فصل به فصل، آیه به آیه، استفاده آسان و همیشه رایگان!
باب اول – شخصیت خداپسند کلیسای جفادیده
دلگرمی برای مسیحیان جفا دیده
1.آیات (1-2) درود از جانب پولس و همکارانش
از پولس و سیلاس و تیموتائوس، به کلیسای تسالونیکیان که در خدا، پدر ما، و خداوندْ عیسی مسیح‌اند: فیض و سلامتی از سوی خدا، پدر ما، و خداوندْ عیسی مسیح بر شما باد.
الف. پولس و سیلاس و تیموتائوس: پولس با این افراد سفر کرد و با مشارکت یکدیگر این رساله را نوشتند. اگرچه در ابتدا نام پولس ذکر شده است اما سیلاس و تیموتائوس همکاران معتمد او بودند.
یک. سیلاس (که به سیلویاس هم معروف بود) همکار قدیمی و باتجربۀ پولس بود. او در سفر بشارتی دوم پولس، همراه پولس بود و با او به زندان فیلیپیان افکنده و سپس با او آزاد شد (اعمال 19:16-27). وقتی پولس اولین بار به تسالونیکی رفت، سیلاس همراه او بود (اعمال 1:17-9) به همین دلیل تسالونیکیان او را به خوبی می‌شناختند. او همچنین در نوشتن نامۀ اول تسالونیکیان با پولس مشارکت داشت (اول تسالونیکیان 1:1).
دو. تیموتائوس ساکن لیستره، شهری در نواحی غلاطیه بود (اعمال 1:16-3). پدر او مردی یونانی (اعمال 1:16) و مادرش زنی یهودی به نام یونیکی (دوم تیموتائوس 5:1) بود. او از کودکی تعالیم کتاب مقدس را از مادر و مادربزرگش (دوم تیموتائوس 5:1؛ 15:3) فراگرفته بود. تیموتائوس همراه و همکار مورد اعتماد پولس بود و او را در بسیاری از سفرهای بشارتی همراهی کرد. در موقعیت قبلی، پولس، تیموتائوس را به تسالونیکی فرستاد (اول تسالونیکیان 2:3). او به همراه سیلاس، با پولس در نوشتن اولین نامۀ تسالونیکیان همکاری کردند (اول تسالونیکیان 1:1).
ب. به کلیسای تسالونیکیان: پولس در سفر دوم بشارتی خود، این کلیسا را در تسالونیکی تأسیس کرد (اعمال 1:17-9). او مدت کوتاهی در آن شهر بود زیرا توسط دشمنان انجیل مجبور به ترک آنجا شد. اما کلیسای تسالونیکیان زنده و فعال باقی ماند. نگرانی عمیق او برای این کلیسای جوان، که بطور ناگهانی مجبور به ترک آن شده بود، او را بر آن داشت تا این نامه را، بعد از نامۀ اول تسالونیکیان، بنویسد.
ج. فیض و سلامتی از سوی خدا، پدر ما، و خداوندْ عیسی مسیح بر شما باد: پولس این سلام مرسوم را به مسیحیان تسالونیکی فرستاد و آنها را با فیض و سلامتی خدای پدر برکت داد.
یک. موریس از بیکنل نقل می‌کند: «متن یونانی این عبارت آشکار می‌سازد که پدر و پسر از یک منشاء هستند. قابل توجه است که حتی از همان دوران نخست، خدای پسر در اعطای فیض الهی در کنار خدای پدر قرار داده می‌شد و نیاز به هیچ توضیح دیگری نبود.»
2. آیات (3-4) تشکر و افتخار پولس نسبت به تسالونیکیان.
ای برادران، ما باید همواره خدا را به‌خاطر وجود شما شکر گوییم، و سزاوار نیز همین است، زیرا ایمان شما هر چه بیشتر رشد می‌کند و محبت هر یک از شما به یکدیگر فزونی می‌یابد. از این رو، ما در کلیساهای خدا به‌خاطر پایداری و ایمان شما در تحمّل آزارها و سختیها، به وجودتان افتخار می‌کنیم.
الف. ما باید همواره خدا را به‌خاطر وجود شما شکر گوییم: برای پولس بجای آوردن شکرگزاری از خدا امری ضروری بود، او باید این کار را انجام می‌داد و بخاطر کاری که خدا در مسیحیان تسالونیکی به انجام رسانده بود، این کار سزاوار بود.
یک. واژه‌ها و جمله‌بندی کلام پولس در اینجا بسیار قدرتمند است. «تا همینجا هم پولس نامه‌ای بسیار گرم و با شور نوشته بود که دربردارندۀ متنی با تمجیدی عظیم برای کلیسای تسالونیکی بود. این احتمال وجود دارد که در ارتباطات بعدی که آنها با پولس داشتند (چه از طریق نامه و چه بطور شفاهی) آنها متذکر شدند که به آنها گفته شده است سزاوار چنین تمجیدی نیستند. پولس به شدّت معتقد است سخنانش بسیار قدرتمند نبوده است.» (موریس[3])
دو. « این وظیفۀ شماست که او را تمجید کنید. شما تا زمانی که زنده هستید به بند محبت او گره خورده‌اید تا نام او را به مبارکی بخوانید. شایسته و مناسب است که چنین کنید. این نه تنها یک عمل لذت بخش است بلکه وظیفۀ حتمی در زندگی مسیحی این است که خدا را ستایش کنیم.» (اسپورژن)
ب. زیرا ایمان شما هر چه بیشتر رشد می‌کند: پولس شکرگزار خدا بود بخاطر تسالونیکیان زیرا:
· ایمان آنها هرچه بیشتر رشد می‌کرد.
· محبت آنها فزونی می‌یافت.
· پایداری و ایمان… در تحمّل آزارها و سختیها.
یک. ایمان و محبت آنها در میان آزارها و سختیها فزونی یافت و به همین دلیل پولس در کلیساهای دیگر به آنها فخر می‌کرد.
دو. «فعلی که پولس برای عبارت “هرچه بیشتر رشد می‌کند” به کار برد یک فعل غیرمعمول است (اینجا فقط در کتاب مقدس نسخه یونانی) و ایدۀ رشد بسیار سریع را دربردارد.» (موریس)
سه. اسپورژن توضیح می‌دهد که چطور ایمان قوی می‌شود و رشد می‌کند: «شما باید اینگونه رشد کنید. با ایمان این کار انجام می‌شود. تا جایی که می‌توانید تلاش کنید، سپس کمی بیشتر؛ و وقتی می‌توانید این کار را انجام دهید، کمی بیشتر از آنچه می‌توانید تلاش بکنید. همیشه چیزی در دست داشته باشید که از ظرفیت فعلی شما بیشتر باشد. به سمت آن رشد کنید و وقتی به آن رسیدید، کمی بیشتر رشد کنید.»
ج. به وجودتان: «این یک عبارت بسیار تأکیدی است، بسیار تأکیدی‌تر از چیزی که باید در اینباره انتظار داشته باشیم. این امر حاکی از یک تضاد قوی است.» (موریس) ایده این است که اگرچه برای کسی که کلیسایی را بنا کرده بود تا در موفقیت و سلامت کلیسا جلال یابد غیر معمول بود اما پولس توسط کاری که خدا در میان تسالونیکیان انجام داده بود، بسیار تحت تأثیر قرار گرفت، حتی او این حق را به خود داد که در آن کار جلال یابد.
یک. «پولس با این کلمات به ما نشان می‌دهد که ما متعهد به این هستیم که خدا را شکر بگوییم، البته نه فقط زمانی که برای ما محبت و نیکویی بجای می‌آورد، بلکه حتی زمانی که به برادران ما نیز محبت خود را آشکار می‌سازد.» (کالوین)
تسالونیکیان جفادیده و جفاهای آنان.
1.آیات (5-7) سختیها و جفاهای تسالونیکیان، عدالت خدا را آشکار ساخت.
اینها همه نشان داوری عادلانۀ خداست، و ثمرش این است که شما شایستۀ پادشاهی خدا شمرده خواهید شد که در راهش رنج می‌برید. زیرا این عادلانه است که خدا آنان را که شما را رنج می‌دهند، به رنج عوض دهد، و شما را که رنج می‌برید با ما آرام بخشد. این زمانی واقع خواهد شد که خداوندْ عیسی همراه با فرشتگانِ نیرومند خویش با آتشی فروزان از آسمان ظهور کند.
الف. اینها همه نشان داوری عادلانۀ خداست: داوری عادلانۀ خدا در میان تسالونیکیان در حال تحقق بود و این داوری از خانۀ خدا شروع شد (اول پطرس 17:4) و آنها را به عنوان شاگردان عیسی پاک می‌ساخت. ثمرۀ نیکو، اینکه آنها را شایستۀ پادشاهی خدا نشان داد، نشان این بود که خدا حتی با وجود اینکه اجازه داده بود با سختیها و آزارها جفا ببینند، باز هم نیکو بود همانطور که در دوم تسالونیکیان 4:1 توصیف شده است.
یک. ما اغلب تصور می‌کنیم وقتی رنج می‌کشیم، خدا آنجا حضور ندارد و رنجهای ما داوری عادلانۀ خدا را زیرسوال می‌برد. پولس موضعی کاملا مخالف داشت و اصرار داشت رنجهای تسالونیکیان نشان داوری عادلانۀ خداست. جایی که رنج همراه با شکیبایی عادلانه است، کار خدا به انجام می‌رسد. شعله‌های جفا و سختیها مانند شعله‌های پاک کنندۀ یک تسویه خانه، ناخالصی طلا را می‌سوزاند و آن را خالص می‌کند و در نتیجه فلزی گرانبها حاصل می‌شود.
دو. منظور از شمرده خواهید شد این نیست که “شایسته در نظر گرفته می‌شوید” بلکه اینست که از نظر حکم شرعی “شایسته به حساب می‌آیید”. دعای پولس این بود که شایستگی عیسی برای مسیحیان تسالونیکی نیز شایستگی محسوب شود.
ب. زیرا این عادلانه است: بسیاری از افراد عدالت داوری خدا را زیرسوال می‌برند. آنها باور دارند محبت خدا و داوری او با هم در تناقض هست. اما داوری خدا براساس اصل روحانی عظیمی بنا نهاده شده است، عادلانه است که خدا آنان را که شما را رنج می‌دهند، به رنج عوض دهد. از آنجایی که خدا عادل است، همۀ شرارت‌ها را عوض می‌دهد و همۀ آنها یا در صلیب یا در جهنم مورد داوری قرار خواهند گرفت.
یک. داوری خدا به این معنی است که هیچ چیزی در زندگی من بی‌اهمیت نیست. همه چیز در برابر دیدگان خداست و باید بخاطر آن جوابگو باشم.
دو. «دنیایی که در نهایت در آن عدالت اجرا نشود، به هیچ وجهه دنیایی خدایی نخواهد بود.» (هیبرت)
ج. خدا آنان را که شما را رنج می‌دهند، به رنج عوض دهد: خدا همچنین اینطور عادل نشان داده شد وقتیکه آنانی که به تسالونیکیان جفا کردند را مطابق با کارهای شرورانۀ‌شان به رنج عوض داد. ممکن است آنها اینطور باور داشتند که وقتی مسیحیان را آزار می‌رساندند در حقیقت به خدا لطف می‌کنند اما خدای عادل آنها را عوض خواهد داد و نه پاداش.
یک. «در اکثر مواقع رنج و قصاص به عنوان موضوعی در دنیای بعدی به تصویر کشیده می‌شود اما کم نیستند متنهایی که نشان می‌دهند این موضوع حالا و اینجا نیز انجام می‌شود (برای مثال رومیان 24:1، 26، 28).» (موریس)
دو. می‌توان عبارتهایی مشابه دوم تسالونیکیان 6:1 را در برخی متون مزمور نیز دید که در آن نویسنده با اشتیاق برای دشمنانش آرزوی گزند می‌کند، آنها دعای سپردن داوری این دشمنان به خدا هستند بجای اینکه خود شخص وارد عمل بشود.
سه. رنجهایی که بر این شکنجه‌گران قوم خدا وارد می‌شود به منظور پاکسازی زندگی آنها نیست بلکه آتش پاک و مقدس داوری است.
د. و شما را که رنج می‌برید با ما آرام بخشد: مسیحیان تسالونیکی مورد شکنجه و رنج قرار گرفتند و خدا از این امر برای جلال خود استفاده کرد. اما دوران رنج کشیدن ابدی نیست. روزگار آرامش به هر ایمانداری وعده داده شده است.
2. آیات (8-10) روز موعود داوری هم برای جفادهنده و هم برای جفادیده.
او خدانشناسان و نافرمانانِ به انجیل خداوند ما عیسی را کیفر خواهد داد. جزای ایشان هلاکت جاودانی از حضور خداوند و از جلالِ قدرت او خواهد بود، در آن روز که او می‌آید تا در مقدسین خود تمجید شود و در میان همۀ آنان که ایمان آورده‌اند، مایۀ شگفتی گردد. این شامل شما نیز خواهد بود، چرا که به شهادت ما ایمان آورده‌اید.
الف. (در آتش سوزان) کیفر خواهد داد: روز داوری برای کسانی که تسالونیکیان را جفا می‌رساندند چنین خواهد بود. برای جفادهندگان، خدانشناسان و نافرمانانِ به انجیل خداوند ما عیسی، آن روز، روز کیفر و هلاکت جاودانی خواهد بود.
یک. در آتش سوزان: این آتش نیست که جهنم را جهنم می‌سازد. سه جوان تا وقتی که خدا با آنها بود، در کورۀ آتش کاملاً راحت بودند (دانیال 3). چیزی که در واقع جهنم را ایجاد می‌کند این است که افراد در آنجا در هلاکت جاودانی از حضور خداوند به سر می‌برند به این مفهوم که از هر چیز نیکو و متبرک شده به حضور خدا محروم هستند. هلاکت جاودانی از حضور خداوند جمع بندی منظور انجیل از جهنم است. درمورد وحشت و دلهره آن نیازی نیست چیزی بیش از این گفته شود غیر از اینکه جهنم در واقع جدایی کامل از خدا و تمام جنبه‌های شخصیت او خواهد بود بغیر از یکی: داوری غیرقابل گریز و مقدس او.
دو. کیفر دادن توسط خدا کار اشتباهی نیست. این امر را هنگامی درک می‌کنیم که مفهوم این کلمه در زبان یونانی باستان را درک کنیم. «کلمه‌ای که به معنی کیفر ترجمه شده است هیچ ارتباطی با انتقام‌جویی و تلافی ندارد. این کلمه برگرفته از همان ریشه‌ای است که در آیات 5 و 6 به معنی عادل ترجمه شده است و ایدۀ اجرای محکم داوری تزلزل‌ناپذیر را دارد.» (موریس). منظور اجرای داوری کامل در مورد مجرم هست، نه چیزی بیشتر و نه کمتر.
سه. هلاکت جاودانی: نباید از این ایده دور شویم که مجازات شروران جاودانی است. همانطور که برکتهای آسمان ابدی است، مجازات جهنم نیز ابدی است. «ابدی بودن این تباهی با این حقیقت ثابت می‌شود که نقطۀ مقابل جلال مسیح است. این موضوع جاودانی است و پایانی ندارد.» (کالوین)
ب. تا در مقدسین خود تمجید شود و در میان همۀ آنان که ایمان آورده‌اند، مایۀ شگفتی گردد: چون مقدسین جفادیده و آنانی که ایمان آوردند، در آن روز خدا را در خود جلال خواهند داد و عیسی را خواهند دید و بیش از همیشه او را تمجید خواهند کرد.
یک. «بزرگ کردن این تعداد کرم حقیر، گناهکار و بیچاره از خاک به چنین مقام والایی از نظر جلال و عظمت قابل تمجید خواهد بود.» (پول)
دو. کاری که خدا در ما و در دیگران انجام داده است را تمجید خواهیم کرد. «آنانی که به مقدسین نکاه می‌کنند، شگفتی ناگهانی لذت مقدس را احساس می‌کنند و از جلال شگفت انگیز کار خدا در این مقدسین مبهوت خواهند شد. ما تصور می‌کردیم او کارهای بزرگی انجام خواهد داد، اما این! فراتر از تصور است! هر قدیس برای خودش یک شگفتی خواهد بود. فکر می‌کردم برکت من بسیار عظیم است اما اینطور نیست! همۀ برادران او برای ایماندار کامل یک شگفتی خواهند بود. او خواهد گفت فکر می‌کردم مقدسین کامل باشند اما هرگز تصور نمی‌کردم چنین شکلی از تجلی با جلال فراوان برای هر یک از آنها اعمال شده باشد. نمی‌توانستم تصور کنم خداوندم این چنین نیکو و پر از فیض باشد.» (اسپورژن)
ج. چرا که به شهادت ما ایمان آورده‌اید: این تفاوت میان کسی که برایش داوری مقدر شده و کسی که برایش جلال مقدر شده را نشان می‌دهد. این تفاوت در ایمان به پیغامی است که پولس موعظه کرد (شهادت ما)، انجیل سادۀ عیسی مسیح.
یک. پولس می‌دانست تبدیل شدن از یک جفاگر به یک جفادیده چگونه است. او شهادت انجیل عیسی مسیح را باور کرد و این موضوع زندگی او را تغییر داد.
3. آیات (11-12) دعای پولس برای تسالونیکیان.
از همین رو، پیوسته برای شما دعا می‌کنیم تا خدای ما شما را شایستۀ دعوت خود شمارد و به نیروی خود هر قصد نیکو و هر عملی را که از ایمان شما سرچشمه می‌گیرد، به انجام رساند، و تا نام خداوند ما عیسی در شما جلال یابد، و شما نیز در او جلال یابید، بر حسب فیض خدای ما و خداوندْ عیسی مسیح.
الف. از همین رو، پیوسته برای شما دعا می‌کنیم: از آنجایی که مسیحیان تسالونیکی در میان آزارها و سختیها بودند، به دعا نیاز داشتند. در اینجا پولس آنها را مطمئن ساخت که او و همکارانش همواره برای آنها دعا می‌کنند.
ب. تا خدای ما شما را شایستۀ دعوت خود شمارد: خدا به مسیحیان دعوتی رفیع می‌دهد، دعوتی که در جملۀ قبل به آن اشاره شد. دعوت این است که ببینیم در زمان بازگشت عیسی، او در ما جلال یافته است. پولس به درستی دعا کرد که تسالونیکیان شایستۀ دعوت او باشند و روشهای تحقق این دعوت را نیز نشان داد.
یک. ما زمانی شایستۀ این دعوت هستیم که هر قصد نیکو و هر عملی را به انجام برسانیم. با تاثیر از قصد نیکوی او زندگی کنیم و نیکویی او را نشان دهیم.
دو. ما زمانی شایستۀ این دعوت زندگی می‌کنیم که عملی را که از ایمان سرچشمه می‌گیرد را با ایمان به عیسی و دیدن کاری که او برای ما انجام داد، به انجام برسانیم.
سه. ما زمانی شایستۀ این دعوت زندگی می‌کنیم که نام خداوند عیسی در ما جلال یابد. می‌دانیم که این معنایی بیش از نام خداوند عیسی به عنوان یک کلمه دارد بلکه نمایندۀ شخصیت او است.
چهار. ما زمانی شایستۀ این دعوت زندگی می‌کنیم که در او جلال یابیم، اینکه او تنها منبع جلال و تعالی ما باشد و اینکه ما در عیسی چه کسی هستیم مهمتر از این است که در هر چیز دیگری چه کسی هستیم.
ج. بر حسب فیض خدای ما و خداوندْ عیسی مسیح: این کار عظیم، زندگی شایستۀ دعوت او، فقط می‌تواند بر حسب فیض خدا رخ دهد. این امر با قدرت، فیض و پذیرش کار او در ما محقق می‌شود و با اراده و همکاری ما ادامه می‌یابد.