باب سوم نامه دوم تسالونیکیان-  رهنمودهایی برای حیات کلیسا.

درخواست برای دعا و دعا کردن برای کلیسا

1.آیات (1-2) درخواست دعای پولس

در خاتمه، ای برادران، برای ما دعا کنید تا کلام خداوند به‌سرعت پیش رود و عزّت یابد، همان‌گونه که در میان شما چنین شد، و تا از افراد خبیث و شَرور رهایی یابیم، زیرا همگان را ایمان نیست.

الف. در خاتمه، ای برادران، برای ما دعا کنید: پولس همواره از دیگر مسیحیان می‌خواست برای او دعا کنند (رومیان 30:15، دوم قرنتیان 11:1، افسسیان 18:6-19، فیلیپیان 19:1، کولسیان 3:4، اول تسالونیکیان 25:5 و فیلیمون 22:1). پولس می‌دانست موفقیت خدمت او در برخی ابعاد به دعاهای قوم خدا بستگی دارد.

یک. «نمی‌توان گفت خادمین خدا چه مقدار با دعاهای قوم او یاری می‌شوند. قوی‌ترین مرد در اسرائیل با دعاهای ضعیف‌ترین قدیس در صهیون، بهتر خواهد بود.» (اسپورژن)

ب. تا کلام خداوند به‌سرعت پیش رود و عزّت یابد: نگرانی عظیم پولس – چیزی که از مسیحیان تسالونیکی خواست ابتدا برای آن دعا کنند- این بود که کلام خدا بتواند به‌سرعت و آزادانه در میان دیگران کار خود را به انجام رساند، همانطور که در میان تسالونیکیان انجام شد (همان‌گونه که در میان شما چنین شد).

یک. پولس درخواست دعا کرد تا کلام خدا بتواند آزادانه و به‌سرعت و بدون هیچ مانعی پیش رود. درخواست دعای پولس ما را متعجب می‌سازد چرا که اغلب اوقات کار کلام خدا با دعا نکردن ما، متوقف می‌شود.

دو. خدا وعده داده است که کلامش آزادانه کار خود را به انجام خواهد رسانید: «همچنان خواهد بود کلام من که از دهانم صادر می‌شود؛ بی‌ثمر نزد من باز نخواهد گشت، بلکه آنچه را خواستم به جا خواهد آورد، و در آنچه آن را به انجامش فرستادم کامران خواهد شد.» (اشعیا 11:55). اما مانند بسیاری از وعده‌های خدا، انتظار می‌رود این وعده را با ایمان و دعا دریافت کنیم و در دعا از خدا بخواهیم این وعده را برای جلال خودش به انجام رساند.

ج. تا از افراد خبیث و شَرور رهایی یابیم: اینها کسانی بودند که مانع کار انجیل می‌شدند. پولس از خدا می‌خواست تا او را از چنین افرادی برهاند و یا آنها را به مردان معقول و خدایی تبدیل بکند.

2. آیات (3-5) اطمینان پولس در خدا و دعا برای تسالونیکیان

امّا خداوند امین است؛ او شما را نیرو می‌بخشد و از آن شریر حفظ می‌کند. ما در خداوند به شما اطمینان داریم که آنچه به شما حکم می‌کنیم به جای می‌آورید و خواهید آورد. خداوند دلهای شما را به محبت خدا و پایداری مسیح هدایت فرماید.

الف. امّا خداوند امین است: حتی اگر هیچ انسانی امین نباشد، خداوند امین است. این پایه اطمینان پولس به توانایی خداوند در نیرو بخشیدن و حفظ کردن ما از افراد شرور بود.

یک. خدا وعده داد شیطان را در یک لگام نگه دارد. او اجازه نخواهد داد هیچ آزمونی بیش از حد توان ما واقع شود (اول قرنتیان 13:10) و اجازه نخواهد داد شیطان هر کاری که می‌خواهد با ما انجام دهد (لوقا 31:22-32).

ب. ما در خداوند به شما اطمینان داریم: پولس همچنین اطمینان داشت (در خداوند) که تسالونیکیان از کلام خدا پیروی کرده و مطیع آن خواهند بود (آنچه به شما حکم می‌کنیم به جای می‌آورید و خواهید آورد). این امر نشان می‌دهد که کار خدا در نیرو بخشیدن و حفظ کردن ما تا حدی به ارادۀ ما در اطاعت از کلام او ارتباط دارد.

یک. خدا به یکباره بلوغ روحانی و ثبات را در ما نمی‌ریزد بلکه از طریق همکاری ما با اراده‌اش، آن را در ما به کار می‌برد.

ج. خداوند دلهای شما را به محبت خدا و پایداری مسیح هدایت فرماید: به همین منظور پولس حکیمانه برای محبت و پایداری مسیحیان تسالونیکی دعا کرد. اینها خصوصیت‌های اصلی برای این نوع ثبات و استقامت روحانی بود که مسیحیان تسالونیکی به آن نیاز داشتند.

دستورالعمل‌هایی برای تقویت و تقدس کلیسا.

1.آیه (6) حکمی برای دوری از کاهلی.

ای برادران، به نام خداوندْ عیسی مسیح به شما حکم می‌کنیم که از هر برادری که کاهلی پیشه کرده است و مطابق تعلیمی که از ما گرفته‌اید رفتار نمی‌کند، دوری کنید.

الف. به شما حکم می‌کنیم: قدرت این عبارت کاملاً مشهود است. این نه تنها یک حکم است بلکه به نام خداوندْ عیسی مسیح نیز بیان شده است.

ب. از هر برادری که کاهلی پیشه کرده است… دوری کنید: پولس شخص کاهل را اینطور تعریف کرد، فردی که مطابق تعلیمی (الگوی تعلیم و زندگی) که از پولس و رسولان گرفته، رفتار نمی‌کرد.

یک. کلیسا نباید هرگز از کسی به دلیل اینکه با سنّتها و تعالیم انسانی سازگاری ندارد، دوری کند. تنها معیاری که باید رعایت شود، تعلیم و سنّت رسولان است.

دو. «زمان حال فعل «پیشه کرده است» نشان می‌دهد که این یک عمل عمدی مکرر است. رفتار کاهلی آنها یک خطای گاه به گاه نیست بلکه یک عمل مداوم است.» (هیبرت)

ج. از هر برادری… دوری کنید: پولس قبلاً به تسالونیکیان گفته بود “کاهلان را هشدار دهید” (اول تسالونیکیان 14:5). ظاهراً آن مشکل تاحدودی همچنان باقی مانده بود، پس به آنها گفت اکنون این کاهلان مورد بحث را تأدیب کنند.

یک. هدف دوری از این نافرمانان مجازات نبود بلکه فقط محروم کردن آنان از یاری و تسلی‌ حاصل از مشارکت با بدن مسیح بود، آن هم تا زمانی که توبه کنند. بیرون کردن آنها از کلیسا و قرار دادن آنها در “قلمرو” شیطان (دنیا) به این امید انجام می‌شد که شاید آنها با از دست دادن مشارکت کلیسا، از نافرمانی خود توبه کنند.

دو. پولس همان ایدۀ اول قرنتیان 4:5-5 را تکرار کرد. هدف از این کار، توبه و نجات این سرکشان بود و نه مجازات و محکوم کردن آنان.

سه. پولس بطور غیرمستقیم نشان داد که رویای او برای کلیسا این است که کلیسا باید چنان مکان سرشاری از محبت و تسلی باشد که وقتی شخصی از آن اخراج می‌شود احساس حسرت و اندوه کند. کلیساهای امروزی نیز باید با این توصیف همخوانی داشته باشند.

2. آیات (7-9) پولس زندگی مطابق با سنّت رسولان را توصیف می‌کند.

زیرا خود می‌دانید که چگونه باید از ما سرمشق بگیرید. زمانی که ما با شما بودیم، کاهلی نکردیم و نان کسی را مفت نخوردیم، بلکه شب و روز کار کردیم و زحمت کشیدیم تا سربار هیچ‌یک از شما نباشیم. نه اینکه چنین حقّی نداریم، بلکه می‌خواستیم نمونه‌ای به شما بدهیم تا از ما سرمشق بگیرید.

الف. زیرا خود می‌دانید که چگونه باید از ما سرمشق بگیرید: پولس برای تسالونیکیان یک نمونۀ عالی از سخت کار کردن برای تأمین نیازهای خود بود. این تلاش پولس به این دلیل نبود که رسولانی همچون او حق درخواست کمک برای تأمین نیازهایشان را نداشتند بلکه به این دلیل بود که او می‌خواست نمونۀ خوبی از سخت‌کوشی بجای بگذارد و هر تهمت غلطی مبنی بر موعظۀ انجیل برای منفعت شخصی را رد کند.

ب. بلکه می‌خواستیم نمونه‌ای به شما بدهیم تا از ما سرمشق بگیرید: بنابراین، تسالونیکیان باید از نمونۀ پولس در سخت کوشی و فداکاری برای تحقق بخشیدن و امانت داری انجیل سرمشق بگیرند.

3. آیه (10) پولس تعلیمی که توسط سنّت رسولان ارائه شد را توصیف می‌کند.

زیرا حتی زمانی که با شما بودیم این حکم را به شما دادیم که «هر که نمی‌خواهد کار کند، نان هم نخورد.»

الف. هر که نمی‌خواهد کار کند، نان هم نخورد: به بیان ساده، پولس می‌گوید اگر کسی نمی‌خواهد کار کند (نه اینکه نمی‌تواند کار کند) نان هم نخورد. نقشۀ خدا این است که ما با کار کردن نیازهای خود را تأمین کنیم.

ب. نان هم نخورد: از آنجایی که خدا قادر است نیازهای ما را به هر طریقی که می‌توان تصور کرد، تأمین کند، این عبارت به این مفهوم است که او انتخاب کرده است که نیازهای ما (بخش عمدۀ آن) از طریق کار تأمین شود. این بخشی از شخصیت خداست زیرا او خدای مشغولی است و همیشه در حال کار است.

4. آیات (11-13) پولس سنّت رسولان را درمورد تسالونیکیان به کار می‌برد.

شنیده‌ایم در میان شما برخی کاهلی پیشه کرده‌اند. اینان کار نمی‌کنند، بلکه در کارهای دیگران فضولی می‌نمایند. پس به نام خداوندْ عیسی مسیح چنین‌کسان را حکم می‌کنیم و پند می‌دهیم که آرام و قرار بگیرند و برای تأمین معاش خود به آرامی کار کنند. و امّا شما ای برادران، هرگز از انجام کار درست خسته نشوید.

الف. شنیده‌ایم در میان شما برخی کاهلی پیشه کرده‌اند: بیکاری برخی افراد منشاء گناه شده بود. نه تنها به این دلیل که کار نمی‌کردند بلکه به دلیل آسیبی که آنها در زمانهای بیکاری خود ایجاد می‌کردند (فضولی می‌نمایند).

یک. در متن یونانی، بین عبارت کار نمی‌کنند و فضولی می‌نمایند، یک بازی با کلمات وجود دارد. منظور چیزی شبیه این است “افراد فضولی که هیچ کاری انجام نمی‌دهند.”

دو. شاید این افراد فضول فکر می‌کردند که چون عیسی به زودی بازخواهد گشت، پس کار کردن معنایی ندارد. این دیدگاه دخالت در زندگی دیگران و سوءاستفاده از سخاوت مسیحیان را برای آنها آسان می‌کرد.

سه. «این افراد منفعل که پولس آنها را سرزنش می‌کند، کسانی هستند که با تلاش و زحمت دیگران زندگی می‌کنند در حالیکه خودشان برای منافع جمع و کمک به بشریت هیچ کاری انجام نمی‌دهند مانند راهبان و کاهنان ما که علیرغم منفعل بودن، منافع گسترده‌ای کسب می‌کنند.» (کالوین)

ب. چنین‌کسان را حکم می‌کنیم: پولس با اقتدار، به نام خداوندْ عیسی مسیح، به این افراد فضول حکم می‌کند که کار کنند، از دخالت در زندگی دیگران دست بردارند(آرام و قرار بگیرند) و بجای اینکه انتظار داشته باشند دیگر مسیحیان نیازهای آنان را تأمین کنند، خودشان برای تأمین نیازهای خود کار کنند.

یک. کلیسای اولیه به نیازمندان حقیقی که در میان آنان بودند، کمک می‌کردند اما ابتدا مطمئن می‌شدند آنها نیازمندان حقیقی هستند سپس آنها را مقرر می‌کردند که برای کلیسا کار کنند (اول تیموتائوس 3:5-16).

دو. «پولس تسالونیکیان را منع کرد که کاهلی این افراد را تشویق کنند و تعلیم داد که این افراد کسانی هستند که خودشان با نیازهای زندگی و بوسیلۀ کار آبرومندانه و مفید ثابت کردند زندگی مقدسی دارند.» (کالوین)

ج. هرگز از انجام کار درست خسته نشوید: این تشویق مناسبی برای آنانی است که آنطور که باید کار کردند. چیزی خسته کننده‌تر از این نیست که ببینیم برخی افراد از سخاوت مسیحی سود می‌برند. اما نباید هرگز اجازه دهیم رفتارهای نادرست برخی افراد باعث دلسردی ما از انجام کار نیکو نسبت به نیازمندان حقیقی شود.

یک. نسخۀ قدیمی‌تر کینگ جیمز این جمله را چنین ترجمه کرده بود: از انجام کار نیکو خسته نشوید. آرزوهای نیکو در دنیا بسیار است. راه‌حل‌های نیکو، پیشنهادهای نیکو و انتقادهای نیکو نیز فراوان یافت می‌شود. بسیاری از مردم در گفتن سخنان نیکو، مهارت دارند اما به اندازۀ کافی در انجام کارهای نیکوی ساده مهارت ندارند.

دو. «اما انجام دادن کار نیکو شامل بالابردن کرکره مغازه و فروش کالاهای خود است؛ بالا زدن آستین و انجام کار معمول روزانه؛ جارو کردن فرش‌ها و گردگیری صندلی‌ها، مخصوصاً اگر خدمتکار خانه هستید. انجام دادن کار نیکو، انجام وظایفی است که از روابط ما در زندگی ناشی می‌شود، توجه و دقت به آنها و دیدن اینکه در هیچکدام ما به دنبال کسب رضایت انسان نیستیم بلکه در تمام آنها در پی خدمت خدا هستیم.» (اسپورژن)

سه. دلایل بسیاری وجود دارد که ممکن است باعث شود شخص از انجام کار درست خسته شود اما همۀ آنها باید رد شوند.

·     “انجام کار درست، تلاش بسیاری می‌طلبد” -اما تو برای چیزهای این دنیا تلاش بسیار خواهی کرد.

·     “انجام کار درست، مستلزم انکار نفس بسیاری است.” -اما وقتی پاداش را در نظر بگیریم، ارزش آن را دارد.

·     “انجام کار درست، ممکن است باعث جفاها شود” -اما جفاهای شما در مقایسه با جفاهایی که دیگران داشتند چیزی نیست.

·     “وقتی من کار درست انجام می‌دهم، مردم پاسخی نمی‌دهند و نتایج کمی حاصل می‌شود” -اما به یاد داشته باشید که شما چقدر دیر و با تأخیر به عیسی مسیح پاسخ دادید.

·     “وقتی کار درست انجام می‌دهم، به اندازۀ کافی از من قدردانی نمی‌شود” -اما خداوند حتی بر آنانی که از او تشکر و قدردانی نمی‌کنند هم برکات بسیاری می‌فرستد.

5. آیات (14-15) توصیه‌های بیشتر درمورد نحوه برخورد با عدم اطاعت.

هر گاه کسی از تعالیم ما در این نامه اطاعت نکند، او را نشان کنید و با وی معاشرت ننمایید تا شرمنده شود. ولی او را دشمن مشمارید، بلکه همچون برادر به وی هشدار دهید.

الف. هر گاه کسی از تعالیم ما در این نامه اطاعت نکند: در اینجا پولس تفکری که در دوم تسالونیکیان 6:3 بیان شد را جمع بندی می‌کند. او در اینجا مفهوم دوری کردن از برادری که قبلاً به آن اشاره کرده بود را توضیح می‌دهد.

ب. او را نشان کنید و با وی معاشرت ننمایید: دوری کردن به این معنی است که او را نشان کنید و با وی معاشرت ننمایید، به این منظور که باعث شوید او شرمنده شود. با این حال هدف این نیست او را دشمن کلیسا بکنیم بلکه از طریق دور کردن سختگیرانه از مشارکت، او را به عنوان برادر خطاکار هشدار بدهیم.

یک. «هدف از عدم معاشرت با افراد خطاکار این نیست که آنها را از گلۀ خداوند برانیم، بلکه هدف این است آنها وقتی سرگردان و گمراه هستند، بازگردانده شوند… باید میان عدم معاشرت و مرتد دانستن تمایز قائل شد.» (کالوین)

6. آیات (16-18) نتیجه‌گیری نامه.

حال، خداوندِ سلامتی، خود همواره و از هر حیث به شما سلامتی عطا فرماید. خداوند با همگی شما باد. من، پولس، به خط خود این سلام را می‌نویسم. این نشان ویژۀ همۀ نامه‌های من است. من چنین می‌نویسم. فیض خداوند ما عیسی مسیح با همگی شما باد. آمین.

الف. حال، خداوندِ سلامتی: طلب برکت سلامتی بوسیله پولس (همواره و از هر حیث) برای این کلیسا که در حال تحمل آزارها و سختیها بود، بسیار شایسته و مناسب بود. حضور خداوند سلامتی است که به آنها این سلامتی را می‌بخشد.

یک. «می‌خواهم توجه خاصی به سخنان پولس رسول در اینجا بشود. او نمی‌گوید “خداوند سلامتی، فرشتگان خود را بفرستد تا به شما سلامتی ببخشند.” اگر او این کار را می‌کرد رحمت عظیمی انجام می‌داد، آنگاه می‌توانستیم مانند یعقوب در محنایم که فرشتگان خدا را ملاقات کرد، شادمان شویم. او حتی نمی‌گوید “خداوند سلامتی، خادم خود را بفرستد تا به شما سلامتی بخشد.” اگر این کار را انجام می‌داد ممکن بود ما نیز مانند ابراهیم که ملکیصدق جان او را با نان و شراب تازه کرد، شادمان شویم. او حتی نمی‌گوید “خداوند سلامتی در شام خداوند و یا در هنگام مطالعۀ کلامش و یا در حین دعا و یا در اعمال مقدس دیگر به شما سلامتی بخشد.” درحالیکه همۀ اینها ممکن بود جان ما را تازه کنند… اما او می‌گوید “خداوند سلامتی خودش به شما سلامتی بخشد” گویی خود او به تنهایی می‌تواند سلامتی بخشد و گویی حضور او تنها وسیلۀ این سلامتی الهی است که او می‌خواهد.» (اسپورژن)

ب. من، پولس، به خط خود این سلام را می‌نویسم: همانطور که رسم پولس بود، با دستخط خودش کلمات پایانی نامه‌ها را می‌نوشت که هم نشان دهندۀ محبت او بود و هم اعتبار نامه را ثابت می‌کرد (نشان ویژۀ همۀ نامه‌های من).

ج. فیض خداوند ما عیسی مسیح با همگی شما باد: برای پولس، فیض خداوند شروع و پایان زندگی مسیحی بود. شایسته بود که این نامه -وبیشتر نامه‌های او- با اشاره به فیض آغاز شد و پایان یافت.

یک. «در مقایسه با متن پایانی نامۀ اول، در اینجا یک کلمۀ کوچک در دعای پایانی اضافه شده است. آن کلمه “همگی” است. بنابراین پولس رسول کسانی را هم که مورد سرزنش و اصلاح قرار داده بود را نیز شامل این دعا کرد و عظمت قلب و محبت خود را آشکار ساخت.» (مورگان)

دو. «بنابراین او محبت خود را با دعایی برای آنها بیان کرد. یک پایان شیرین!»