دوم تیموتائوس باب 4 – گواهیِ نهایی پولس به تیموتائوس

 آخرین شهادت پولس به تیموتائوس.

۱. آیه (1) تکلّفی رسمی به تیموتائوس.

در برابر خدا و مسیحْ‌عیسی که بر زندگان و مردگان داوری خواهد کرد، و نظر به ظهور او و پادشاهی‌اش، تو را مکلّف می‌سازم.

الف. تو را مکلّف می‌سازم: مکلّف یک کلمه قوی از کتاب‌مقدس یونانی (diamarturomai) را ترجمه می‌کند، همچنین اغلب به‌عنوان شهادت دادن ترجمه می‌شود (مانند اعمال رسولان 25:8). ایده‌ این است که پولس به تیموتائوس شهادتی رسمی ‌داد، شهادتی که تیموتائوس اگر می‌خواهد شبان پارسایی باشد، باید به آن توجه كند.

یک) «فعل diamartyromai ارتباطات حقوقی دارد و می‌تواند  به معنای “با سوگند شهادت دادن” در یک دادگاه یا “سوگند یاد کردنِ” شاهد باشد.» (استات)

ب. در برابر خدا و مسیحْ‌عیسی که بر زندگان و مردگان داوری خواهد کرد: پولس در اینجا اعضای دادگاهی که پولس شهادت خود را در مقابلشان ارائه داد، توصیف کرد، در نتیجه آن را مهم‌تر کرد.

یک) همانطور که پولس در سلول سرد و مرطوب زندان نشسته بود، دریافت که یک حقیقت روحانی در حال حاضر وجود دارد که از دیوارهای سلولش فراتر می‌رود. او به طور روحانی، از طریق این نامه، به دوست و همکار جوان خود شهادت داد و این کار را در حضور خدایی که همه ما را قضاوت خواهد کرد، انجام داد.

ج. نظر به ظهور او و پادشاهی‌اش: پولس همچنان به ظهور ثانویۀ عیسی‌مسیح  اعتقاد داشت. او بیش از 30 سال خدمت کرد و در اولین نامه‌هایش (مانند اول و دوم تسالونیکیان) به بازگشت عیسی اشاره کرد. حال، پس از سال‌ها و تجربیات گران، هنوز هم با تمام وجود آن را باور داشت.

یک) «کلمات «داوری خواهد کرد» به طور لغوی به معنای  “در شرف داوری است“ می‌باشد که به ‌این واقعیت اشاره می‌کنند که پولس به امید بازگشت قریب‌الوقوع مسیح زندگی می‌کرد.» (هیبرت)

2. آیه (2) شهادت: کلام را موعظه کنی!

که کلام را موعظه کنی و به گاه و بیگاه آمادۀ این کار باشی و با صبر بسیار و تعلیم دقیق، به اصلاح و توبیخ و تشویق بپردازی.

الف. کلام را موعظه کنی: همواره تأکید پولس بر کلام خدا بوده است. در این نامه حدود 36 اشاره به انجیل حقیقی و 17 اشاره به تعالیم  غلط وجود دارد.

یک) این تأکید مداوم، منظور پولس را برای تیموتائوس روشن می‌کند:

·    از شهادت بر خداوند ما عار مدار (دوم تیموتائوس۸:۱).

·    چون الگوی تعلیم صحیح سخت بچسب (دوم تیموتائوس 13:1).

·    و آنچه را که در حضور گواهان بسیار از من شنیدی، به مردمان امینی بسپار که از عهدۀ آموزش دیگران نیز برآیند. (دوم تیموتائوس ۲:۲).

·    کلام حقیقت را به‌درستی به کار می‌بندد (دوم تیموتائوس 15:2).

·    خادم خدا باید … قادر به تعلیم باشد (دوم تیموتائوس 24:2).

·    تمامی کتبِ مقدّس الهام خداست (دوم تیموتائوس 16:3).

ب. کلام را موعظه کنی! تیموتائوس به‌عنوان یک شبان ملزم نبود که فقط کلام را بداند یا کلام را دوست داشته باشد یا آن را تأیید کند؛ از او خواسته شد که کلام را موعظه کند. کلام خدا باید توسط تیموتائوس موعظه شود و محتوای پیغام او باشد.

یک) همه کسانی که کتاب‌مقدس را باز می‌کنند و شروع به صحبت می‌کنند، این کلام را موعظه نمی‌کنند. بسیاری از واعظانِ با نیت خوب در واقع خودشان را به جای کلام موعظه می‌کنند. اگر تمرکز بر داستان‌های خنده‌دار یا تجربیات حساس زندگی واعظ باشد، ممکن است وی خودش را موعظه کند.

ج. به گاه و بیگاه آمادۀ این کار باشی: این به ما می‌گوید که شبان باید چه زمانی برای موعظه کلام آماده باشد. او باید همواره آماده باشد. او باید آن را در هنگام آسایش و سختی موعظه کند. او باید آن را وقتی ثمره مشخص است و یا وقتی ثمره ناپیداست موعظه کند. او باید آن را فقط موعظه کند.

یک) روزی یک روحانی کلیسای انگلستان با‌شکوه نجات یافته بود. هنگامی که عیسی زندگی او را تغییر داد، موعظه انجیل را در کل محله خود آغاز کرد و همه نجات یافتند. سپس در محله‌های همجوار شروع به موعظه کرد و روحانیون آن محله ناراحت شدند. آنها از اسقف خواستند که‌ این مرد را متوقف کند. وقتی اسقف با او روبرو شد، او گفت: «می‌شنوم که شما همیشه در حال موعظه هستید و به نظر نمی‌رسد کار دیگری انجام دهید.» مرد تبدیل یافته پاسخ داد: «خب اسقف، من فقط در طول دو فصل از سال موعظه می‌کنم.» اسقف گفت، «خوشحالم که‌ این را می‌دانم؛ چه فصل‌هایی هستند؟» او پاسخ داد، «گاه و بیگاه!»

د. با صبر بسیار و تعلیم دقیق، به اصلاح و توبیخ و تشویق بپرداز: تیموتائوس در موعظه‌اش باید کلام خدا را بر زندگی قوم خدا جاری می‌ساخت. او نبایست با این کلام طوری برخورد کند که گویی پر از ایده‌های جالب یا نظریه‌های جذاب است. او بایست کلام خدا را در مقابل زندگی قومَش نگه می‌داشت، و اجازه می‌داد خدا کار خود را انجام دهد.

3. آیات (۳-۴) نیاز به موعظه حقیقی کلام.

زیرا زمانی خواهد آمد که مردم به تعلیم صحیح گوش فرا نخواهند داد، بلکه بنا به میل خویش، معلّمان بسیار گِرد خود خواهند آورد تا آنچه را که گوش‌هایشان طالب شنیدن آن است، از آنان بشنوند؛ و از گوش فرا دادن به حقیقت رویگردان شده، به سوی افسانه‌ها منحرف خواهند گشت.

الف. (مردم) به تعلیم صحیح گوش فرا نخواهند داد: تیموتائوس نیاز داشت بر کلام خدا تمرکز کند زیرا انسان، با غریزه طبیعی خود، مکاشفۀ خدا را نمی‌خواهد. او ترجیح می‌دهد آنچه که خودش می‌خواهد بشنود -چیزی برای نوازش گوش‌های طالبین تعالیم دروغین.

یک) نظر کلارک در مورد گوش‌های طالب شنیدن تعالیم دروغین: «کنجکاوی بی‌پایان، تمایل سیری‌ناپذیر تنوع‌طلبی؛ گوش‌های آنان با زبان و لهجه آن گوینده نوازش می‌یابد، آنها واعظ خوب و وفادار را ترک کرده به سوی سخنرانِ خوب می‌روند.»

دو) همچنین نشان می‌دهد اگر بخواهیم کلام خدا را بشنویم، خدا در ما عملی خارق‌العاده‌ انجام می‌دهد. اگر به خودمان سپرده شده باشد، ترجیح می‌دهیم این کار را به روش خودمان انجام دهیم، اما خداوند دِل ما را به طُرُق شگفت‌انگیزی تغییر می‌دهد و به ما اشتیاقی برای کلامش می‌دهد.

ب. معلّمان بسیار گِرد خود خواهند آورد: این به ما یادآوری می‌کند که محبوب‌ترین معلمان لزوماً وفادارترین معلمان نیستند. نباید تصور کنیم که یک معلم به این دلیل محبوب است که گوش‌های شنوندگان خود را نوارش می‌کند، همچنین نباید تصور کنیم که یک معلم فقط به این دلیل محبوب است که به کلام خدا وفادار است.

ج. به سوی افسانه‌ها منحرف خواهند گشت: هنگامی که مردم کلام خدا را ترک کنند، اغلب از افسانه‌های خارق‌العاده استقبال می‌کنند. وقتی شخصی حقیقت خدا را رَد می‌کند، بدان معنا نیست که به هیچ چیز اعتقاد ندارد؛ او به هر چیزی ایمان خواهد آورد.

یک) اعتقاد به‌ اینکه جهان به طور اتفاقی به وجود آمده است، باور کردنِ یک افسانه است. این توصیف تکامل جهان در مقاله‌ای در لس‌آنجلس تایمز نمونه‌ای از یکی از این افسانه‌ها است:

در ابتدا، نور وجود داشت -اما کوارک‌ها و الکترون‌ها نیز وجود داشتند. انفجار عظیم (بیگ‌بنگ) انرژی متراکم شده را به شکل تابش و ذرات بیرون داد. کوارک‌ها به پروتون‌ها پیوستند و به دور حلقۀ داغ، متراکم، و درخشان مانند یک ستاره شروع به چرخیدن کردند.

زمان (300000 سال یا بیشتر) گذشت. فضا گسترش یافت. ماده سرد شد. الکترون‌ها و پروتون‌ها که از نظر الکتریکی نسبت به یکدیگر مقاومت‌ناپذیرند، به هیدروژنی خنثی اِدغام شده و از این اِدغام، اولین اَتُم‌ها متولد شدند. فضای بین اتم‌ها مانند کریستال شفاف شد -تقریباً آنطور که امروزه به نظر می‌رسد.

همانطور که می‌گویند، این تاریخ است. اتم‌ها با یکدیگر ادغام شده، و ابرهای گرد و غبار را تشکیل دادند، که به ستاره و کهکشان و خوشه رُشد یافتند. ستارگان سوخت هسته‌ای خود را مصرف کردند، در چرخه‌های مکرر فرو ریختند و منفجر شدند و عناصر را در این فرآیند ترکیب کردند.

گاهی اوقات، یک سیاره پایدار در اطراف یک ستاره نسل دوم متراکم می‌شد، جایی که اشکال حیات مبتنی بر کربن، در میان چیزهای دیگر رشد می‌کند، کیهان شناسان، بهتر است همه ‌این موارد را در نظر بگیرند. (از مقاله فرعی تا مقاله علمی در لس‌آنجلس تایمز، با عنوان «بیگ‌بنگ و اتفاقات پس از آن»)

دو) بسیاری از کسانی که به کلیسا می‌روند امکان دارد از حقیقت دور شوند و به افسانه‌های بسیار ایمان بیاورند:

·    این افسانه‌ که باید جایگاه خود را با اعمال در پیشگاه خدا به دست آورید.

·    این افسانه‌ که خدا شما را فقط زمانی دوست دارد که نیکو هستید.

·    این افسانه‌ که باید خود را برتر از دیگران بدانید زیرا که مسیحی هستید.

4. آیه (5) شهادت مجدداً بیان شد: خدمت خویش را به کمال به انجام رسان.

امّا تو در همه حال به هوش باش؛ سختی‌ها را بر خود هموار کن، کار مبشّر را انجام ده و خدمت خویش را به کمال به انجام رسان.

الف. امّا تو: این کلمه‌ای متضاد با افرادی است که در جمله قبلی ذکر شد. اگرچه دیگران به افسانه‌ها روی آوردند اما تیموتائوس باید وقت بیشتری به کارهایی که خدا از او می‌خواست انجام دهد، اختصاص دهد. حضور آنها برای این بود که او را فداکارتر کرده و دلسرد نکند.

یک) «هر چه مردمان مصمم‌تر تعالیم مسیح را تحقیر کنند، خادمان دیندار باید برای تأیید آن کوشاتر باشند و تلاش خود را برای حفظ کامل آن بیشتر کنند.» (کالوین)

ب. در همه حال به هوش باش: تیموتائوس نمی‌توانست خدمت خود را به انجام برساند مگر اینکه با دقّت و هوشیار بوده و در همه حال به هوش باشد. هر شبان خوبی چشم‌هایی باز دارد.

ج. سختی‌ها را بر خود هموار کن: خدمت درست مانند زندگی است -سختی‌هایی وجود دارد که باید با آنها کنار آمد. برای برخی این یک فکر نگران‌کننده است زیرا آنها تصور می‌کردند که خدمت یک تجربۀ روحانی زیبا یکی پس از دیگری خواهد بود. برکات شگفت‌انگیز زیادی در خدمت به خدا وجود دارد، اما سختی‌هایی نیز باید متحمل شود.

د. کار مبشّر را انجام ده: این بدان معناست که تیموتائوس به طور خاص به‌عنوان یک مبشّر استعداد نداشت امّا او همچنان مجبور بود این کار را به‌عنوان مبلّغ کلام خدا با وفاداری انجام دهد.

ه. خدمت خویش را به کمال به انجام رسان: پولس دستور مشابهی را به ارخیپوس داد (کولسیان 17:4) ، و او می‌دانست که به کمال رساندن وظیفه شخصی خودش به چه معناست (اعمال رسولان 25:12).

یک) ممکن است دلایل زیادی وجود داشته باشد که چرا خدمت کسی ناتمام می‌ماند و هر کدام باید به طور جدی با آنها مبارزه کنند:

·    ترس.

·    بی‌ایمانی.

·    دغدغه‌های دنیا.

·    ترس از مردم.

·    انتقاد و دلسردی.

·    ارتکاب به گناه.

 آخرین سخنان پولس: اعتماد به نفسِ پیروزمندانۀ او

1. آیات (۶-۷) اعتماد به نفسِ پیروزمندانۀ پولس.

زیرا من، هم‌اکنون، همچون هدیه‌ای ریختنی، در حال ریخته شدنم و زمان رحلتم فرا رسیده است. جنگِ نیکو را جنگیده‌ام، مسابقه را به پایان رسانده و ایمان را محفوظ داشته‌ام.

الف. هم‌اکنون، همچون هدیه‌ای ریختنی، درحال ریخته شدنم: پولس قربانی ریختنی شراب را نزد خداوند آورد و آن را در مذبح او ریخت. این راهی بود برای تقدیم شراب به‌عنوان قربانی به خدا، همانطور که ممکن است حیوانی به‌عنوان قربانی داده شود.

یک) ایده هدیه‌ای ریختنی برای اولین بار در پیدایش 14:35 ارائه شده است، جایی که یعقوب هدیه ریختنی را به‌عنوان قربانی در حضور خداوند ریخت. در شریعت موسی، هدایای ریختنی می‌توانند بخشی از قربانی برای خداوند باشند (خروج ۴۰:۲۹-۴۱ و لاویان 13:23).

دو) در اینجا ایده‌ای رومی نیز وجود داشت. هر وعده غذایی رومی با یک مراسم قربانی کوچک برای خدایان به پایان می‌رسید -یک فنجان شراب برداشته و در برابر خدایان ریخته می‌شد. از این نظر پولس گفت: «روز تمام شد، غذا تقریباً تمام شده است، و من برای خدا در حال ریخته شدنم.»

سه) در حال ریخته شدنم ایده یک قربانی کامل، بدون هیچ گونه قیدوشرطی را دارد. مایع به طور کامل از جام خالی شده، و کاملاً در اختیار خدا قرار می‌گیرد.

چهار) بنابراین پولس هم‌اکنون در حال ریخته شدن بود. هنوز سرش روی کُنده جلاد نبود، اما دِلش آنجا بود. او آماده بود تا فداکاری نهایی را انجام دهد. «او خود را در آستانه قربانی شدن در نظر می‌گیرد و به خون خود به‌عنوان رهایی‌ای که بر قربانی ریخته شده نگاه می‌کند. اگر حکم اعدام قبلاً برایش صادر نشده بود، او نمی‌توانست اینگونه مثبت صحبت کند.» (کلارک)

ب. زمان رحلتم فرا رسیده است: پولس احساس کرد که در فرودگاه است و پرواز او به سوی بهشت آماده حرکت است. منتظر فراخوان سوار شدن بود.

یک) بنابراین نصیحت پولس به تیموتائوس معنادارتر است زیرا او می‌دانست که تنها از صحنه عبور می‌کند و تیموتائوس است که باید مشعل را حمل کند. خادمان خدا وفات می‌یابند، اما کار خدا ادامه می‌یابد.

ج. مسابقه را به پایان رسانده‌ام: پولس در طول خدمت خود از تصویر مسابقه و ورزشکار مسیحی استفاده ‌کرد (فیلیپیان ۱۲:۳-۱۴، اعمال رسولان 24:20، اول قرنتیان 24:9، عبرانیان۱:۱۲). حالا او می‌دانست که مسابقه اش تقریباً به پایان رسیده است.

2. آیه (8) تاج پارساییِ پول

اکنون تاج پارسایی برایم آماده است، تاجی که خداوند، آن داور عادل، در آن روز به من عطا خواهد کرد -نه تنها به من، بلکه به همۀ آنان که مشتاق ظهور او بوده‌اند.

الف. برایم آماده است: پولس می‌دانست تاجی در آسمان در انتظار اوست و او آماده دریافت آن بود. او از آن مطمئن بود.

یک) دو واژه اصلی برای تاج در عهدجدید وجود دارد. یکی به تاج سلطنتی و دیگری به تاج پیروزی (stephanos) اشاره دارد. در اینجا پولس به تاج پیروزی اشاره کرد – تاجی که در اصل یک نشان ظفر بود و مشخص می‌کرد که شخص طبق قوانین در رقابت شرکت کرده و پیروز شده است.

دو) پولس قبل از مسیحی شدن بر اعدام اولین شهید نظارت داشت و سپس تا آنجا که می‌توانست شروع به کشتارِ مسیحیان دیگر کرد. اما اکنون در پایان عمرش آماده دریافت تاج (stephanos) بود. به احتمال زیاد او نام اولین شهید را که به دست پولس درگذشت به خاطر آورد: stephanos  (استیفان).

سه) در آن زمان برندگان در دنیای ورزش تاجی از برگ‌های زیتون یا پیچک دریافت می‌کردند که زود پژمرده شده و از بین می‌رفت. اما تاج قوم خدا برای همیشه ماندگار است (اول قرنتیان 25:9، اول پطرس 5: 4).

چهار) اگر ما وسوسه را تحمل کنیم تاج حیات به ما وعده داده شده است (رساله یعقوب 12:1).

پنج) برخی از مردم در عَجَبَند که ‌آیا ما تاج بر سَر در بهشت می‌چرخیم و همه متوجه می‌شوند که چه کسی تاج بزرگتر و بهتری دارد. اما در مکاشفه یوحنا 10:4 ، مشایخ پیرامون تاج و تخت خدا تاج‌های خود را برداشته و در مقابل عیسی قرار می‌دهند -هر نشانی را که دریافت کرده‌اند، به عیسی پَس می‌دهند.

ب. که خداوند، آن داور عادل، در آن روز به من عطا خواهد کرد: پولس مراسم اهدای جوایزی را پیش‌بینی می‌کرد که در آن تاجی را که منتظرش بود دریافت می‌کرد. پولس در شرف محکومیت و اعدام توسط یک دادگاهِ زمینی بود، اما قرار بود توسط پادشاهیْ آسمانی نیز پاداش دریافت کُنَد.

یک) «این احتمالاً آخرین نامه‌ای است که پولس رسول نوشته است و غیرممکن است که او را در جایگاهی برتر از آنچه اکنون به نظر می‌رسد ببینیم، ایستاده در آستانه جاودانگی، سرشار از حضور خدا، و نیرومندانه چشم انتظار ابدیتی پر از شکوه است.» (کلارک)

دو) برخی احساس می‌کنند پولس بیش از حد بر پاداش تمرکز کرده بود و این برای مسیحیان مناسب نیست که در مورد پاداشی که در بهشت دریافت می‌کنند زیاد فکر کنند. با این وجود خدا مشکلی ندارد که به ما پاداش آسمانی بدهد. ارزشش را خواهد داشت. پس ما باید استوار بمانیم. به ما پاداش داده خواهد شد.

سه) برخی از مسیحیان بی‌دلیل نگران تاج خود هستند:

·    اگر تاج نگیرم چه؟

·    اگر تاج من واقعاً کوچک باشد چه؟

·    اگر خداوند از من ناامید شده باشد چه؟

چهار) ما باید همه ‌این گمانه‌زنی‌ها را نادیده بگیریم و به‌سادگی مشغول خدمت و جلال دادن به خدا باشیم سپس تاج ما از خودش مراقبت می‌کند.

ج. بلکه به همۀ آنان که مشتاق ظهور او بوده‌اند: این وعده برای ما است -اگر تمرکز خود را بر بهشت و عیسی بگذاریم که هم روی زمین راه رفت و هم اکنون در آسمان سلطنت می‌کند، آنگاه او منتظر استقبال از ماست.

 آخرین سخنان پولس از زندان

1. آیات (۹-۱۳) تنهایی رسول بزرگ

بکوش تا هرچه زودتر نزد من آیی. زیرا دیماس به خاطر عشق این دنیا مرا ترک کرده و به تَسالونیکی رفته است. کْریسکیس به غلاطیه و تیتوس هم به دَلماتیه رفته. تنها لوقا با من است. مَرقُس را برگیر و با خود بیاور، زیرا در خدمتم مرا سودمند است. تیخیکوس را به اَفِسُس فرستادم. هنگام آمدنت، قبایی را که در تْرآوس نزد کارپوس بر جا گذاشتم با خود بیاور، و نیز طومارهایم را و به‌خصوص نوشته‌های پوستین را.

الف. بکوش تا هرچه زودتر نزد من آیی: پولس مرد خدا بود اما اَبَر انسان نبود. او یک همراه می‌خواست و به آن نیاز داشت. پولس تنها بود.

ب. زیرا دیماس مرا ترک کرده است: پولس کسانی را که او را رها کرده‌ بودند به یاد می‌آورد. برخی (مانند دیماس) او را ترک کردند زیرا عاشق دنیای فعلی بودند (به معنای لغوی، «عصر حاضر»). دیگران او را به دلیل ضرورت ترک کردند (مانند کْریسکیس و تیتوس). برخی دیگر به دلیل اینکه پولس آنها را فرستاده بود (مانند تیخیکوس) او را ترک کردند.

یک) در نامه‌های اولیه پولس از دیماس به‌عنوان همکار یاد می‌شد اما بعداً او گمراه شُد (کولسیان 14:4 و فیلمون 24). وفاداری قبلی او همه‌چیز را برای پولس دردناک‌تر کرد.

ج. تنها لوقا با من است: لوقا، که در بسیاری از سفرهای بشارتی خود با پولس سفر کرده بود، در کنار پولس ماند. بقیه رفته بودند. این تفاوت قابل توجهی با اولین زندانی شدن پولس در روم و در ده سال قبل داشت، جایی که وی بازدیدکنندگان زیادی را پذیرفت (اعمال رسولان۳۰:۲۸-۳۱).

د. مَرقُس را برگیر و با خود بیاور: این مدرکی است بر اعتماد مجدد پولس به مرقس. پولس در اعمال رسولان ۳۶:۱۵-۴۰ نمی‌خواست با او کاری داشته باشد.

ه‍ـ. هنگام آمدنت، قبایی را که در تْرآوس نزد کارپوس بر جا گذاشتم با خود بیاور: این به ما می‌گوید که به احتمال زیاد پولس در تروآس دستگیر شده است، که منجر به زندان شدنِ دومش در روم شد. در آن روزها سربازان دستگیر‌کننده ادعای تَصاحُب هر لباسی که در اختیار فرد دستگیر شده بود، می‌کردند. ممکن است به پولس درمورد دستگیری هشدار داده شده بود و بنابراین کتاب‌های اندک خود و این قبا -یک لباس خارجی- را به اَمانتِ مرد صادقی به نام کارپوس سپرد.

یک) قبا «شنلی مُدَوّر بود که تا زیر زانوها می‌آمد، و در مرکزش فضایی باز برای قرار گرفتنِ سر داشت.» (وایت)

دو) این قبای باقی‌مانده در تروآس به ما نشان می‌دهد:

·    پولس همه‌چیز را برای خدمت به عیسی واگذار کرد (تنها چیزی که او در پایان عمر داشت، یک قبا و چند کتاب بود).

·    پولس تقریباً توسط دوستانش رها شده بود (ظاهراً او هیچ دوستی در روم نداشت که به او قبا قرض بدهد یا پس بگیرد).

·    پولس ذهن بسیار مستقلی داشت (او برای قبا التماس نمی‌کرد).

·    پولس به نحوه لباس پوشیدن خود اهمیت چندانی نمی‌داد (او می‌توانست برای لباس‌های بیشتر یا انواع لباس‌ها درخواست کند).

·    پولس یک مرد معمولی با نیازهایی معمولی بود.

سه) اِراسموس می‌گوید: «آه، این رسول بزرگ چه وسایل اندکی داشت. قبایی برای جلوگیری از باران، و چند کتاب و نوشته.» (ترپ)

و. و نیز طومارهایم را و به‌خصوص نوشته‌های پوستین را: پولس تا آخر دانشمند ماند و کتاب‌هایش را می‌خواست. او به‌خصوص نوشته‌های پوستین را می‌خواست، که بخشی از عهدعتیق بود.

یک) «این قسمت بیشتر  دیدگاه تند متعصبانی را رد می‌کند که کتاب‌ها را تحقیر می‌کنند و هر خواندنی را محکوم می‌کنند و فقط به الهامات خصوصی خود از جانب خدا می‌بالند. اما باید توجه داشته باشیم که‌ این قسمت خواندن مداوم را برای همه مردان دیندار به‌عنوان چیزی که می‌توانند از آن سود ببرند، توصیه می‌کند.» (کالوین)

3. آیات (۱۴-۱۵) هشداری درمورد اسکندرِ مِسگَر

اسکندر مسگر، با من بسیار بدی‌ها کرد. خداوند سزای کارهایش را خواهد داد. تو نیز از او برحذر باش، زیرا با پیام ما سخت به مخالفت برخاسته است.

الف. اسکندر مسگر، با من بسیار بدی‌ها کرد: در اول تیموتائوس 20:1 پولس از اسکندر به‌عنوان فردی یاد کرد که‌ ایمانش غرق شده بود. حالا پولس در مورد همین مرد به تیموتائوس هشدار داد. پولس به‌سادگی نوشت که اسکندر با من بسیار بدی‌ها کرد -اما او همچنین با تیموتائوس مخالفت خواهد کرد (تو نیز از او بر حذر باش).

یک) این اشتباه بود که تیموتائوس به‌ این موضوع اینگونه پاسخ دهد و به پولس بگوید: «پولس، اسکندر همیشه با من خوب بوده است. او عیب‌های خود را دارد، اما آیا همه ما اینطور نیستیم؟» درعوض، ما می‌توانیم مطمئن باشیم که تیموتائوس به قضاوت پولس احترام گذاشت -و توصیه وی را نسبت به برحذربودن از اسکندر انجام داد.

دو) مسگر «این بدان معنا نیست که او فقط با مس کار می‌کرد. این اصطلاح برای کارگرانِ هر نوعی از فلزات به کار می‌رفت.» (وایت)

ب. با من بسیار بدی‌ها کرد: مفهوم این عبارت این است که او «چیزهای زیادی را علیه من خبرچینی کرد.» شاید اسکندر یک خائن بود، یک خبرچین که پولس را به دولت روم فروخت و مسئول زندانی بودنِ فعلی او بود. شاید تصور اینکه او با پیام ما سخت به مخالفت برخاسته است به‌ این معنا باشد که اسکندر در اولین دفاع پولس یکی از شاهدان علیهِ شاهد بوده است.

یک) «خبرچینان یکی از لعنت‌های بزرگ روم در آن زمان بودند. ممکن است اینگونه بوده باشد که اسکندر یک مسیحی خائن بود، که با اطلاعات غلط علیه پولس به دادسرا رفت، و به دنبال این بود که او را به نامحترمانه‌ترین شکل نابود کند.» (بارکلی)

دو) «آنها به بی‌خدایی (به دلیل پرهیز از بت‌پرستی و پرستش امپراتور)، به آدم‌خواری (به دلیل صحبت از خوردن بدن مسیح) و حتی به طور کلی به نفرت از نسل بشر (به دلیل بی‌وفایی آنها به سِزار و شاید به ‌این دلیل که آنها از لذت‌های عمومیِ گناه دست کشیده بودند) متهم شدند. ممکن بود برخی از این اتهامات علیه پولس نیز ذکر شده باشند.» (استات)

ج. خداوند سزای کارهایش را خواهد داد: داوری اسکندر ساده خواهد بود. داوری بر اساس کارهای شخص بسیار وحشتناک است.

یک) یک شخص باستانی گفت: «این نه نفرین است و نه سخنی توهین‌آمیز، بلکه پیش‌بینی خوب برای این رسول است که انتقام خود را نگرفت، بلکه به خشم جای درستی داد، رومیان 19:12.» (ترپ)

4. آیات (۱۶-۱۸) وفاداری خدا به پولس در اولین دفاعش.

در نخستین دفاع من، هیچ‌کس به پشتیبانی از من برنخاست، بلکه همه مرا وانهادند. مباد که ‌این به حسابشان گذاشته شود. امّا خداوند در کنار من ایستاد و مرا نیرو بخشید تا کلام به‌واسطۀ من به کمال موعظه شود و همۀ غیریهودیان آن را بشنوند. پس، از دهان شیر رستم. خداوند مرا از هر عمل شریرانه خواهد رهانید و برای پادشاهی آسمانی خود نجات خواهد بخشید. جلال بر او باد تا ابدالآباد. آمین!

الف. هیچ‌کس به پشتیبانی از من برنخاست… امّا خداوند در کنار من ایستاد: پولس تنها بود، اما عیسی در کنار او ایستاد و پولس در اولین دفاعش وفادارانه به خدا خدمت کرد.

یک) کلمات «مباد که‌ این به حسابشان گذاشته شود» نشان می‌دهد که پولس ناراحت نبود که همه او را وانهادند. این شواهد قوی از عملِ بزرگ فیض و بلوغ روحانی است.

دو) اولین دفاع پولس ممکن است اولین زندانِ وی در روم باشد (در پایان اعمال‌رسولان در مورد آن صحبت شده است)، یا می‌تواند اولین جلسه تحت زندانی بودنِ فعلی‌اَش بوده باشد.

ب. از دهان شیر رستم: خدا قبلاً پولس را رَهانیده بود، بنابراین او در قدرت یا نیکوییِ خدا شک نداشت. پولس نمی‌دانست که آیا این بار سرنوشت او را از دهان شیر می‌رهاند یا برای پادشاهی آسمانی‌ نجات می‌دهد.

ج. جلال بر او باد تا ابدالآباد: این نشان‌دهنده خوش‌بینی و شادی بی‌دلیل است. پولس با آخرین لحظات خود در این زندگی روبرو شد، و از بسیاری جهات بی‌پول، بدون دوست، بدون دارایی‌های ارزشمند، سرد، بدون لباس مناسب، و مقرّر برای مرگی زودهنگام به سر می‌برد. با این حال، با دانستن اینکه پاداش آسمانی در انتظارش است، حاضر نبود جای خود را با هیچ‌کس عوض‌کند.

5. آیات (۱۹-۲۱) سلام پایانی پولس به دوستانش در تماس با تیموتائوس و از سوی مسیحیان روم.

سلام مرا به پْریسکیلا و آکیلا و خانوادۀ اونیسیفوروس برسان. اِراستوس در قُرنتُس ماند، و من تْروفیموس را در میلیتوس، بیمار، برجا گذاشتم. بکوش تا پیش از زمستان به‌ اینجا برسی. یوبولوس برای تو سلام می فرستد، و نیز پودِنْس، لینوس، کْلودیا و همۀ برادران.

الف. سلام مرا به پْریسکیلا و آکیلا و خانوادۀ اونیسیفوروس برسان: در سخنان پایانی، دِل پولس نزد افرادی بود که می‌شناخت. او به دیگران فکر می‌کرد نه به خودش. پولس ماهیت عیسی را می‌دانست و همانند عیسی، یک فرد دیگر-محور بود.

ب. من تْروفیموس را در میلیتوس، بیمار، برجا گذاشتم: پولس مردی بود که خدا برای انجام معجزات شفابخش قابل توجهی از او استفاده ‌کرد (مانند اعمال رسولان ۸:۱۴-۱۰و۱۱:۱۹-۲۰) ، با این‌حال تروفیموس را بیمار برجا گذاشت. این نشان می‌دهد که حتی پولسِ رسول از قدرت شگفت‌انگیز شفابخش برای استفاده به میل خودش برخوردار نبود. او فقط می‌توانست عطای شفا بدهد البته اگر برطبق خواست و زمان‌بندی خدا می‌بود.

یک) چارلز اسپرجن یک موعظه کامل در مورد این کلمات ایراد کرد، من تْروفیموس را در میلیتوس، بیمار، برجا گذاشتم (مرد بیمار را پشت سرگذاشته). نکات عبارت شامل:

·    اراده خدا این است که برخی از مردان نیکو از سلامت جسمانی برخوردار نباشند.

·    زمانی که به نظر می‌رسید بیشترین نیاز به مردان نیکو وجود داشته باشد، آنها کنار گذاشته می‌شوند.

·    مردان نیکو می‌خواهند عمل خداوند ادامه یابد و مهم نیست برای آنان چه پیش می‌آید.

دو) «این احتمال وجود دارد که اِراستوس و تْروفیموس در هنگام دستگیری پولس در بار دوم حضور داشته باشند، و آنها به ترتیب تا میلیتوس و قرنتس همراه او بمانند.» (وایت)

ج. بکوش تا پیش از زمستان به ‌اینجا برسی: این موضوع دِل و احساسات زیادی را پشت خود دارد. پولس به‌عنوان یک پیرمرد، بسیار دوست داشت پیش از آنکه جان خود را برای خداوند خود بگذارد، همکار جوان خود را ببیند. ما نمی‌دانیم که‌ آیا پولس بار دیگر تیموتائوس را دیده است یا خیر، اما می‌توانیم مطمئن باشیم که تیموتائوس تمام تلاش خود را کرد تا پیش از زمستان بازگردد.

یک) حبس پولس در زندان ممرتین (ساختمانی تیره و تار که هنوز در روم پابرجاست ، 100 سال پیش از زندانی شدنِ پولس برای دشمنان سیاسی روم ساخته شده بود) تا زمانی که سر وی تحت فرمان نِرون در خارج از دروازه اوستیان روم در مکانی به نام «سه چشمه» قطع شد، ادامه یافت.

دو) افسانه‌ای پوچ سرانجام به وجود آمد که می‌گفت وقتی سر پولس قطع شد، سر بریده او سه بار پرید و در هر نقطه که به زمین خورد، چشمه‌ای پدید آمد -یکی داغ، یکی گرم و سومی سرد- بنابراین این مکان به «سه چشمه» نامگذاری شد.

سه) پولس بعد از آتش‌سوزی‌های بزرگی که در سال 64 پس از میلاد مسیح، روم را فرا گرفت به شهادت رسید -که نِرون به نوعی، سعی کرد آن را بر گردن مسیحیان بیاندازد. براساس برخی روایات، وی درهمان روزی که پطرس برعکس به صلیب کشیده شد، گردن زده شد. پولس یک شهروند رومی ‌بود و نمی‌توانستند او را به طور قانونی به صلیب کشند.

6. آیه (22) آخرین سخنان از قلم پولس.

خداوند با روح تو باشد. فیض با شما باد.

الف. خداوند با روح تو باشد. فیض با شما باد: آخرین سخنان پولس نشان‌دهنده مردی است که به‌سادگی عیسی را دوست داشت و فیض او را دریافت کرده بود. این سادگی، و تمام قدرت همراه آن، کل خدمت پولس را مشخص کرد.

یک) «در اینجا برای رابطه شخصی بسیار نزدیک بین خداوند و تیموتائوس دعا می‌شود.» (وایت)

ب. آمین: پولس تیموتائوس را دعوت کرد تا با «آمین» گفتن همه ‌اینها را تأیید کند. پولس خدمت خود را به پایان رسانده بود و آماده دریافت پاداش بود، و می‌خواست تیموتائوس نیز همین کار را انجام دهد.