هوشع باب ۳ – احیای  زن زناکار

احیای جومِر.

۱. آیۀ (۱) خدا به هوشع فرمان می‌دهد تا دوباره جومِر را دوست بدارد.

خداوند مرا گفت: «بار دیگر برو و زنی را که محبوبۀ مردی دیگر و زناکار است دوست بدار، چنانکه خداوند بنی‌اسرائیل را دوست می‌دارد هرچند ایشان به خدایانِ غیر روی می‌کنند و نان‌های کشمشی را دوست می‌دارند.»

الف. بار دیگر برو و زنی را که محبوبۀ مردی دیگر و زناکار است دوست بدار: خدا به هوشع دستور داد تا نزد زن خود برگردد، هر چند که او زناکار بود. این مربوط به گذشته نبود؛ مربوط به زمان حال بود؛ با این حال، به او دستور داده شد که نزد او برگردد و او را دوست بدارد.

یک) این نشان می‌دهد که هرچند تثنیه ۱:۲۴ و متی ۷:۱۹–۸ طلاق را در صورت ارتکابِ زنا مجاز می‌داند، اما به هیچ وجه فرمان به طلاق نمی‌دهد. اگر خدا در مورد زنا فرمان به طلاق داده بود، پس در اینجا بر خلاف فرمان خود عمل می‌کرد.

دو) این همچنین یک اصل مهم در مورد دوست داشتن را به ما نشان می‌دهد: هوشع به دوست داشتن سوق داده می‌شود، حتی اگر دوست داشتن سخت باشد. ما در مورد دوست داشتن توهمات زیادی داریم، و یکی از این توهمات این است که دوست داشتن ارتباط بسیار کمی با ارادۀ ما دارد -ما فقط اسیر عشق می‌شویم و در هر مسیری که ما را هدایت می‌کند پیش می‌رویم. اما اصولاً، کتاب‌مقدس راه دیگری به ما نشان می‌دهد: این دوست داشتن تا حد زیادی یک امرِ ارادی است، و وقتی خود را به دوست داشتن کسی متمرکز می‌کنیم که خدا به ما می‌گوید باید او را دوستش داشته باشیم، این امر ممکن می‌گردد و اتفاق خواهد افتاد. به همین دلیل است که جملۀ «ما دیگر عاشق هم نیستیم» دلیل معتبری برای یک رابطۀ بد یا طلاق نیست. در این مورد فرض بر این است که دوست داشتن خارج از ارادۀ ما است.

ب. چنانکه خداوند بنی‌اسرائیل را دوست می‌دارد: چرا خدا به هوشع دستور داد که نزد زن خود که هنوز خیانتکار بود برگردد؟ نه تنها برای هوشع و زنش جومِر بود، بلکه برای این بود که آنها به درس زنده‌ای از رابطۀ خداوند با قومش تبدیل خواهند شد. قوم هنوز غرقِ در زنای روحانی بود، اما خداوند هنوز آنها را دوست داشت.

یک) وقتی به عظمت محبت و شفقت خدا نسبت به خود فکر می‌کنیم، این موضوع باید محبت، دلسوزی و بخشش ما را نسبت به دیگران افزایش دهد.

۲. آیات (۲–۳) هوشع محبت خود را به جومِر نشان می‌دهد و او را از طریق خرید احیا می‌کند.

پس او را برای خود به پانزده مثقال نقره و یک حومِر و نیم جو خریدم. آنگاه بدو گفتم: «تو باید روزهای بسیار از آنِ من بمانی. نباید فاحشگی کنی و نباید خویشتن را به مردی دیگر بدهی، و من نیز با تو چنین خواهم بود.»

الف. پس او را برای خود … خریدم: هوشع واقعاً نیازی به «خرید» زن خود نداشت تا با او همچون یک فاحشه وقت بگذراند. او زنش بود! اما به‌عنوان نمایشی از محبت و تعهد، هوشع فراتر از آنچه از او انتظار می‌رفت یا حتی معقول بود، عمل کرد.

یک) هوشع همچنین با فراهم کردن این مسیر برای همسرش به او نشان داد که: «آنچه را که دیگران می‌توانند به تو بدهند، من نیز می‌توانم به تو بدهم. تو به آنها نیاز نداری. بگذار به تو نشان دهم که چگونه می‌توانم نیازهایت را تأمین کنم.»

دو) برداشت بویس از او را برای خود … خریدم این است که جومِر به‌عنوان برده فروخته شد و هوشع او را از بردگی خرید. این امکان‌پذیر است، اما الزامی نیست. طبیعی‌تر به نظر می‌رسد که این را «خرید او از فحشا» در نظر بگیریم.

ب. تو باید روزهای بسیار از آنِ من بمانی: هدف از پرداخت پول به جومِر فقط این نبود که او از حرفۀ خود -فاحشگی- دست بردارد. هدف این بود که او با هوشع، شوهرش، وارد رابطه شود. هدف، رابطه و زندگی مشترک بود.

احیای اسرائیل.

۱. آیۀ (۴) وضعیت سقوط‌کردۀ اسرائیل.

زیرا بنی‌اسرائیل روزهای بسیار بدون پادشاه و فرمانده، بدون قربانی و ستون، و بدون ایفود و بت‌های خانگی خواهند بود.

الف. بدون پادشاه و فرمانده: اسرائیل در وضعیت سقوط‌کردۀ خود، رهبری ملی یا سیاسیِ مورد نیاز خود را نخواهد داشت.

ب. بدون قربانی و ستون: اسرائیل در وضعیت سقوط‌کردۀ خود، خدمات روحانیِ مورد نیاز خود را نخواهد داشت.

ج. بدون ایفود و بت‌های خانگی: اسرائیل در وضعیت سقوط‌کردۀ خود، هدایت و راهنمایی فراطبیعیِ مورد نیاز خود را نخواهد داشت.

۲. آیۀ (۵) وضعیت احیا شدۀ اسرائیل.

پس از آن بازگشته، یهوه خدای خویش و پادشاه خود داوود را خواهند جُست و در روزهای بازپسین با ترس به سوی خداوند و نیکویی او خواهند آمد.

الف. پس از آن بازگشته، یهوه خدای خویش … را خواهند جُست: در این دورانِ فساد سیاسی و روحانی، اسرائیلیان بازگشته و دوباره یهوه را خواهند جُست. این نشانۀ احیای آنها خواهد بود -و تا زمانی که آنها به سوی خداوند باز نگردند هیچ احیایی وجود نخواهد داشت.

ب. و پادشاه خود داوود را خواهند جُست و در روزهای بازپسین: این نشان می‌دهد که این نبوت نهایتاً در پادشاهی هزارساله محقق خواهد شد، که در آن داوود بر اسرائیل سلطنت خواهد کرد (اشعیا ۵۵:۳–۵، ارمیا ۳۰:۹، حزقیال ۳۴:۲۳–۲۵). اما اکنون هر فردی اگر به سوی خداوند بازگردد می‌تواند از این برکت، یعنی رابطۀ احیا شده برخوردار شود.