیلیپیان۱۷:۳) از من سرمشق بگیرید، چنانکه من از مسیح سرمشق می‌گیرم. (اول قرنتیان 1:11)
ب. از این کلام در رنج بسیار استقبال کردید: مسیحیان تسالونیکی خود را از بقیه متمایز کردند زیرا از کلام استقبال کردند، حتی زمانی که در رنج بسیار بودند. پیامی که شنیدند با سختی همراه بود. اما آنها از آن استقبال کردند و پولس به خاطر آن خدا را شکر می‌کرد.
یک) «کلمه رنج در خارج از کتاب مقدس معمولاً فشار به معنای واقعی و از نوع شدید را نشان می‌دهد. به عنوان مثال فعل متناظر، در صنعت شراب سازی، فشار دادن انگور تا حدی است که انگور بطور کامل له بشود. از این رو این کلمه به صورت استعاره به معنای دردسر بسیار بزرگ می‌باشد.» (موریس)
ج. با شادی روح القدس: وقتی مسیحیان تسالونیکی برای پذیرفتن کلام خدا با گرفتاری روبرو شدند، آن را یک رنج تحمیلی تلقی نکردند. آنها با شادی روح القدس با آن روبرو شدند.
یک) مدت کوتاهی قبل از رفتن به تسالونیکی، پولس و سیلاس شخصاً این تجربه را داشتند که شادی روح‌القدس را حتی در رنج زیاد داشته باشند. آنها وقتی که در زندان فیلیپی بودند با شادی روح‌القدس توانستند، با وجود زنجیر و شکنجه سرود بخوانند. آنها سرمشق‌هایی از همین روح برای مسیحیان تسالونیکی بودند.
3- آیه (7) تسالونیکیان با سرمشق شدن به انجیل پاسخ دادند.
بدین گونه شما برای همه ایمان داران مقدونیه و اخائیه سرمشقی برجای گذاشتید
الف. بدین گونه سرمشقی بر جای گذاشتید: در ابتدا پولس سرمشقی برای مسیحیان تسالونیکی بود. سپس آنها برای دیگران سرمشق شدند. کار خدا دقیقاً به همین صورت است.
ب. برای همه ی ایمان داران مقدونیه و اخائیه: مسیحیان در مقدونیه و اخائیه به سرمشق‌هایی نیاز داشتند و تسالونیکیان این نیاز را تأمین کردند. حتی با وجود اینکه آنها تنها مدت کوتاهی به مسیح ایمان آورده بودند، اما برای برادران خود سرمشق نیکویی بودند. ما به عنوان مسیحیان، فراتر از نیاز به شنیدن درباره سرمشق، برای نحوه پیروی از او، به دیگرانی نیاز داریم که به ما نشان دهند چگونه باید از عیسی مسیح پیروی کنیم.
4- آیه (8-10) تسالونیکیان با اعلام کلام خداوند، پاسخ دادند.
زیرا کلام خداوند به واسطه شما نه تنها در مقدونیه و اخائیه طنین افکند، بلکه ایمان شما به خدا در همه جا بر سر زبان هاست، آنگونه که دیگر نیازی نیست ما چیزی بگوییم. زیرا آنان خود از استقبال گرم شما از ما سخن می گویند، و از اینکه چگونه از بت ها دست کشیده، به سوی خدا بازگشتید تا خدای زنده و حقیقی را خدمت کنید، و در انتظار آمدن پسر او از آسمان باشید، که از مردگان برخیزانیدش، یعنی عیسی، که ما را از غضب آینده رهایی می بخشد.
الف. کلام خداوند از زبان شما طنین افکند: این بخشی از سرمشق خوبی بود که مسیحیان تسالونیکی ارائه دادند. ” طنین افکن شدن” به معنای “صدای زنگ بلند، مانند صدای بوق شیپور است.” کار خوبی که خداوند در بین تسالونیکیان انجام داد در سراسر منطقه شناخته شد و همه در مورد تغییر آنها صحبت کردند.
یک) در یک شهر تجاری معروف مانند تسالونیکی، خبرهای خوب می‌تواند به گوش همه ساکنین شهرهای دیگر برسد.
ب. ایمان شما به خدا در همه جا بر سر زبان هاست، آنگونه که دیگر نیازی نیست ما چیزی بگوییم: پولس گفت: «شما مسیحیان تسالونیکی چنان کلام خداوند را به طور موثر به زبان می‌آورید که مرا از کار معاف می‌کنید و دیگر بس! نیازی نیست ما چیزی بگوییم!”
یک) پولس دو ایده را در کنار هم گذاشت. کلام خداوند طنین افکن شد و ایمان آنها به خدا بر سر زبان ها افتاد. اگر کلیسایی بخواهد انجیل را گسترش دهد، این دو جنبه ضروری است. اول، آنها به یک پیام برای انتشار نیاز دارند و این پیام ابتدا باید روی زندگی خودشان تأثیر بگذارد. دوم، آنها به ایمان برای گسترش دادن احتیاج دارند، به شکلی که ایمان آنها به خدا در همه دنیا پراکنده شود.
دو) «موعظۀ خود انجیل برای ترغیب و مسیحی شدن گناهکاران بسیار کارآمد است. اما زندگی پیروان راستین مسیح، به عنوان نمایانگر حقیقت این باورها، کارهای بیشتری کرده است.» (کلارک)
سه) «همه پرسیدند، چه اتفاقی برای این تسالونیکیان افتاده است؟ این افراد بتهای خود را شکسته‌اند: آنها خدای یکتا را می‌پرستند. آنها به عیسی ایمان دارند. آنها دیگر مست، دروغگو، گناهکار و ستیزه‌جو نیستند. همه از آنچه در میان این نوکیشان رخ داده بود، صحبت می‌کردند. همین امر باعث شد تا کلام خدا شنیده شود! افراد نوکیش بهترین تبلیغ و دلیل درستی ما هستند.» (اسپروژن)
ج. از اینکه چگونه از بت ها دست کشیده، به سوی خدا بازگشتید تا خدای زنده و حقیقی را خدمت کنید و در انتظار آمدن پسر او از آسمان باشید: هنگامی که تسالونیکیان کلام خدا را از پولس دریافت کردند، با ترک بتهای خود به آن پاسخ دادند و خود را برای خدمت به خدای زنده و حقیقی آماده کردند. استقبال آنها از كلام و ایمان به خدا حقیقی بود زیرا آنها با كلام خدا کاری را انجام دادند.
یک) تا خدای زنده و حقیقی را خدمت کنید: به نظر می‌رسد که فعل خدمت کردن ظاهراً هرگز به معنای مذهبی در ادبیات بت‌پرستی استفاده نشده است. هيبرت از دِني نقل می‌كند: «هيچ يونانی و رومی نمی‌توانست دیدگاه “خدمت كردن ” به خدا را بپذيرد … در آيين او جايی برای آن کلمه وجود نداشت. تصور او از خدایان چنین چیزی را نداشت. اگر قرار بود زندگی یک خدمت اخلاقی باشد که برای خدا انجام می‌شود، باید برای خدایی کاملا متفاوت از آن چیزی باشد که برای پرستش توسط اجدادش به او معرفی شده بود.»
دو) در انتظار آمدن پسر او از آسمان باشید: «اوه! این یک نشانه عالی از فیض است، وقتی شخص مسیحی انتظار دارد خداوندش بیاید، مانند فردی زندگی می‌کند که هر لحظه در انتظار آمدن او هست. اگر من و شما می‌دانستیم که خداوند قبل از پایان مراسم امروز می‌آید، با چه وضعیت قلبی باید در این جایگاه بنشینیم؟ ما باید در چه حالت قلبی باشیم.» (اسپروژن)
د. عیسی که ما را از غضب آینده رهایی می بخشد: پولس با اشاره به اینکه عیسی ما را از غضب آینده رهایی می بخشد، به اصل نجات اشاره کرد. ما از چیزی نجات یافته‌ایم و آن چیز غضب عادلانه، خدایی مقدس است.
یک) در ادامه این نامه، پولس از عبارت خداوند ما را به سوی غضب هدایت نکرد (اول تسالونیکیان 9:5) برای اشاره به این موضوع استفاده کرد که خداوند قوم خود را از غضبی که در آخر زمان نازل می‌گردد، نجات خواهد داد. او ممکن است در اینجا نیز همین دیدگاه را داشته باشد. « در اصطلاح، همانطور که اغلب در عهدجدید دیده می‌شود،” غضب “(اورژز) عنوانی برای دوره قبل از پادشاهی مسیح بر روی زمین است، زمانی که خدا ساکنان زمین را با برخی عذابهای فیزیکی خاص به دلیل ردکردن اراده او از بین برد.» (توماس)
دو) خواه منظور او از غضب، آزمایش بزرگ باشد یا غضب نهایی در ابدیت، باید از آنها فوراً جلوگیری شود. «انسان فانی می‌تواند ترسهای گسترده و وحشتناکی را تصور کند. آتش، شمشیر، سیخ، سرب سوزان، قیر جوشان، مواد مذاب روان. با این حال همه اینها فقط به عنوان شمایلی از آتشی هست که به عنوان غضب پیش رو تعریف می‌شود، آن عذاب جاودانه که افراد بدون فیض هرگز قادر به اجتناب از آن نخواهند بود و نمی‌توانند از آن فرار کنند.» (تراپ)