رومیان باب ۱۳ – اطاعت یک مسیحی از صاحبان قدرت

مسیحیت و صاحبان قدرت

۱. آیات (۱-۲) اقتدار مشروع دولت و پاسخ مسیحی.

هر کس باید تسلیمِ قدرت‌های حاکم باشد، زیرا هیچ قدرتی جز از سوی خدا نیست. قدرت‌هایی که وجود دارند، از جانب خدا مقرر شده‌اند. پس آن که بر علیه قدرتی عِصیان کند، در حقیقت علیه آنچه خدا مقرر کرده، عِصیان ورزیده است؛ و آنان که چنین می‌کنند، مجازات را برای خود می‌خرند.

الف. هر کس باید تسلیمِ قدرت‌های حاکم باشد: ارتباط رومیان ۱۲ و رومیان ۱۳ مشخص است. اگر قرار نیست مسیحی به دنبال انتقام شخصی باشد، اختیار دولت برای مجازات خلاف‌کاران را از بین نمی‌برد.

ب. هر کس: این قطعیت شامل مسیحیان هم می‌شود. پولس به‌وضوح می‌گوید که ما باید تسلیم قدرت‌های حاکم باشیم. این حرف در تضاد با گروه‌هایی از یهودیان متعصب در آن روزگار بود که هیچ پادشاهی جز خدا را به رسمیت نمی‌شناختند و به هیچ‌کس جز خدا مالیات نمی‌دادند.

ج. هیچ قدرتی جز از سوی خدا نیست. قدرت‌هایی که وجود دارند، از جانب خدا مقرر شده‌اند: ما خودمان را تسلیم قدرت‌های حاکم می‌کنیم، زیرا آنها از سوی خدا منصوب می‌شوند و در طرح او خدمتی می‌کنند.

یک) هیچ قدرتی جز از سوی خدا نیست: خدا رهبران یک ملت را تعیین می‌کند، اما نه همیشه برای برکت‌دادن به مردم. گاهی برای قضاوت در مورد مردم یا آماده‌کردن مردم برای قضاوت است.

دو) ما می‌دانیم که پولس این نامه را در دوران امپراتوری روم نوشته است. در روم دموکراسی نبود و هیچ ارتباط دوستانه‌ای با مسیحیان نیز نداشتند، با این‌حال پولس هنوز قدرت آنها را مشروع می‌دانست.

سه) «نجات‌دهندۀ شما در زمان پونتیوس پیلاتس شکنجه شد، یکی از بدترین فرمانداران رومی یهودیان تا به حال؛ و پولس در زمان نرون، بدترین امپراتور روم. اما نه خداوند ما و نه رسول او مشروعیت آنها را انکار نکردند!» (نیوول)

د. آن که بر علیه قدرتی عِصیان کند، در حقیقت علیه آنچه خدا مقرر کرده، عِصیان ورزیده است: از آنجا که دولت‌ها از خدا مشروعیت دارند، ما ملزم به اطاعت از آنها هستیم -مگر اینکه به ما دستور دهند کاری در تضاد با قانون خدا انجام دهیم. آن‌وقت ما باید به‌جای دستور انسان از فرمان خدا پیروی کنیم (همانند اعمال ۱۹:۴).

ه. مجازات را برای خود می‌خرند: خداوند از قدرت‌های حاکم به‌عنوان ابزاری برای بررسی خواسته‌ها و گرایش‌های انسان گناهکار استفاده می‌کند. دولت می‌تواند ابزار مؤثری در مقاومت در برابر اثرات سقوط انسان باشد.

۲. آیات (۳-۴) وظیفۀ دولت: مجازات و کنترل خلاف‌کاران.

زیرا راست‌کِرداران از حکمرانان هراسی ندارند، امّا خلاف‌کاران از آنها می‌ترسند. آیا می‌خواهی از صاحبِ قدرت هراسی نداشته باشی؟ آنچه را که درست است، انجام بده که تو را تحسین خواهد کرد. زیرا خدمتگزار خداست تا به تو نیکویی کند. امّا اگر مرتکب کار خلاف شوی، بترس، زیرا شمشیر را بی‌جهت حمل نمی‌کند. او خدمتگزار خدا و مجری غضب است تا کسی را که مرتکب کار خلاف شده است، کیفر دهد.

الف. آنچه را که درست است، انجام بده که تو را تحسین خواهد کرد: ایدۀ پولس این است که مسیحیان باید از همۀ شهروندان بهتر باشند. با اینکه قبل از وفادار‌بودن به دولت به خدا وفادار هستند، مسیحیان شهروندان خوبی هستند، چون صادق هستند، هیچ مشکلی برای دولت ایجاد نمی‌کنند، مالیات خود را می‌دهند و -از همه مهم‌تر- برای دولت و حاکمان دعا می‌کنند.

ب. خدمتگزار خداست: پولس مقامات دولتی را خدمتگزار خدا توصیف می‌کند. آنها نقشی در طرح و برنامۀ خدا دارند، به همان اندازه که رهبران کلیسا در این خدمت دخیل هستند.

یک) اگر حاکمان دولت خدمتگزار خدا (خادم) باشند، باید به یاد داشته باشند که فقط خادم هستند و خود خدا نیستند.

ج. تا کسی را که مرتکب کار خلاف شده است، کیفر دهد: از طریق مجازات خلاف‌کاران است که دولت نقش خود را در طرح خدا از طریق کنترل انسان‌های گناهکار اِعمال می‌کند. هنگامی که یک دولت نتواند این کار را به‌طور مداوم انجام دهد، خود را در معرض قضاوت و اصلاح خدا قرار می‌دهد.

د. شمشیر را بی‌جهت حمل نمی‌کند: شمشیر اشاره‌ای به مجازات اعدام است. در امپراتوری روم، جنایت‌کاران به‌طور معمول با سر بریدن با شمشیر اعدام می‌شدند (مصلوب‌شدن برای بدترین جنایت‌کاران با سطح اجتماعی پایین بود). پولس که با الهام روح‌القدس سخن می‌گفت، شکی نداشت که دولت اختیار اعدام مجرمان را دارد.

۳. آیات (۵-۷) مسئولیت مسیحیان نسبت به حکومت

پس آدمی باید نه تنها برای پرهیز از غضب، بلکه به سبب وجدان خود نیز تسلیم قدرت‌ها باشد. به همین سبب نیز مالیات می‌پردازید، زیرا صاحبان قدرت که تمامِ وقت خود را وقف کار حکومت می‌کنند، خدمتگزاران خدایند. دِین خود را به همگان ادا کنید: اگر مالیات است، مالیات بدهید؛ اگر خَراج است، خَراج بپردازید؛ اگر احترام است، احترام بگذارید؛ و اگر اکرام است، تکریم کنید.

الف. آدمی تسلیم قدرت‌ها باشد: ما باید تابع دولت بمانیم؛ نه تنها به این دلیل که ما از عذاب می‌ترسیم، بلکه به این دلیل که می‌دانیم این کار درست در برابر خدا است.

یک) به سبب وجدان: اطاعت مسیحی از دولت هرگز کور کورانه نیست، آنها با چشم‌های باز وجدان اطاعت می‌کنند.

ب. دِین خود را به همگان ادا کنید: اگر مالیات است، مالیات بدهید: ما هم قرار است مالیات‌ها را بپردازیم، چون این حس وجود دارد که وقتی این کار را انجام می‌دهیم از کار خدا حمایت می‌کنیم.

یک) با همین استدلال، رومیان ۶:۱۳ می‌گوید که مالیات‌های جمع‌آوری‌شده قرار است توسط دولت برای مهار خلاف‌کاران و حفظ نظم در جامعه مورد استفاده قرار گیرد، نه غنی‌کردن خود مقامات دولتی.

ج. مالیات.. خراج…احترام…اکرام: ما قرار است مالیات، احترام و اکرام مناسب را که به دولت بدهکار هستیم به دولت بدهیم، در حالی‌که حق خود را برای دادن آنچه که تنها برای  خدا است حفظ می‌کنیم (متی ۲۱:۲۲).

د. با توجه به این، آیا شورش علیه دولت توجیه شده است؟ اگر یک شهروند بین دو دولت انتخاب داشته باشد، انتخاب و اولویت با آن گروهی است که از نظر خدا مشروع‌ترین است، کسی که به بهترین وجه خواستۀ خدا از دولت‌ها را برآورده خواهد کرد.

یک) در یک نظام دموکراسی می‌دانیم که این حس وجود دارد که ما خود دولت هستیم و نباید مشارکت خود را در مدیریت این دولت دریغ کنیم.

وظیفۀ مسیحیان نسبت به همسایگان

۱. آیات (۱۰-۸) تهعد به محبت‌کردن

هیچ دِینی به کسی نداشته باشید جز اینکه یکدیگر را پیوسته محبت کنید. زیرا هر که به دیگری محبت کند، در واقع شریعت را به جا می‌آورد. زیرا احکامِ «زنا مکن»، «قتل مکن»، «دزدی مکن»، «طمع مورز»، و هر حکم دیگری که باشد، همه در این کلام خلاصه می‌شود که «همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت کن.» محبت، به همسایۀ خود بدی نمی‌کند؛ پس محبت تحقق شریعت است.

الف. هیچ دِینی به کسی نداشته باشید جز اینکه یکدیگر را پیوسته محبت کنید: در سطح فردی، تنها «بدهی» که قرار است داشته باشیم: «بدهی» برای محبت به یکدیگر است، این یک تعهد همیشگی است که هم در برابر خدا و هم در برابر یکدیگر داریم.

یک) برخی این را به‌عنوان فرمانی می‌دانند که دستور می‌دهد: هرگز قرض نگیرند، اما عیسی اجازۀ قرض‌گرفتن در متنی مانند متی ۴۲:۵ را داد. معنی آنچه پولس در اینجا می‌گوید این نیست، هر چند کتاب‌مقدس ما را به یاد خطر و تعهدات قرض‌گرفتن می‌اندازد (امثال ۷:۲۲).

دو) «ما ممکن است مالیات خود را بپردازیم و ساکت باشيم. ما ممکن است احترام و اکرام لازم به دیگران را انجام دهیم و دیگر بدهکار نباشیم، اما ما هرگز نمی‌توانیم بگوییم: «من تمام محبتی را که باید انجام دهم، انجام داده‌ام.» محبت یک تعهد دائمی است، یک بدهی که هیچ‌وقت تمام نمی‌شود.» (موریس)

ب. همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت کن: سخن پولس پژواک کلمات عیسی در متی ۴۰-۳۶:۲۲ است. این یکی از دو فرمانی است که بر اساس آن، شریعت و تمام پیامبران استوار است.

یک) همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت کن: به معنی محبت به افرادی است که هر روز می‌بینید و با آنها مراوده دارید. برای ما آسان است که از لحاظ تئوری به دیگران محبت کنیم، اما خدا از ما می‌خواهد که مردم واقعی را دوست داشته باشیم.

دو) «هیچ فردی نمی‌تواند با ترسیم خطی در اطراف خود بر روی زمین، انتهای زندگی را مشخص کند. هیچ فردی نمی‌تواند تنها با دنبال‌کردن خدمات اجتماعی همسر و خانواده‌اش، خود را به‌عنوان یک مسیحی بداند، چرا که اینها تنها نوعی خودخواهی هستند.» (اسپرجن)

ج. محبت تحقق شریعت است: ما به‌راحتی کارهای مذهبی را انجام می‌دهیم، اما از محبت غفلت می‌کنیم. محبت‌کردن ما معیار واقعی اطاعت ما از خداست.

۲. آیات (۱۱-۱۴) ضرورت محبت و همراهی با خدا

و شما با آگاهی از این که در چه زمانی به سر می‌برید، چنین کنید. زیرا هم‌اکنون ساعتِ آن رسیده است که از خواب بیدار شوید، چرا که اکنون در مقایسه با زمانی که ایمان آوردیم، نجات ما نزدیک‌تر شده است. شبْ رو به پایان است و روز نزدیک شده است. پس بیایید اعمال تاریکی را به سویی نهیم و زرۀ نور را در بر کنیم. بیایید آن‌گونه رفتار کنیم که شایستۀ کسانی است که در روشناییِ روز به سر می‌برند. پس اوقات خود را در بز‌م‌ها و میگساری و هرزگی و عیاشی و جدال و حسد سپری نکنیم، بلکه عیسی مسیحِ خداوند را در بر کنید و در پی ارضای امیال نَفْس خود مباشید.

الف. شبْ رو به پایان است و روز نزدیک شده است: از آنجا که ما خطر زمان را می‌دانیم و پیش‌بینی بازگشت قریب‌الوقوع عیسی را داریم، ما باید از همیشه پر‌انرژی‌تر و آمادۀ همراهی با خدا به جای خواب‌آلودگی باشیم.

یک) بیدار شدن از خواب، چقدر مهم است! می‌توان بسیاری از کارهای مسیحی را انجام داد و در‌عین‌حال، اساساً نسبت به خدا در خواب بود.

·       گاهی اوقات مردم در خواب صحبت می‌کنند.

·       گاهی اوقات مردم چیزهایی را در خواب می‌شنوند.

·       گاهی اوقات مردم در خواب راه می‌روند.

·       گاهی اوقات مردم در خواب می‌خوانند.

·       گاهی اوقات افراد در خواب فکر می‌کنند؛ چیزی که ما اسمش را رويا می‌گذاريم.

دو) از آنجا که می‌توان بسیاری از کارهای مذهبی را انجام داد و هنوز هم نسبت به خدا در خواب بود، برای هر مسیحی مهم است مطمئن شود که واقعاً در برابر خدا بیدار و فعال است.

ب. بیایید اعمال تاریکی را به سویی نهیم و زرۀ نور را در بر کنیم: این جمله تصویری از برخاستن و پوشیدن لباس است. از آنجا که شما هر روز لباس می‌پوشید، شما لباس مناسب برای خودتان و برای کاری که در نظر دارید را انتخاب می‌کنید. بنابراین، هر روز، عیسی مسیحِ خداوند را در بر کنید!

یک) ما قبل از اينکه در بر بکنیم باید از تن بر نهیم. «لباسِ گناه را باید از تن در بیاوریم اگر ما می‌خواهیم ردای مسیح را بپوشیم. باید از عشق به گناه دور شویم، باید از شیوه‌ها و عادات گناه‌آلود دور شویم وگرنه انسان نمی‌تواند مسیحی باشد. این یک تلاش بیهوده برای پوشیدن لباس دین بر روی گناهان قدیمی خواهد بود.» (اسپرجن)

ج. اعمال تاریکی:  اینها با بز‌م‌ها و میگساری و هرزگی و عیاشی و جدال و حسد مشخص می‌شوند. این کارها برای مسیحیانی که از شب خارج شده‌اند و به نور خدا آمده‌اند، مناسب نیست.

یک) ایدۀ پشت کلمۀ هرزگی این است «میل به تخت ممنوعه». این کلمه کسی را توصیف می‌کند که هیچ ارزشی برای تعهد و وفاداری رابطۀ جنسی ندارد.

دو) عیاش: در این متن منظور افرادی است که حیا ندارند. آنها دیگر اهمیتی نمی‌دهند که مردم چه فکر می‌کنند و گناه خود را آشکارا به رخ می‌کشند، حتی با افتخار.

د. زرۀ نور: این عبارت مربوط به خود خداوند عیسی مسیح است. وقتی مسیح را می‌پوشیم، تمام زره‌های خدا را می‌پوشیم و هم برای دفاع و هم حمله مجهز می‌شویم.

یک) «در‌بر‌کردن مسیح استعاره‌ای قوی و چشمگیر است. این بدان معنی است که به‌جای اینکه شخصیت خداوند عیسی مسیح را در بر کنیم، خود عیسی مسیح به‌عنوان زره از ما حفاظت خواهد کرد.» (موریس)

ه. در پی ارضای امیال نَفْس خود مباشید: نفس به همان اندازه فعال خواهد بود که ما اجازه می‌دهیم. باید آن‌طور رفتار کنیم که شایستهٔ کسانی است که در روشنایی روز به سر می‌برند ـ قرار نیست که عیسی کار را برای ما انجام دهد و ما عقب بنشینیم، او هنگامی که با میل و فعالانه کار را شروع می‌کنیم، به‌واسطهٔ ما عمل می‌کند.

یک) خدا از این متن برای راهنمایی آگوستین، الاهی‌دان بزرگ کلیسای اولیه، استفاده کرد، او واقعاً توانست زندگی مسیحی را با قوت روح‌القدس زندگی کند، او این کار را انجام داد و ما هم می‌توانیم.