خروج باب 40 – برپاییِ مسکن

خدا به موسی می­فرماید به چه صورت همه‌چیز را سَرِهَم نماید.

 1. آیات (1-5) ترتیب چیدمان اسباب و اثاث درونِ خیمه.

آنگاه خداوند به موسی گفت: «مسکن، یعنی خیمۀ ملاقات را در نخستین روز از ماه نخست بر پا کن. صندوق شهادت را در آن بگذار و حجاب را در برابر آن بیاویز. سپس میز را به درون ببر و هرآنچه مربوط به آن است بر روی آن قرار بده. آنگاه چراغدان را به درون ببر و چراغ‌هایش را نصب کن. مذبح زرین بخور را جلوی صندوق شهادت بگذار و پردۀ دَرِ مسکن را بیاویز.»

الف. در نخستین روز از ماه: این امر نمایان می­سازد که یک سال از خروج اسرائیل از مصر گذشته بوده است. این سالی خارق‌العاده در طول تاریخ اسرائیل بوده است. آنها می­توانستند اعمال عظیم خدا را شمرده و رشد روحانیِ خویش را بسنجند.

یک) منصفانه است که از گذر زمان استفاده کنیم تا ببینیم به چه اندازه با خدا پیش رفته­ایم. بعضی از مسیحیان هیچ‌گاه فراتر از تجربۀ ابتداییِ خویش با خدا رشد نمی­کنند. بعضی که 10 سال مسیحی بوده­اند، تنها بلوغ مسیحی­ای یک ساله را دارند. آنان خیلی ساده سال آغازین خود را بارها پشت سَرِ هَم تکرار می­نمایند.

ب. صندوق شهادت را در آن بگذار: خیمه می­بایست بر مبنای طرح ساخته می‌شد و بر مبنای همان طرح سرهم می‌شد.

2. آیات (6-11) چگونگی چیدمان وسایل درون صحن.

مذبح قربانی تمام‌سوز را جلوی دَرِ مسکن، یعنی خیمۀ ملاقات، قرار بده؛ حوض برنجین را میان خیمۀ ملاقات و مذبح بگذار و در آن آب بریز. صحن را گرداگرد آن بر پا کن و پردۀ مدخلِ صحن را بیاویز. «سپس روغنِ مسح را برگیر و مسکن را با هر چه در آن است مسح کن؛ آن را با تمامی اسبابش تخصیص نما، و مقدس خواهد بود. آنگاه مذبح قربانی تمام‌سوز را با تمامی اسبابش مسح کن؛ مذبح را تخصیص کن، و بسیار مقدس خواهد بود. حوض و پایه‌اش را نیز مسح کن و آنها را تخصیص نما.

3. آیات (12-16) مسح نمودن هارون و پسرانش برای خدمت در جایگاه کاهنان.

«سپس هارون و پسرانش را به دَرِ خیمۀ ملاقات بیاور و ایشان را به آب شستشو ده. آنگاه جامه‌های مقدس را بر تن هارون کرده، وی را مسح نما و تخصیص کن تا برای من کهانت کند. سپس پسرانش را بیاور و پیراهن‌ها را بدیشان بپوشان و آنان را نیز همچون پدرشان مسح کن تا برای من کهانت کنند. مسحِ آنها برای کهانتی جاودانه در نسل‌های ایشان ادامه خواهد داشت.» موسی همه چیز را همان‌گونه که خداوند فرمان داده بود به انجام رسانید.

الف. موسی همه چیز را همان‌گونه که خداوند فرمان داده بود به انجام رسانید: روایتِ کامل این مراسم تخصیص کاهنان در لاویان 8 و 9 ذکر شده است.

 موسی سرهم کردن خیمه را سرپرستی می­نماید.

1. آیات (17-19) خیمۀ ملاقات با کار گذاشتنِ تخته­ها و پوشش پرده­ها برپا می­گردد.

بدین‌سان مسکن در نخستین روزِ ماهِ نخست از سالِ دوّم بر پا شد. موسی مسکن را بر پا کرده، پایه‌های آن را بنهاد، تخته‌هایش را بر پا داشت، و پشت‌بندها را در جای خود قرار داده، ستون‌های آن را بر پا نمود. آنگاه چادر را بر روی مسکن گسترانید و پوششِ چادر را، همان‌گونه که خداوند به او فرمان داده بود، بر آن کشید.

2. آیات (20-21) صندوق عهد در قدس‌الاقدس قرار گرفته است، و حجاب در آن جا قرار داده شده است.

سپس شهادت را برگرفته، درون صندوق قرار داد، و تیرک‌ها را به صندوق متصل کرده، جایگاه کفّاره را بر آن نهاد. آنگاه صندوق را به درون مسکن برد و حجاب حائل را آویخت به گونه‌ای که صندوق شهادت پشت پرده قرار گرفت، همان‌گونه که خداوند به موسی فرمان داده بود.

3. آیات (22-23) میز نان حضور در مکان مقدس قرار داده شده است.

او میز را نیز در خیمۀ ملاقات، بیرون حجاب، در ضلع شمالی مسکن قرار داد و همان‌گونه که خداوند به او فرمان داده بود نان را بر آن به حضور خداوند نهاد.

4. آیات (24-25) چراغدان در مکان مقدس قرار داده شده است.

چراغدان را در خیمۀ ملاقات، مقابل میز، در ضلع جنوبی مسکن قرار داد و همان‌گونه که خداوند به او فرمان داده بود، چراغ‌ها را به حضور خداوند بر پا داشت.

5. آیات (26-27) مذبح طلایی بُخور در مکان مقدس قرار داده شده است.

سپس مذبح زرین را در خیمۀ ملاقات جلوی حجاب نهاد و همان‌گونه که خداوند به او فرمان داده بود، بر آن بخورِ خوشبو سوزانید.

6. آیۀ (28) پرده بر مدخل مسکن آویخته شده است.

آنگاه پردۀ دَرِ مسکن را آویخت.

7. آیۀ (29) مذبح برنجی در جایگاهش قرار گرفته است.       

مذبح قربانی تمام‌سوز را نزدیک دَرِ مسکن، یعنی خیمۀ ملاقات، قرار داد و بر آن قربانی تمام‌سوز و هدیۀ آردی تقدیم کرد، همان‌گونه که خداوند به او فرمان داده بود.

8. آیات (30-32) حوض برای شستشو در حد فاصل مذبح و خیمه قرار گرفته است.

حوض برنجین را میان خیمۀ ملاقات و مذبح قرار داد و در آن آب برای شستشو ریخت. موسی و هارون و پسرانش از آن آب برای شستن دست و پایشان استفاده می‌کردند. آنان به هنگام ورود به خیمۀ ملاقات یا نزدیک شدن به مذبح، همان‌گونه که خداوند به موسی فرمان داده بود، شستشو می‌کردند.

الف. به هنگام ورود به خیمۀ ملاقات یا نزدیک شدن به مذبح، شستشو می‌کردند: این عبارت استفادۀ کاهن از حوض را شرح می­نمود. آنها نمی‌توانستند بدون تطهیر وابسته به مراسم وظایف خویش را به‌خوبی انجام دهند و این نشان می‌دهد خدا از دستان و پاهای پاک، خواستار خدمت است.

ب. همان‌گونه که خداوند به موسی فرمان داده بود: در این قسمت (خروج ۳۶-۴۰) این سخنان (یا چیزی مشابه) حداقل 19 مرتبه تکرار شده‌اند. فرمانبرداری می­بایست کامل و دقیق باشد و این‌گونه نیز بود.

یک) «همه چیز (نه فقط بعضی چیزها) باید بر مبنای طرح خداوند بنا گردند (عبرانیان 5:8).» (توماس)

دو) «این به ما یادآور می‌شود که کار الهی باید همواره بر مبنای طرح الهی و به شیوه الهی انجام شود. حقیقت به اندازه­ای واضح است که تأکید بر آن نیاز نیست. با این وجود، یک وسوسۀ ابدی در ذهن انسان است که می‌کوشد از برنامۀ خداوند بهتر عمل کند.» (مورگان)

9. آیۀ (33) صحن بیرونی بَرپا می­گردد.

آنگاه موسی صحن را گرداگرد مسکن و مذبح بر پا داشت و پرده را جلوی مدخلِ صحن آویخت. بدین‌سان موسی کار را به پایان رسانید.

الف. بدین‌سان موسی کار را به پایان رسانید: زمانی که خیمه در نهایت برپا گشت، نمونه­ای زمینی از حقیقت آسمانی بود. از آن‌رو که موسی هدایت شده بود همه‌چیز را بر مبنای طرح بسازد و بِچیند، جای تعجب نیست که ما عناصری از چیدمان خیمه را در شرح­های کتاب‌مقدس از بهشت مشاهده می­نماییم.

·    در مکاشفه 1:4-6، صندوق عهد (نمایندۀ تخت پادشاهیِ خدا)، چراغدان و حوض همه با واقعیتی آسمانی همخوانی دارند.

·    در مکاشفه 2:8-4، به مذبح بُخور در بهشت اشاره شده است.

·    در کتاب اشعیا 1:6-7، سازۀ خیمه با اشاره به معبد و مذبح برنجی شرح داده شده است.

·    در عبرانیان 23:9-24، بر ما بیان می­دارد که در دوره­ای در زمان (پس از صلیب)، عیسی وارد نمونه آسمانی شد که بر روی زمین به وسیلۀ خیمه نشان داده شده بود و در حضور خدا حاضر گشت تا کفارۀ بی­نقصِ گناهان ما را ارائه بدارد. از آن‌رو، هر مرتبه پیش از این رویداد، هنگامی که کاهن اعظم در مسکن زمینی کفاره می‌داد، این امر «نمونه‌ای» بود و مشتاقانه در انتظارِ کفارۀ بی­نقصی بود که پسر خدا ارائه می‌کرد.

 جلال خدا و مسکن.

1. آیات (34-35) جلال خدا مسکن را پر می­سازد.

آنگاه ابر، خیمۀ ملاقات را پوشانید و جلال خداوند مسکن را پر ساخت. و موسی نتوانست به خیمۀ ملاقات درآید، زیرا ابر بر آن ساکن بود و جلال خداوند مسکن را پر ساخته بود.

الف. ابر، خیمۀ ملاقات را پوشانید و جلال خداوند مسکن را پر ساخت: به‌وضوح، خدا از فرمانبرداریِ اسرائیل خرسند بود. این به آن خاطر نبود که برتری‌ خود را به آنان نشان دهد بلکه بیشتر به آن خاطر بود که اثبات می­نمود آنها به‌راستی به او ایمان داشته و نسبت به او محبت داشتند.

یک) ارتباطی حقیقی و برجسته میان فرمانبرداریِ ذکر شدۀ مداوم موسی و اسرائیل (همان‌گونه که خداوند موسی را فرمان داده بود) و این نمایش جلال چشمگیر باقی است. ما نباید گُمان نماییم که موسی یا اسرائیل به‌خاطر فرمانبرداری خود این جلال را کسب کرده­اند؛ با این وجود، فرمانبرداری آنها بی‌تأثیر نبود.

دو) این اصلی جاودان است. ما نجات خویش را کسب نمی­کنیم و زمانی که فرمانبردار هستیم، خدا به ما محبتِ بیشتری ندارد. با این وجود، بی­تردید، زمانی که در روشنایی و حقیقت خدا گام بر می­داریم، برکت وجود دارد. امثال سلیمان 5:3-6 از این امر به زیبایی سخن می­گوید: با تمامِ دلِ خود بر خداوند توکل کن، و بر عقل خویش تکیه منما؛ در همۀ راه‌های خود او را در نظر داشته باش و او طریق‌هایت را راست خواهد گردانید.

ب. موسی نتوانست به خیمۀ ملاقات درآید، زیرا ابر بر آن ساکن بود: همان رُخداد زمانی که سلیمان معبد را کامل نموده و وقف کرد، اتفاق افتاد. جلال خدا چنان معبد را مملو ساخت که آنها نتوانستند در آنجا بمانند (اول پادشاهان 10:8-11).

یک) بدون جلال، آن تنها یک خیمۀ تجملاتی بود. همین امر می­تواند در بابِ کلیسا، خانه یا خیمۀ ساختۀ دست بشر بیان گردد.

2. آیات (36-38) جلال خدا در روز به شکلِ ستونی از ابر و در شب به شکلِ ستونی از آتش همراه اسرائیل است.

در همۀ سفرهای بنی‌اسرائیل، چون ابر از بالای مسکن برمی‌خاست، آنان عزیمت می‌کردند، و اگر برنمی‌خاست، آنان نیز عزیمت نمی‌کردند تا روزی که ابر برخیزد. بدین‌سان، در همۀ سفرهای خاندان اسرائیل، در برابر دیدگان همۀ آنان، هنگام روز ابرِ خداوند بر روی مسکن بود و هنگام شب، آتش در ابر.

الف. چون ابر از بالای مسکن برمی‌خاست، آنان (بنی‌اسرائیل) عزیمت می‌کردند: این مدرک زیبایی است که خدا دعای موسی را در خروج 14:33 پاسخ داده است. به رغم رسواییِ واقعۀ گوساله طلایی، حضور خدا همراه با اسرائیل بوده است.

یک) «این کتاب با به سرانجام رسیدنِ عهد خروج 45:29 خاتمه می­یابد. یهوه در حالِ زندگی در بین قوم خویش است: نظام الهیاتی حضور خدا به واقعیت حضورش مبدل گشته است.» (کول)

ب. در همۀ سفرهای بنی‌اسرائیل: کتاب خروج با امید و اطمینان بسیار به خدا خاتمه می­یابد. با اینکه اسرائیل در وسط یک صحرای خالی از سکنه بود، دشمنانی تندخو در سرزمین موعود داشت و ضعیف و متمایل به گناه و سرکشی بود، اما خدا همراه آنها بود. این به آنها دلیل بزرگی برای ایمان و اعتقاد می‌داد.

یک) «سخن گفتن از سفر به مفهوم در پِی مقصد بودن است: آنکه عملِ نجات اسرائیل را شروع نموده است، آن را به پایان خواهد رساند (فیلیپیان 6:1).» (کول)