فصل به فصل، آیه به آیه، استفاده آسان و همیشه رایگان!
صفنیا باب ۲- داوری علیه قوم‌ها
آخرین فرصت
۱. آیات (۱-۲) تا زمانی‌که هنوز فرصت هست، توبه کنید.
گرد آیید!
ای قوم بی شرم و حیا، گرد آیید!
پیش از آنکه حکم اجرا شود
و آن روز چون کاه درگذرد؛
پیش از آنکه آتش خشم خداوند بر شما فرود آید،
پیش از آنکه روز خشم خداوند بر شما نازل شود.
الف. گرد آیید: مفهوم این عبارت، گردهمایی در یک مراسم جدی برای عزاداری و توبۀ جمعی است.
ب. پیش از آنکه حکم اجرا شود: تمام اعلام داوری در باب قبلی به‌عنوان یک هشدار و دعوت به توبه قلمداد می‌شود. موضوعی که اغلب به‌طور نانوشته در پسِ تقریباً هر نبوتِ مربوط به داوری وجود دارد این است: «اگر توبه نکنید، این همان چیزی است که اتفاق خواهد افتاد.» در اینجا نبی از قوم می‌خواهد پیش از آنکه دیر شود، توبه کنند.
ج. و آن روز چون کاه درگذرد: در اینجا نبی قوم را به توبه‌ای فوری فرا می‌خواند. هر روز چون کاه می‌گذرد، و اگر مهم‌ترین چیز یعنی رابطۀ درست با خدا را نادیده بگیریم، چیزی از آن روز باقی نخواهد ماند.
یک) چقدر راحت است که روزها چون کاه بگذرند و ما هیچ‌وقت رابطه‌مان را با خدا درست نکنیم! معمولاً قوی‌ترین دروغ شیطان این نیست که خدا یا کتاب‌مقدس وجود ندارد؛ بلکه این است که عجله‌ای نیست. اما حقیقت این است که امروز روز نجات است.
۲. آیۀ (۳) آخرین فرصت
ای همۀ حلیمانِ زمین خداوند را بجویید،
ای که قوانین او را به جا می‌آورید؛
پارسایی را بجویید، و هم فروتنی را،
شاید که در روز خشم خداوند پنهان داشته شوید.
الف. ای همۀ حلیمانِ زمین خداوند را بجویید: حتی درستکاران نیز باید به این هشدار توجه کنند. برایشان فایده‌ای ندارد که بگویند: «خداوند با همسایۀ شریرم صحبت می‌کند، نه با من.» در لحظه‌ای حساس از خطر جمعی، حتی درستکاران نیز باید خداوند را بجویند.
ب. شاید که در روز خشم خداوند پنهان داشته شوید: بیش از یک‌جا در کتاب‌مقدس، خدا وعده می‌دهد که قوم درستکار خود را در روز داوری بزرگ پنهان خواهد کرد. این موضوع به‌ویژه در زمان مصیبت عظیم اهمیت دارد، زمانی که عیسی به ما هشدار داد: «پس همیشه مراقب باشید و دعا کنید تا بتوانید از همۀ این چیزها که به‌زودی رخ خواهد داد، در امان بمانید و در حضور پسر انسان بایستید.» (لوقا ۳۶:۲۱)
داوری علیه قوم‌ها
۱. آیات (۴-۷) داوری علیه فلسطینیان
زیرا غزه متروک خواهد شد،
و اَشقِلون ویران؛
اَشدود در نیمروز بیرون رانده خواهد شد،
و عِقرون ریشه‌کن خواهد گردید.
وای بر شما ای ساحل‌نشینان،
ای قوم کِریتیان!
کلام خداوند بر ضد شماست،
ای کنعان، ای سرزمین فلسطینیان؛
من تو را چنان هلاک خواهم کرد
که دیگر کسی در تو ساکن نخواهد بود.
ساحل دریا چراگاه خواهد شد،
با سرپناه‌ها برای شبانان و آغل‌ها برای گوسفندان.
ساحل دریا از آنِ باقیماندگان خاندان یهودا خواهد بود،
که در آنجا خواهند چرید،
و شبانگاهان در خانه‌های اَشقِلون خواهند آرمید.
زیرا یهوه خدایشان به یاری ایشان خواهد آمد،
و سعادت گذشته را بدیشان باز خواهد گردانید.
الف. زیرا غزه متروک خواهد شد: داوری بر یهودای توبه‌نکرده نازل خواهد شد، اما همچنین بر قوم‌های بت‌پرست همسایۀ یهودا نیز نازل می‌شود. خدا وعده می‌دهد که شهرهای فلسطینیان را نابود کند و سرزمین آنها را به چراگاهی برای باقیماندگان خاندان یهودا تبدیل کند.
ب. ای قوم کِریتیان: نام کِریتیان «اشاره به ارتباطات جغرافیایی اولیۀ آنها با جزیرۀ کرت دارد.» (بیکر)
۲. آیات (۸-۱۱) داوری علیه عَمّونیان و موآبیان
«اهانت‌های موآب را شنیده‌ام
و توهین‌های عَمّونیان را،
که چگونه قوم مرا دشنام می‌گویند
و علیه مرزهای ایشان فخر می‌فروشند.»
از این رو خداوند لشکرها،
خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید:
«به حیات خودم قسم که موآب همچون سُدوم خواهد شد،
و عَمّونیان همچون عَمورَه؛
سرزمینی پر از علف‌های هرز
و گودال‌های نمک و ویرانی ابدی.
باقیماندگان قوم من ایشان را غارت خواهند کرد،
و بازماندگان ملت من ایشان را به تصرف در خواهند آورد.»
این است نصیب ایشان در ازای غرورشان،
زیرا قومِ خداوندِ لشکرها را ناسزا گفتند
و بر ایشان فخر فروختند.
خداوند بر ضد آنان مَهیب خواهد بود،
زیرا تمامی خدایان جهان را زایل خواهد ساخت،
و همۀ سواحل قوم‌ها، هر یک در جای خود،
او را پرستش خواهند کرد.
الف. اهانت‌های موآب را شنیده‌ام و توهین‌های عَمّونیان را: ابتدا، خدا به سمت غرب نگریست و فلسطینیان را دید؛ سپس به سمت شرق نگریست و موآبیان و عَمّونیان را دید. خدا وعده داد که این قوم‌ها را داوری کرده و آنها را به ویرانی ابدی بکشاند.
یک) «مقایسۀ موآب و عمون با سُدوم و عموره و در نظر گرفتن منشأ آنها چندان تعجب‌آور نیست: موآب و عمون از روابط زناشویی دختران لوط با پدر مستشان پس از فرار او از ویرانی سُدوم و عموره به وجود آمدند.» (واکر)
ب. خداوند بر ضد آنان مَهیب خواهد بود زیرا تمامی خدایان جهان را زایل خواهد ساخت، و همۀ سواحل قوم‌ها، هر یک در جای خود، او را پرستش خواهند کرد: خدا خود را در میان قوم‌ها جلال می‌دهد، و یکی از راه‌هایی که این کار را انجام می‌دهد، پایین آوردن بت‌های قوم‌ها است. همه خواهند دید که بت‌هایشان بی‌ارزش است و تنها خداوند است که خداست.
۳. آیۀ (۱۲) داوری علیه کوشیان
و شما نیز ای کوشیان،
به دم شمشیر من کشته خواهید شد.
الف. و شما نیز ای کوشیان: حال خدا به سمت جنوب نگریست و داوری را علیه کوشیان اعلام نمود.
۴. آیات (۱۳-۱۵) داوری علیه آشور
او دست خود را بر شمال دراز خواهد کرد
و آشور را نابود خواهد ساخت؛
او نینوا را به ویرانه‌ای بدل خواهد کرد،
به ویرانه‌ای خشک همچون بیابان.
گله‌ها در میانش خواهند آرمید،
و همه گونه جانور وحشی.
حتی جغد و بوم بر سر ستون‌هایش منزل خواهند گرفت،
و صدای آوازشان از پنجره‌ها به گوش خواهد رسید؛
ویرانی بر آستان آن خواهد بود،
زیرا چوب‌های سرو آزادش برهنه خواهد شد.
این است شهر شادمانی که در امنیت می‌زیست،
و با خود می‌گفت: «من هستم و جز من نیست.»
حال، چگونه ویران شده
و استراحتگاه جانوران گشته است!
هر که از آن می‌گذرد،
انگشت به دهان مانده، سر خویش تکان خواهد داد.
الف. او دست خود را بر شمال دراز خواهد کرد: خدا دایرۀ داوری علیه همسایگان اسرائیل را با نگاهی به آشور و پایتخت آن، نینوا، تکمیل کرد؛ شهری که به ویرانه‌ای تبدیل می‌شد و تنها برای سکونت حیوانات و پرندگان مناسب بود.
ب. این است شهر شادمانی که در امنیت می‌زیست: نینوا احساس قدرت و اعتماد به نفس زیادی داشت، اما خدا می‌دانست چگونه او را خوار کند. در اینجا خداوند اصل یعقوب ۶:۴ را محقق کرد: «خدا در برابر متکبران می‌ایستد، اما فروتنان را فیض می‌بخشد.»
یک) صفنیا هرگز توضیح نمی‌دهد که چرا قوم‌ها این‌گونه آمادۀ داوری بودند. شاید او فرض می‌کرد که خوانندگانش از پیش با نبوت‌های عاموس، اشعیا، و ناحوم که گناهان این قوم‌های همسایه را توصیف کرده‌اند، آشنا هستند.