فصل به فصل، آیه به آیه، استفاده آسان و همیشه رایگان!
یوئیل باب ۱- روز بزرگ خداوند یهودا را خوار می‌سازد.
ملخ‌ها سرزمین یهودا را نابود می‌کنند.
۱. آیات (۱-۴) بلای ویرانگر هجوم ملخ‌ها در یهودا
کلام خداوند که بر یوئیل فرزند فِتوئیل نازل شد:
ای مشایخ این را بشنوید؛
ای همۀ ساکنان این سرزمین، گوش بسپارید!
آیا در روزگار شما یا در روزگار پدرانتان،
هرگز چنین چیزی رخ داده است؟
آن را به فرزندانتان بازگویید،
و فرزندانتان به فرزندان خویش
و فرزندان ایشان نیز به نسل بعدی.
آنچه ملخ‌های جَوَنده باقی گذاشتند،
ملخ‌های دونده خوردند؛
آنچه ملخ‌های دونده باقی گذاشتند،
ملخ‌های جهنده خوردند؛
و آنچه ملخ‌های جهنده باقی گذاشتند،
ملخ‌های فرو بلعنده خوردند.
الف. کلام خداوند که بر یوئیل فرزند فِتوئیل نازل شد: یوئیل نبی بدون اشاره به پادشاهی شمالی اسرائیل، پادشاهی جنوبی یهودا را مورد خطاب قرار داد. سخت است که بدانیم او چه زمانی نبوت کرده است، زیرا یوئیل نام هیچ پادشاه یا نبی دیگری را ذکر نمی‌کند. بسیاری از محققان، تاریخ نگارش کتاب یوئیل را سال 835 قبل از میلاد می‌دانند.
یک) این امر یوئیل را تبدیل به یک نبی پیش از تبعید می‌کند که قبل از سقوط پادشاهی شمالی اسرائیل (721 قبل از میلاد) و پادشاهی جنوبی یهودا (586 قبل از میلاد) خدمت می‌کرده است. از دیگر انبیای پیش از تبعید می‌توان به عوبدیا، یونس، هوشع، عاموس، اشعیا و میکاه اشاره کرد. یوئیل یکی از اولین انبیا است و فقط عوبدیا قبل از او (845 قبل از میلاد) نبوت می‌کرده است.
دو) سال 835 پس از میلاد، زمان آشفتگی و گذار در یهودا، در پایان سلطنت ملکه مادر عَتَلیا و آغاز سلطنت یوآش پادشاه بود. عَتَلیا با مرگ ناگهانی در نبردی به علت مرگ پسرش اَخَزیا، که تنها یک سال سلطنت کرد، قدرت را به دست گرفت (دوم پادشاهان ۲۶:۸، دوم تواریخ ۲:۲۲). عَتَلیا همۀ وارثان پسرش را کشت. او به جز یکی که در معبد پنهان شده بود و فرار کرد- یوآش یک ساله (دوم پادشاهان ۳:۱۱)- مابقی را کشت. سلطنت شش سالۀ مملو از وحشتِ عَتَلیا در سال 835 قبل از میلاد به پایان رسید و این زمانی بود که یِهویاداع کاهن اعظم او را سرنگون کرد و یوآش هفت ساله را بر تخت نشاند (دوم پادشاهان ۴:۱۱-۲۱).
سه) ملکه عَتَلیا در طول شش سال سلطنتش بر یهودا، بسیار خبیثانه سلطنت کرد. او نوۀ عُمری، پادشاه بی‌خدای اسرائیل بود که دختر یا خواهرزاده خود را به زنی به اَخاب، یکی از بدترین پادشاهان اسرائیل (دوم پادشاهان ۲۶:۸) داد. عَتَلیا پسرش اَخَزیا را برای سلطنت در الگوی شریرانه اَخاب تربیت کرد و حتی مشاوران اَخاب را برای مشورت دادن به او آورد (دوم تواریخ ۲:۲۲-۴). هنگامی‌که اَخَزیا در جنگ کشته شد، عَتَلیا قدرت را به دست گرفت و پسران دیگر خود را به شرارت واداشت و حتی معبد و مقدسات آن را هتک حرمت کرد (دوم تواریخ ۷:۲۴).
چهار) اگر این درست باشد که یوئیل در سال 835 قبل از میلاد نبوت کرده است، پس آن داوری که او توصیف می‌کند در پایان شش سال سلطنت بی‌خدایی زمان ملکه عَتَلیا اتفاق افتاده است؛ بی‌شک خدا دست خود را بر یهودا دراز کرد!
پنج) «نام یوئیل به معنای ‘یَهُوَه خداست‘ است و بنابراین اعتراف کوتاهی از ایمان است و تا حدودی شبیه اعتراف اولیۀ عهد‌جدید، ‘عیسی خداوند است‘ می‌باشد. (بویس)
ب. آنچه ملخ‌های جَوَنده باقی گذاشتند، ملخ‌های دونده خوردند: یوئیل از داوری آیندۀ خداوند خبر نمی‌داد. او وضعیت فعلی آنها را توصیف می‌کند؛ همه چیز توسط خیل عظیم ملخ‌ها- ابتدا جونده، سپس دونده، سپس جهنده، و در نهایت فروبلعنده– ویران شده بود و یهودا به دلیل این ملخ‌ها قحطی و نابودی اقتصادی را تجربه می‌کرد.
یک) این بلا آنقدر غیرمعمول بود که یوئیل می‌گوید: «آن را به فرزندانتان بازگویید.» روزگار آنقدر سخت بود که والدین به فرزندان خود می‌گفتند: «من در بلای ملخ زندگی کردم.»
دو) بویس می‌نویسد که در سال 1915 بلای ویرانگر ملخ اسرائیل و سوریه امروزی را فرا گرفت. اولین دسته‌ها در ماه مارس آمدند؛ در ابرهایی چنان غلیظ که جلوی خورشید را گرفتند. ملخ‌های ماده بلافاصله شروع به تخم‌گذاری کردند و هر بار 100 عدد تخم می‌گذاشتند. شاهدان می‌گفتند که در یک متر مربع، 65000 تا 75000 تخم وجود داشت. در عرض چند هفته آنها از تخم بیرون آمدند و ملخ‌های جوان شبیه مورچه‌های بزرگ شدند. آنها هنوز نمی‌توانستند پرواز کنند و با جهیدن حرکت می‌کردند. آنها روزانه 400 تا 600 فوت (122 تا 183 متر) راهپیمایی می‌کردند و هر ذره گیاهی را در طول مسیر فرو می‌بلعیدند. پس از دو مرحلۀ دیگرِ پوست‌اندازی، آنها بالغ شدند و می‌توانستند پرواز کنند و این‌گونه ویرانی ادامه یافت.
۲. آیات (۵-۷) هجوم لشکر ملخ‌ها بر یهودا
ای مستان، بیدار شوید و بگریید،
و ای همۀ میگساران، شیون کنید!
به جهت شراب شیرین شیون کنید،
زیرا از دهانتان بریده شده است.
چراکه قومی به سرزمین من حمله‌ور گشته‌اند،
قومی نیرومند و بی‌شمار؛
دندان‌ها‌یشان دندان‌های شیر است،
دندان‌های نیش ایشان، دندان‌های نیش ماده شیر!
تاک‌های مرا ویران کرده،
و درختان انجیر مرا از بین برده‌اند؛
پوست درختان را به‌تمامی کنده و بر زمین افکنده‌اند،
و شاخه‌های درختان سفید گشته است.
الف. ای مستان، بیدار شوید: یوئیل به مستان می‌گوید که بیدار شوند و ویرانی را که ملخ‌ها ایجاد کرده‌اند، ببینند. آنها مانند قومی نیرومند و لشکریخشن به یهودا آمدند.
ب. تاک‌های مرا… و درختان انجیر مرا: خدا به تاک‌ها و درختان انجیر یهودا نگاه می‌کند و می‌گوید که آنها حتی در داوری‌اش نیز از آنِ او هستند.
۳. آیات (۸-۱۲) یهودا به دلیل این ویرانی ماتم می‌گیرد.
همچون دوشیزه‌ای پلاس در بر ماتم کن،
همچون دوشیزه‌ای که برای شوهر ایام جوانی خود ماتم می‌کند.
هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی از خانۀ خداوند قطع شده است،
و کاهنان، که خادمان خداوند هستند، به سوگ نشسته‌اند.
مزرعه‌ها نابود شده،
و زمین سوگوار است،
زیرا گندم از بین رفته،
شرابِ تازه خشک شده،
و روغن ضایع گشته است.
ای کشاورزان، سرافکنده شوید،
و ای تاکبانان، شیون سر دهید،
به جهت گندم و جو،
زیرا که محصول زمین بر باد رفته است.
تاک خشک شده،
درخت انجیر پژمرده گشته،
انار و خرما و سیب
و همۀ درختان دیگر صحرا خشکیده‌اند؛
براستی که شادمانی
از میان آدمیان رخت بسته است.
الف. همچون دوشیزه‌ای پلاس در بر ماتم کن: یوئیل به یهودا گفت که آنها باید با تمام احساسات و شور یک بیوۀ جوان به وضعیت خود نگاه کرده و عزاداری کنند. آنها نباید این بلای ملخ را به شکلی عارفانه و همراه با شجاعت دروغین ببینند.
یک) در این موضوع، یوئیل به هیچ‌وجه آن رنج را دست کم نگرفت. او مانند دندانپزشکی نبود که بگوید: «این کار ممکن است کمی باعث ایجاد ناراحتی شود» در حالی‌که واقعاً منظورش این است که «این کار باعث درد بسیاری می‌شود، ولی من می‌خواهم این کار را انجام دهم.» او با درد و رنج به شیوه‌ای واقعی برخورد می‌کند و می‌گوید: «بیایید به سوی خداوند بازگردیم.»
ب. و کاهنان… به سوگ نشسته‌اند… و زمین سوگوار است… ای کشاورزان، سرافکنده شوید، و ای تاکبانان، شیون سر دهید… براستی که شادمانی از میان آدمیان رخت بسته است: یوئیل با استفاده از تصاویری زنده و شاعرانه نشان می‌دهد که چگونه کل قوم برای این ویرانی بزرگ که ملخ‌ها به بار آورده‌اند، سوگواری می‌کند.
یک) زیرا گندم از بین رفته، شرابِ تازه خشک شده: اینکه قربانی‌ها برای خداوند در معبد تنها زمانی متوقف شد که دیگر غله یا شرابی برای آوردن به حضور خدا وجود نداشت، بسیار جالب به نظر می‌رسد. سلطنت ملکه عَتَلیا بسیار ظالمانه بود، اما او اجازه داد که مراسم معبد ادامه یابد. این به ما نشان می‌دهد که شیطان به خودی خود اهمیتی به مراسم نمی‌دهد و بیشتر به فاسد کردن دین واقعی علاقه دارد تا حذف آن.
خشکسالی، سرزمین یهودا را از پای درمی‌آورد.
۱. آیات (۱۳-۱۴) دعوت برای توبه
ای کاهنان، پلاس در بر کنید و نوحه سر دهید؛
ای خادمانِ مذبح، شیون کنید؛
ای خادمانِ خدای من، بیایید و شب را در پلاس به سر برید،
زیرا هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی
از خانۀ خدای شما بازداشته شده است.
زمانی را به روزه اختصاص دهید؛
به گردهماییِ مخصوص فرا خوانید.
مشایخ و همۀ ساکنان این سرزمین را
به خانۀ یهوه خدای خود گرد آورید،
و فریاد خود را به درگاه خداوند بلند کنید.
الف. ای کاهنان، پلاس در بر کنید و نوحه سر دهید: یوئیل رهبران مذهبی را به رهبری قوم دعوت کرد تا توبه کنند. او به کاهنان گفت که برای توبه پلاس در بر کنید. این بدان معنی بود که «برای توبه آماده شوید.»
یک) یوئیل همچنین به آنها گفت که چگونه توبه کنند.
· زمانی را به روزه اختصاص دهید: پارسایی در خداوند باید آنقدر مهم باشد که حتی خوردن هم در مقابل آن اهمیتی نداشته باشد.
· به گردهماییِ مخصوص فرا خوانید: قوم خدا را دعوت کنید تا گرد هم آیند و توبه کنند.
· مشایخ و همۀ ساکنان این سرزمین را: بزرگان را گرد هم بیاورید تا در این عمل توبه قوم را رهبری کنند.
· به خانۀ یهوه خدای خود گرد آورید: به جایی بیایید که باید با خدا ملاقات کنید.
· و فریاد خود را به درگاه خداوند بلند کنید: در نهایت، فقط به خدا فریاد برآورید و اعتماد کنید که او با رحمت پاسخ خواهد داد.
ب. زیرا هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی از خانۀ خدای شما بازداشته شده است: هنگامی که هدیۀ آردی و شراب برای آوردن وجود داشت، مردم یهودا چه از روی سنت و چه از روی اطاعت از خدا همچنان هدایایی به معبد می‌آوردند. اکنون که محصولی وجود نداشت، برای خانه خدا هدیه‌ای وجود نداشت.
۲. آیات (۱۵-۲۰) روز داوری خداوند بر ضد یهودا
وای از آن روز!
زیرا که روز خداوند نزدیک است،
و همچون هلاکتْ از جانب قادر مطلق می‌آید.
آیا خوراک از برابر دیدگان ما منقطع نشده،
و شادی و سرور از خانۀ خدای ما رخت برنبسته است؟
بذرها زیر کلوخ‌ها پوسیده،
و مخزن‌ها ویران و انبارها منهدم گشته،
زیرا گندم تلف گردیده است.
دام‌ها چه می‌نالند!
رمه‌های گاوان پریشانحالند،
چراکه مرتعی ندارند؛
حتی گله‌‌های گوسفندان نیز متحمل مجازات می‌شوند.
نزد تو، ای خداوند، فریاد برمی‌آورم.
زیرا که آتشْ مرتع‌های صحرا را در کام کشیده،
و شعله‌ها درختان صحرا را یکسره سوزانده است.
حتی وحوشِ صحرا نیز برای تو لَه لَه می‌زنند،
زیرا جوی‌های آب خشکیده،
و آتشْ مرتع‌های صحرا را در کام کشیده است.
الف. زیرا که روز خداوند نزدیک است: معنای عبارت روز خداوند این است که این زمان خداست. انسان «روز» خود را دارد و خداوند روز خود را دارد. روز خداوند زمانی به انجام می‌رسد که عیسی زمین را داوری کند و در شکوه و جلال بازگردد. به تعبیری دیگر، زمان داوری که یهودا با ملخ‌ها و خشکسالی تجربه کرد نیز نمونه‌ای از روز خداوند است.
ب. بذرها زیر کلوخ‌ها پوسیده… چراکه مرتعی ندارند… حتی گله‌‌های گوسفندان نیز متحمل مجازات می‌شوند… زیرا که آتشْ مرتع‌های صحرا را در کام کشیده… زیرا جوی‌های آب خشکیده: یوئیل به‌وضوح یک خشکسالی ویرانگر را توصیف کرد. این خشکسالی همه چیز در یهودا را تحت تأثیر قرار داد و آتش‌سوزی‌ها زمین خشک را ویران کردند.
ج. نزد تو، ای خداوند، فریاد برمی‌آورم: در این دوران خشکسالی، تنها کاری که یهودا می‌توانست انجام دهد این بود که به درگاه خدا فریاد برآورد. آنها در حل مشکل خشکسالی ناتوان بودند. خدا آنها را در شرایطی قرار داد که فقط آسمانمی‌توانست به آنها کمک کند تا دیگر نگاه‌شان به جای دیگری نباشد.
یک) در لوقا ۱:۱۳-۵ در مورد حادثه‌ای که باعث مرگ 18 نفر شد از عیسی سؤال کردند. عیسی به جای اینکه طوری رفتار کند که گویی این اتفاق تصادفی و تنها به دلیل سرنوشت است، از آن به‌عنوان زنگ خطری برای توبه استفاده کرد. عیسی نشان داد که پرسیدن اینکه «چرا این بلا برای آنها اتفاق افتاد؟» سؤال اشتباهی است. سؤال درست این است که «آیا من برای مواجهه با چنین فاجعه‌ای در این دنیای سقوط کرده آماده هستم؟»