فصل به فصل، آیه به آیه، استفاده آسان و همیشه رایگان!
میکاه ۵ – فرمانروایی از بِیت‌لِحِم
تولد و کار فرمانروای بِیت‌لِحِم.
۱. آیات (۱–۲) از میان قشری پست و محقر در اسرائیل فرمانروایی می‌آید.
حال ای دختر افواج،
فوج‌های سربازانت را بسیج کن،
زیرا به محاصره درآمده‌ایم.
ایشان با عصای خویش،
بر گونۀ حاکم اسرائیل می‌کوبند.
اما تو، ای بِیت‌لِحِمِ اِفراتَه،
گرچه در میان طوایف یهودا کوچکی،
از تو کسی برای من بیرون خواهد آمد
که بر اسرائیل فرمانروایی خواهد کرد؛
طلوع او از قدیم
و از ایام ازل بوده است.
الف. زیرا به محاصره درآمده‌ایم: میکاه اعلام کرد که اسرائیل توسط قدرت‌های بیگانه تحقیر خواهد شد و حتی به حاکمانش نیز توهین خواهد شد.
ب. اما تو، ای بِیت‌لِحِمِ اِفراتَه، … از تو کسی برای من بیرون خواهد آمد که بر اسرائیل فرمانروایی خواهد کرد: در زمان تحقیر اسرائیل تحت سلطۀ قدرت‌های بیگانه در آینده، خدا از مکانی محقر – بِیت‌لِحِمِ – فرمانروایی بزرگ بر خواهد انگیخت.
یک) بِیت‌لِحِمِ به‌عنوان زادگاه داوود، بزرگترین پادشاه اسرائیل، مکانی شناخته شده بود، با این حال، هرگز یک شهر بزرگ یا تأثیرگذار نبود. واقعاً در میان طوایف یهودا، کوچک بود. با این حال، خدا آن را به‌عنوان زادگاه مسیح انتخاب کرد، کسی که بر اسرائیل فرمانروایی خواهد کرد.
دو) وقتی هیرودیس در مورد محل تولد مسیح پرسید، سران کاهنان و علمای دین این آیات از میکاه ۵ را نقل کردند (متی ۵:۲–۶).
سه) بِیت‌لِحِمِ به معنای خانۀ نان است و عیسی نان حیات است (یوحنا ۶:۳۵). «و اکنون دربارۀ کلمۀ اِفراتَه. این نام قدیمیِ مکانی بود که یهودیان آن را حفظ کردند و دوست داشتند. معنای آن «پرباری» یا «فراوانی» است. آه! به درستی که عیسی در خانۀ پرباری متولد شد؛ برادران من، پرباری من و شما از کجا می‌آید، جایی غیر از بِیت‌لِحِم؟ دل‌های بی‌بار ما هرگز یک میوه یا گل تولید نکردند، تا اینکه از خون نجات‌دهنده سیراب شدند.» (اسپرجن)
ج. طلوع او از قدیم و از ایام ازل بوده است: این وعدۀ باشکوه در عیسی مسیح محقق شد، و میکاه با نبوت خود اعلام کرد که اگرچه عیسی از بِیت‌لِحِم آمد، اما از آنجا شروع نکرد. طلوع او از قبل از پیدایش جهان است.
یک) کتاب‌مقدس می‌گوید که عیسی الف و ی، ابتدا و انتهاست (مکاشفه ۲۲:۱۳). این بدان معناست که عیسی از همان ابتدا بوده است. هرگز زمانی وجود نداشته که عیسی نبوده باشد.
دو) عیسی قبل از اینکه در بِیت‌لِحِم متولد شود، به‌عنوان دومین شخص تثلیث وجود داشت (یوحنا ۱۷:۵، ۱۷:۲۴). این آیات می‌گویند که پدر و پسر قبل از خلقتِ همه چیز، رابطه‌ای از محبت، مشارکت و جلال مشترک داشتند. نام «عیسی» به‌عنوان نامی برای شخص دوم تثلیث شناخته شده نبود تا اینکه جبرائیلِ فرشته آن را به مریم اعلام کرد (لوقا ۱:۳۱). اما پسر ابدی قبل از اینکه خود را به‌عنوان «عیسی» مکشوف کند وجود داشت.
سه) عیسی قبل از بِیت‌لِحِم، آفرینندۀ همه چیز بود (کولسیان ۱:۱۶–۱۷، یوحنا ۱:۱–۳). او پیش از همه چیز وجود داشته است. او آفرینندۀ همه چیز است، او ابدی است و بخشی از آنچه که آفریده شده نیست. [هر] موجودی جز خدا آفریده شده است. هر آنچه که آفریده نشده خداست. اما عیسی آفرینندۀ همه چیز است؛ پس او خداست؛ زیرا او نمی‌تواند بخشی از آفرینش خودش باشد.» (کلارک)
چهار) در عهد عتیق، عیسی به‌عنوان فرشتۀ خداوند ظاهر شد. موارد زیادی در عهد عتیق وجود دارد که در آن افراد با خداوند رو در رو ملاقات کرده‌اند (پیدایش ۱۶:۷–۱۳، پیدایش ۱۸، پیدایش ۳۲:۲۴–۳۲، یوشع ۵:۱۳–۱۵، داوران ۶:۱۱–۲۴، داوران ۱۳:۸–۲۴، دانیال ۳). آن شخص در هر موقعیت عنوانی متفاوت دارد، اما در همۀ موارد به وضوح به‌عنوان خودِ خداوند شناخته می‌شود که به شکل انسانی ظاهر شده است.
پنج) از پیش از آفرینشِ همه چیز، نقشۀ اعصار خدا شامل عیسی بود (اول پطرس ۱:۲۰، افسسیان ۱:۴).
شش) دانستن اینکه طلوع او از قدیم و از ایام ازل بوده است، چند نکتۀ مهم را به ما نشان می‌دهد:
• جلال عیسی را به ما نشان می‌دهد، اینکه او بسیار فراتر از یک انسان است.
• محبت عیسی را به ما نشان می‌دهد، اینکه او جلال آسمان را به خاطر ما ترک خواهد کرد.
• ذات عیسی را به ما نشان می‌دهد، اینکه او انسانیت را به الوهیت خود خواهد افزود.
• شفقت عیسی را به ما نشان می‌دهد، اینکه او کاملاً انسان و کاملاً خدا باقی می‌ماند.
۲. آیات (۳–۵قسمت اول) فرمانروا به گلۀ خود خدمت می‌کند.
پس ایشان را تسلیم خواهد کرد
تا زمانی که زن زائو بزاید؛
آنگاه باقیماندۀ برادرانش به بنی‌اسرائیل باز خواهند گشت.
و او خواهد ایستاد و گلۀ خود را شبانی خواهد کرد،
به قوّت خداوند و در کبریاییِ نام یهوه خدای خویش.
و آنان آرام و قرار خواهند یافت،
زیرا اکنون او تا به کران‌های زمین بزرگ خواهد شد،
و صلح و سلامتِ ایشان خواهد بود.
الف. پس ایشان را تسلیم خواهد کرد تا زمانی که: میکاه زمانی را در آینده پیش‌بینی کرد که تا حدودی با تبعید بابل و بازگشت از آن تحقق یافت، اما تحقق نهایی آن در مصیبت عظیم و احیای اسرائیل واقع خواهد شد. در هر دو دوره، به نظر خواهد رسید که خداوند از اسرائیل دور است تا زمانی که وقت بازسازی و احیا فرا برسد.
ب. آنگاه باقیماندۀ برادرانش به بنی‌اسرائیل باز خواهند گشت و او خواهد ایستاد و گلۀ خود را شبانی خواهد کرد، به قوّت خداوند: پس از زمان مصیبت اسرائیل، خداوند او را به طور باشکوهی احیا خواهد کرد. فرمانروایی که در بِیت‌لِحِم متولد شده است، به قوّت خداوند از گلۀ خود دلسوزانه مراقبت خواهد کرد.
ج. آنان آرام و قرار خواهند یافت، زیرا اکنون او تا به کران‌های زمین بزرگ خواهد شد: عظمت آن فرمانروا از بِیت‌لِحِم، جایگاه قوم او را تضمین می‌کند. آن‌ها به خاطر عظمت او آرام و قرار خواهند یافت.
د. و صلح و سلامتِ ایشان خواهد بود: موضوع فقط این نیست که آن فرمانروا از بِیت‌لِحِم، صلح و سلامت می‌آورد. او خودْ صلح و سلامت است. همان‌طور که پولس در افسسیان ۲:۱۴ درباره عیسی نوشت، او خودْ صلح ماست.
۳. آیات (۵قسمت دوم–۶) فرمانروا یعقوب را از آشور رهایی می‌بخشد.
و چون آشوریان به سرزمین ما درآیند،
و کاخ‌های ما را لگدمال کنند،
در برابرشان هفت، بلکه هشت شبان و رهبر بر پا خواهیم داشت،
و ایشان به شمشیر بر سرزمین آشور فرمانروایی خواهند کرد،
بر سرزمین نِمرود به شمشیر برهنه.
و او ما را از آشور رهایی خواهد داد،
آنگاه که به سرزمین ما درآید
و در حدود ما گام بردارد.
الف. و چون آشوریان به سرزمین ما درآیند: میکاه به پیروی از الگوی انبیا، در نبوت خود زمان‌های نزدیک و دور را در هم آمیخت. تهدید آشوریان به زودی بر ضد هر دو پادشاهی خواهد آمد، اما میکاه همچنین از ایدۀ آشوریان برای هر امپراتوری یا قوم بت‌پرستی که با قوم خدا دشمنی می‌کرد استفاده نمود.
ب. در برابرشان هفت، بلکه هشت شبان و رهبر بر پا خواهیم داشت: اگرچه دشمنان قوم خدا بر ضد قوم خواهند آمد، اما خدا آن‌ها را برکت خواهد داد و رهبران قوم جنگاورانی را بر ضد آن‌ها بر پا خواهند داشت. خدا اغلب به این شیوه عمل می‌کند تا ما را از شر دشمنانمان رهایی بخشد.
پیروزی باقیماندگان یعقوب.
۱. آیات (۷–۹) باقیماندگان، بزرگ و پیروز هستند.
آنگاه باقیماندگان یعقوب در میان ملت‌های بسیار
مانند شبنمی از جانب خداوند خواهند بود،
و همچون بارشی بر سبزه‌ها؛
که به انتظار انسان نمی‌نشیند،
و منتظر بنی آدم نمی‌ماند.
و باقیماندگانِ یعقوب در میان قوم‌ها
و در وسط ملت‌های بسیار،
مانند شیری خواهند بود میان جانوران جنگل،
و همچون شیر ژیان در میان گله‌های گوسفندان،
که چون می‌گذرد، پایمال می‌کند و می‌درَد،
و کسی نیست که از چنگش برهاند.
دست تو بر خصمانت بلند خواهد شد
و دشمنانت جملگی منقطع خواهند گردید.
الف. باقیماندگان یعقوب در میان ملت‌های بسیار مانند شبنمی از جانب خداوند خواهند بود: وقتی خدا صهیون را رهایی بخشد، رهایی آن‌ها کوچک نخواهد بود. مانند شبنم و همچون بارشی بر سبزه‌ها پخش خواهد گردید.
ب. همچون شیر ژیان در میان گله‌های گوسفندان: وقتی خدا صهیون را رهایی بخشد، رهایی آن‌ها ناچیز نخواهد بود و اسرائیل را تقویت خواهد کرد تا همچون شیر بر گوسفندان پیروز شود. تحقق نهایی آن در زمین هزاره واقع می‌شود، زمانی که گفته می‌شود شیر با گوسفند خواهد خوابید – اما با این حال، شیر بودن بهتر است!
۲. آیات (۱۰–۱۵) خداوند در میان باقیماندگان سرافراز می‌شود.
و خداوند می‌گوید:
در آن روز اسبانت را از میانت منقطع خواهم ساخت،
و ارابه‌هایت را نابود خواهم کرد.
شهرهای سرزمین تو را از میان خواهم برد،
و دژهایت را جملگی فرو خواهم ریخت؛
جادوگری را از دست تو بر خواهم چید،
و دیگر هیچ فالگیری در تو یافت نخواهد شد.
تمثال‌ها و ستون‌هایت را از میانت منقطع خواهم ساخت،
و دیگر در برابر صنعت دستان خود سَجده نخواهی کرد؛
اَشیرَه‌های تو را از میانت بر خواهم کَند،
و شهرهایت را نابود خواهم ساخت.
و از اقوامی که فرمان نمی‌برند
با خشم و غضب انتقام خواهم ستاند.
الف. اسبانت را از میانت منقطع خواهم ساخت، و ارابه‌هایت را … شهرهای سرزمین تو را … و دژهایت را … جادوگری را … تمثال‌ها و ستون‌هایت را: در صهیون احیا شده، خداوند اجازه نخواهد داد هیچ یک از بت‌پرستی‌های سابق اسرائیل انجام شود. بلکه او همۀ آن‌ها را منقطع خواهد ساخت، خواه در اصل خوب و مفید باشند (اسبان یا شهرها) یا اساساً شر (جادوگری یا ستون‌ها).
ب. از اقوامی که فرمان نمی‌برند با خشم و غضب انتقام خواهم ستاند: خدا تنها به پاکی اسرائیل توجه نخواهد کرد؛ در زمین هزاره، اقوام نیز در حضور خدا باید در پاکی سلوک کنند.