فيليپیان باب ۴ – صلح و شادمانی در همهٔ شرایط

دستورالعمل‌های مربوط به قدیسانِ ویژه

۱. آیهٔ (۱) اندرزِ کلی: با توجه به سرنوشت خود در مسیح، استوار باشید.

بنابراین، ای برادرانِ محبوب من که مشتاق دیدارتانم، ای شما که شادی و تاجِ سر من هستید، ای عزیزان، بدین‌گونه در خداوند استوار باشید.

الف. بنابراین: این چیزی را که پولس در اینجا نوشته، با آنچه قبلاً نوشته است، به‌هم پیوند می‌دهد. به‌دلیلِ وعدهٔ رستاخیز ( فیلیپیان ۲۱:۳) فیلیپیان دلایل بیشتری برای استواری در برابر خداوند داشتند.

ب‌.   مایهٔ شادی و تاج سر من: پولس از کلمهٔ یونانی «تاج و فخر» برای توصیف آن استفاده کرد. تاجی را که بر سرِ ورزشکاری که برندهٔ مسابقه می‌شد، می‌گذاشتند. تاج موفقیت بود (stephanos) و نه تاجی که به پادشاه داده می‌شد یا یک تاج سلطنتی (diadema). فیلیپیان، که در خداوند استوار بودند، نشان پیروزی پولس بودند.

ج‌.   در اتحاد خود با خداوند استوار باشید: ما فقط زمانی می‌توانیم استوار باشیم که در قلمرو خداوند باشیم؛ هر مکان دیگری، مناسب استوار بودن نیست.

۲. آیهٔ (۲) دستورالعملی به اِفُوديه و سینتیخی.

از اِفُودیه و سینتیخی استدعا دارم که در خداوند یک‌رأی باشند.

الف. افودیه و سینتیخی: ظاهراً این دو زن، منبع نزاع در کلیسا بودند؛ پولس به‌جای اینکه طرف کسی را بگیرد و یا سعی کند مشکل آنها را حل کند، به‌سادگی به آنها گفت: در خداوند استدعا دارم که با یکدیگر صلح و سازش کنید.

ب‌.   با هم صلح و سازش کنید: افودیه و سینتیخی فراموش کرده بودند که در عیسی مسیح، وجه مشترکی دارند. آنها فراموش کرده بودند که هیچ چیز دیگری مهمتر از آن زمینهٔ مشترک نیست.

 

۳. آیهٔ (۳) دستورالعمل به همکار وفادار.

و از تو نیز ای همکار وفادار، تقاضا دارم که این دو بانو را یاری کنی، زیرا همراه با اکْلیمِنتُس و دیگر همکارانم که نامشان در دفتر حیات نوشته شده است، دوشادوش من برای کار انجیل مجاهده کرده‌اند.

الف. و از تو همکار صمیمی تقاضا می‌کنم: پولس به آنها دستور داد که به این زنانی که در بشارت انجيل تلاش کردند کمک کنند؛ همکارِ صمیمی وظیفه داشت که به این زن‌ها کمک کند که با هم آشتی کنند و در راهِ خداوند، صلح و سازش کنند.

یک) این زنانی که برای کارِ انجیل مجاهده کرده‌اند، یک عبارت گویا است. این دو زن، افوديه و سینتیخی در کار انجيل با پولس همکاری می‌کردند. با این حال، آنها از هم جدا شده بودند. پولس می‌دانست که این مشاجرهٔ ناراحت‌کننده باید رفع شود.

ب‌.   با وجود اکلیمانتوس: در کلیسای اولیه، شخصی برجسته به نام اکلیمانتوس وجود داشت که رهبر کلیسا در روم بود و دو نامه به كليسای شهرِ قرنتس نوشت. با این حال، نمی‌دانیم که آیا این همان اکلیمانتوس است یا که این نامی رایج در سرزمین روم بود.

یک) می‌توانیم با ذکری مختصر اکلیمانتوس، افوديه و سینتیخی را مقایسه کنیم؛ اگر شما مجبور بودید، تمام عمر خود را در یک جمله خلاصه کنید، می‌خواهید مانند اکلیمانتوس، یا اِفودیه و سینتیخی خلاصه شود؟

ج‌.   و سایر همکارانم که نامشان در دفتر حیات ثبت شده است: و در فیلیپی افراد دیگری هم بودند که به پولس کمک کردند؛ آنها بزرگترین افتخار را در دنیا داشتند؛ یعنی نام آنها در دفتر حیات (مکاشفه يوحنا ۱۵:۲۰) ثبت شده است.

دستوراتی برای برداشتن قدم‌هایی مؤثر

۱. آیهٔ (۴) پولس مضمون اصلی نامه را تکرار می‌کند.

پیوسته در خداوند شاد باشید، باز هم می‌گویم شاد باشید.

الف. شاد باشید: با وجود شرایطی که آن نامه نوشته شده بود، اما موضوع شادی، تمام نامهٔ فیلیپیان را به خود اختصاص داده بود. نمونه‌هایی از این شادی در فیلیپیان ۴:۱، ۱۸:۱، ۲۵:۱، ۲:۲، ۱۶:۲، ۱۷:۲، ۱۸:۲، ۲۸:۲، ۱:۳، ۳:۳ و ۱:۴ موجود است.

یک) «من خوشحالم که نمی‌دانستیم بحث دربارهٔ چه بود؛ من همیشه خدا را شکر می‌کنم که از این‌جور چیزها خبر ندارم. اما به‌عنوان درمان اختلاف، پولس رسول می‌گوید: «همیشه در خداوند شادی کنید.» کسانی‌که بسیار شادمان هستند، به‌ویژه کسانی‌که در خداوند بسیار شاد هستند، مستعد این نیستند که اهانت کنند یا مورد اهانت قرار بگیرند؛ ذهنشان به‌قدری با چیزهای عالیتر مشغول است که به‌آسانی با آن مشکلات کوچک ـ که طبیعتاً در میان این موجودات فناپذیر وجود دارد ـ حواسشان پرت نمی‌شود؛ شادی در خداوند، درمان همهٔ اختلافات است.» (اسپرجن)

ب‌.   پیوسته در خداوند شاد باشید: شادی پولس براساسِ خوش‌بینیِ مطلق یا نگرش ذهنیِ مثبت نبود، به‌همان اندازه که مطمئن بود خداوند قادر و توانا است، این واقعاً شادی در خداوند بود.

یک) «به چه خدای مهربانی خدمت می‌کنیم، که لذت را وظیفهٔ خود می‌داند و به ما فرمان می‌دهد که شادی کنیم. آیا ما حتی یک‌بار هم که شده، نباید بر چنین فرمانی اطاعت کنیم؟ هدف این است که ما خوشحال باشیم.» (اسپرجن) 

۲. آیهٔ (۵) با همه ملایم باشید.

بگذارید حلم شما بر همگان آشکار باشد. خداوند نزدیک است.

الف. مهربانی و سلامت شما در رفتارتان آشکار باشد: پولس از یک کلمهٔ یونانیِ جالب (epieikeia)  استفاده کرد که در اینجا ملایمت ترجمه شده است؛ ترجمه‌های دیگر کتاب مقدس، این عبارت را صبر و شکیبایی، نرمی، ذهنِ صبور، فروتنی، گذشت، روحِ تحمل، یا بزرگواری ترجمه می‌کنند.

یک) «واژهٔ “اپیکیا“ دارای مفهوم بسیار گسترده‌ای است؛ یعنی همان لطافت، ملایمت، صبر و شکیبایی، نتیجهٔ مطلوب، لطف، گذشت، اعتدال، عدم تمایل به مصالحه با ادعا، اما اعتدال به اندازهٔ کافی بیانگر یک اصطلاح کلی است.» (کلارک)

دو) یک نمونهٔ خوب از این ویژگی، زمانی است که عیسی در برابر زنی که در یک مجلس مرتکب زنا شد و نزد عیسی آورده شده بود، ملایمت نشان داد. می‌دانست چگونه باید با او مهربان باشد.

سه) این کلمه، قلب فردی را توصیف می‌کند که اجازه خواهد داد تا خداوند برای مشکلات او بجنگد. خداوند می‌گوید: او می‌داند که انتقام مال من است (رومیان ۱۹:۱۲)، فردی را توصیف می‌کند که واقعاً آزاد است و از اضطراب‌ها و تمام چیزهایی که باعث استرس او می‌شوند خود را رها می‌کند؛ زیرا او می‌داند که خداوند به هدف خود خواهد رسید.

ب‌.   بر دیگران آشکار باشد: قلمروی محبت وسیع است. باید این مهربانی را نسبت به همهٔ انسان‌ها نشان دهیم، نه فقط نسبت به کسانی‌که دوست داریم.

ج‌.   آمدن خدا نزدیک است: هنگامی‌که با ایمان به اینکه، عیسی مسیح به‌زودی باز می‌گردد زندگی می‌کنیم، شادی در خداوند و ابراز ملایمت نسبت به همهٔ مردم آسانتر می‌شود. می‌دانیم که مسیح بر هر اشتباهی، در هنگام بازگشت خود، رسیدگی خواهد کرد، و ما می‌توانیم به او اعتماد کنیم تا همه چیز را در دنیایِ در حال سقوطِ ما، درست کند.

 ۳. آیهٔ (۶) دعای مستمر

برای هیچ چیز نگران نباشید، بلکه در هر چیز با دعا و استغاثه، همراه با شکرگزاری، درخواست‌های خود را به خدا ابراز کنید.

         الف. نگران هیچ چیز نباشید: این یک دستور است، نه یک پیشنهاد. از طریق دعا می‌توانیم به قلمرویی وارد شویم که تنها متعلق به خداست. دعا به ما اقتداری همچون اقتدارِ پدر، بر اهالی خانه می‌دهد و از بچگی ما را بیرون می‌آورد.

ب‌.   بلکه همیشه در هر مورد با دعا و استغاثه و شکرگزاری: پولس نوشت که «هر مورد» موضوع مناسب دعا است. هیچ حوزه‌ای در زندگی ما وجود ندارد که به خدا ربطی نداشته باشد.

ج‌.   دعا و شکرگزاری: این دو جنبه از دعا مشابه، اما مجزا هستند؛ دعا کلمهٔ گسترده‌تری است که می‌تواند به‌معنای تمام ارتباط ما با خدا باشد؛ اما استغاثه مستقیماً از خداوند می‌خواهد که کاری انجام دهد.

یک) بسیاری از دعاهایمان بدون پاسخ می‌مانند، زیرا ما حقیقتاً از خدا چیزی نمی‌خواهیم. در اینجا خداوند ما را به‌سادگی دعوت می‌کند که تقاضاهای خود را در پیشگاه خدا ابراز نماییم. او می‌خواهد دعاهای ما را بداند

د‌.    ابراز نمایید: خداوند قبل از اینکه ما دعایی بکنیم، از درخواست‌های ما آگاه است. با این حال، او اغلب منتظر مشارکت ما از طریق دعا ـقبل از برآورده کردن خواستۀ ماـ خواهد بود.

ه‌.     با شکرگزاری: این کار، ما را از روحِ ناله و شکایت در برابر خداوند محافظت می‌کند. وقتی در مورد همه چیز دعا کنیم و خدا را شکر کنیم، آنگاه دیگر نگران هیچ چیزی نخواهیم بود.

۴. آیهٔ (۷) وعدهٔ صلح

بدین‌گونه، آرامش خدا که فراتر از تمامی عقل است، دل‌ها و ذهن‌هایتان را در مسیحْ عیسی محفوظ نگاه خواهد داشت.

   الف. و آرامش خدا: انجيل، سه جنبهٔ بزرگ آرامش که به خداوند مربوط می‌شود را توصیف   می‌کند.

·      آرامش از جانب خداوند: پولس، پیوسته از آن به‌عنوان مقدمهٔ نامه‌های خود استفاده می‌کرد؛ به ما یادآوری می‌کند که آرامش به‌عنوان هدیه‌ای از جانب خداوند به‌سوی ما می‌آید.

·      آرامش با خدا: این رابطه‌ای را توصیف می‌کند که ما از طریق کار تمام شدهٔ عیسی‌مسیح با خدا وارد آن می‌شویم.

·      آرامش خدا: این همان آرامشی است که در فیلیپیان ۷:۴ گفته می‌شود و فراتر از قدرت تفکر ماست.

یک) «آرامش خداوند چیست؟ آرامشِ تزلزل‌ناپذیرِ خدای محبت و شاد، آرامش ابدی خداوندِ قادر مطلق.» (اسپرجن) 

ب‌.   بالاتر از فهم بشر است: منظور این نیست که درک آن بی‌معنی و درنتیجه غیرممکن است، بلکه این است که درک آن فراتر از توانایی ما برای درک و توضیح است؛ درنتیجه باید آن را تجربه کرد.

یک) این آرامش فقط از درکِ انسانِ نفسانی فراتر نمی‌رود، بلکه فراتر از هر فهمی است. حتی انسانِ خداشناس هم نمی‌تواند این آرامش را درک کند.

ج‌.   دل‌ها و افکار شما را حفظ خواهد کرد: کلمهٔ حفاظت از یک عمل نظامی سخن می‌گوید؛ این چیزی است که آرامش خداوند برای ما انجام می‌دهد. این آرامشی است که بر قلب و ذهن ما سایه افکنده است.

یک) «آنها را مانند یک مکان قوی یا یک قلعه، محافظت می‌کند.» (کلارک)

دو) وقتی که به‌نظر می‌رسد، مردم آرامش قلب و یا ذهن خود را از دست می‌دهند، اغلب به نبود آرامش خدا در زندگی‌شان مربوط می‌شود. پس آرامش خداوند به‌عنوان حافظ قلب و فکر آنها عمل نمی‌کند.

۵. آیهٔ (۸) مکان مناسب برای قرار دادنِ ذهنمان.

در پایان، ای برادران، هر آنچه راست است، هر آنچه والاست، هر آنچه درست است، هر آنچه پاک است، هر آنچه دوست‌داشتنی و هر آنچه ستودنی است، بدان بیندیشید. اگر چیزی عالی است و شایان ستایش، در آن تأمل کنید.

الف. هر آنچه که راست است: فهرست پولس از چیزهایی که باید روی آنها تمرکز کنیم، به‌خوبی از یونانی به انگلیسی ترجمه می‌شود؛ نیازی نیست که نگران مفهوم آن باشیم.

ب‌.   والا… درست پاک… دوست داشتنی… ستودنی… عالی… قابل ستایش: به گفتهٔ پولس، اینها میوه و غذای ذهنی هستند که آرامش خداوند از آنها محافظت می‌کند. وقتی این چیزهای خوب را در ذهن خودمان می‌گذاریم، آنها در ذهن ما می‌مانند و بعد از ما بیرون می‌آیند.

ج‌.   بر این چیزها بیندیشید: بیشتر زندگی مسیحی به ذهن انسان مربوط می‌شود. رومیان ۲:۱۲ از جایگاه اساسی دگرگونیِ ذهن سخن می‌گوید و دوم قرنتیان ۵:۱۰، از اهمیت فرو نشاندن استدلال‌ها و هر چیز والا مقامی، سخن می‌گوید که خود را در برابر حکمت خدا بزرگ می‌کند و هر اندیشه‌ای را در اسارت به اطاعت مسیح می‌آورد. چیزی که ما بر آن می‌اندیشیم اهمیت دارد.

یک) آنچه پولس در اینجا توصیف می‌کند، یک روش عملی برای آوردن هر نگرش به اسارت از اطاعت مسیح است.

۶. آیهٔ (۹) بازگشت به نگرش پیروی از مثال پولس.

آنچه از من آموخته و پذیرفته‌اید و هر آنچه از من شنیده و یا در من دیده‌اید، همان را به‌عمل آورید، که خدای آرامش با شما خواهد بود.

الف. تمام چیزهایی را که از من آموختید و به دست آوردید، يعنی آنچه را از من شنیدید، سرمشق خود ساخته، به‌عمل آورید: پولس این دلیری را داشت که خود را نمونهٔ همهٔ این چیزها به فیلیپیان معرفی کند. او واقعاً می‌توانست بگوید «همان‌طور که مسیح را دنبال می‌کنم، از من پیروی کنید.»

ب‌.   خدایی که منبع آرامش است با شما خواهد بود: اگر فیلیپیان همان‌طور که پولس دستور داده بود عمل می‌کردند، نه تنها آرامش خداوند را به‌دست می‌آوردند، بلکه خداوندی که منبع آرامش است نیز با آنها بود.

 نظرات پولس در مورد هدایای فیلیپیان.

１. آیاتِ (۱۰-۱۴) دیدگاه پولس در مورد هدایا.

 در خداوند بسیار شادمانم که اکنون دیگر بار عنایت شما به احتیاجات من شکوفا شده است. البته شما همیشه به فکر من بوده‌اید، امّا فرصت ابراز آن را نداشتید. این را از سر نیاز نمی‌گویم، زیرا آموخته‌ام که در هر حال قانع باشم. معنی نیازمند بودن را می‌دانم، نیز معنی زندگی در وفور نعمت را. در هر وضع و حالی، رمز زیستن در سیری و گرسنگی، و بی‌نیازی و نیازمندی را فراگرفته‌ام. قدرت هر چیز را دارم در او که مرا نیرو می‌بخشد. با این حال، لطف کردید که در زحمات من شریک شدید.

الف. شما همیشه نسبت به من، علاقه و توجه داشته‌اید: این به حمایت مالی‌ای اشاره دارد که از طرفِ فیلیپیان و توسط اِپافرودیتوس (فیلیپیان ۲۵:۲) آورده شده است. پولس نمی‌خواست به این موضوع اشاره کند که فیلیپیان قبلاً اهمیتی به این مسئله نمی‌دادند، بلکه فقط قبل از این، فرصت ابراز آن را نیافتند. وقتی که فرصت پیدا کردند، توجه‌شان به پولس دوباره رشد کرد.

ب. این را از سر نیاز نمی‌گویم: پولس به فیلیپیان یادآوری کرد که شکرگزاری او برای هدایای آنها به این دلیل نیست که نیازمند بوده است؛ اگرچه درواقع نیازمند بود. بلکه به این دلیل بود که سخاوتمند بودن برای آنها بسیار مفید است.

ج. زیرا یاد گرفته‌ام در هر وضعی، قناعت کنم: این‌گونه بود که پولس می‌توانست بگوید، شکرگزاری او به‌خاطر احتياجات شخصی خود نبوده است. با آنکه به کمک نیاز داشت، اما هر جایی که بود ـ حتی در دوران اسارت خود در روم ـ قانع بود.

یک) زیرا من یاد گرفته‌ام: پولس می‌بایست قناعت را یاد بگیرد. این مسئله در طبیعت بشر نیست.

دو) من می‌دانم چگونه در فقر و بیچارگی و یا در سعادتمندی زندگی کنم: پولس به ما یادآوری می‌کند که این قناعت تنها جنبهٔ نظری ندارد. او در واقع، به همین شکل زندگی کرده است؛ پولس از نظر مالی وضعیت خوبی نداشت، از نظر مالی نیازمند بود.

 

سه) پولس می‌دانست چگونه در فقر زندگی کند: «در اینجا ببینید خداوند به پولس، رسول اصلی خود، اجازه داد تا کجا تنزل یابد! و ببیند که لطف مسیح تا چه اندازه او را حفظ می‌کرد! چه اندک هستند، خادمین مسیحی و یا مسیحیانی که این درس را آموخته باشند! وقتی فقر یا ناراحتی پیش می‌آید، شکایاتشان همواره بلند است و خیلی زود صبرشان لبریز می‌شود.» (کلارک)

چهار) پولس همچنان می‌دانست، چگونه در دولتمندی زندگی کند: «افراد زیادی هستند که نمی‌دانند چگونه باید در فقر زندگی کنند، آنها به‌هیچ‌وجه نمی‌دانند چگونه باید دولتمند هم باشند. وقتی آنها را با یوسف به درون چاه می‌برند، به بالا نگاه می‌کنند و وعدهٔ معروف را می‌بینند و امیدوارند که بتوانند فرار کنند؛ اما وقتی آنها را بالای مناره قرار می‌دهند، سرشان گیج می‌رود و آمادهٔ سقوط می‌شوند.» (اسپرجن)

د‌.     من به‌وسیلهٔ مسیح که مرا تقویت می‌کند، به انجام هر کاری قادر هستم: این به توانایی پولس در قانع بودن بر همه چیز اشاره دارد. برای رسیدن به این قناعت، او به قدرت عیسی مسیح نیاز داشت.

یک) متأسفانه بسیاری از مردم، این آیه را از متن خارج می‌کنند و از آن برای تقویت ذهنیت «پیروزی گرایانه» یا «فوق مسیحی» استفاده می‌کنند؛ به‌جای این که ببینند، قدرت عیسی در زندگی پولس، در توانایی او برای قانع بودن، آشکار بود.

دو) ما باید همیشه این وعدهٔ ارزشمند را در ارتباط با یوحنا ۵:۱۵ نیز ذکر کنیم: زیرا بدون من، شما نمی‌توانید هیچ کاری انجام دهید. با عیسی می‌توانیم همهٔ کارها را انجام بدهیم، بدون او نمی‌توانیم کاری بکنیم.

ه‌.     و اما شما لطف کرده و شریک زحمات من شدید: در صحبت در مورد توانایی قانع بودن، پولس نمی‌خواست این احساس را بدهد که فیلیپیان به‌نحوی در حمایت از او کار اشتباهی انجام داده‌اند؛ اما یک حس واقعی وجود داشت که بخشش فیلیپیان، بیشتر برای خودشان مفید بود تا برای شخص پولس (شما لطف کرده‌اید). بخشش الهی، درواقع بیشتر به سود بخشنده است، تا کسی که دریافت می‌کند.

۲. آیاتِ (۱۵-۱۸) قدردانی از هدایای قبلی و حالِ حاضر فیلیپیان.

شما نیز، ای فیلیپیان، نیک می‌دانید که در اوایل ایمانتان به انجیل، پس از آنکه مقدونیه را ترک کردم، هیچ کلیسایی جز شما در امر دادن و گرفتن با من شریک نشد. زیرا حتی زمانی که در تِسالونیکی بودم، چند بار برای رفع احتیاجاتم فرستادید. نه اینکه در پی دریافت هدیه باشم، بلکه در پی بهره‌ای هستم که بر حساب شما افزوده شود. وجه کامل به من پرداخت شد و بیش از احتیاج خود دارم. حال که کمکِ ارسالی شما را از اِپافْرودیتوس دریافت کرده‌ام، از همه چیز به‌فراوانی برخوردارم. هدیۀ شما عطر خوشبو و قربانی مقبولی است که خدا را خشنود می‌سازد.

الف. در اوایل ایمانتان به انجیل: این به تلاش‌های بشارتی اولیهٔ پولس در اروپا، ثبت شده در کتابِ اعمال‌رسولان ۱۶ و دنبالهٔ آن اشاره دارد.

ب. هیچ کلیسایی جز شما در امرِ دادن و گرفتن، با من شریک نشد: فیلیپیان تنها کسانی بودند که در این دورهٔ خاص از پولس حمایت کردند. به‌خصوص پولس به‌یاد آورد که وقتی در تسالونیکی بود، چگونه از او حمایت می‌کردند.

          یک) «شاید ارزش نقدی این هدیه، به پول رومی چندان زیاد نبوده باشد، اما برای پولس به‌قدری ارزشمند بود که برای تشکر و قدردانی از آن، شروع به                   نوشتن نامه کرد.» (اسپرجن)

         دو) در حالی‌که در آنجا برای تأسیس کلیسا کوشش می‌کرد، بخشی از طریقِ کارهایی که با دست خود انجام میداد حمایت‌ می‌شد، اول تسالونیکیان ۹:۲؛ دوم تسالونیکیان ۳: ۷-۹؛ و بخشی توسط کمک‌هایی که از فیلیپیان به‌دست   او می‌رسید. حتی تسالونیکی‌ها کمک ناچیزی جهت معاش او کرده بودند که این کار شان شایسته قدردانی نبود.» (کلارک)

ج. من طالب پول شما نیستم، بلکه می‌خواهم به پاداش نیکوکاری شما افزوده شود. پولس زیاد به این هدیه علاقه نداشت، بلکه به‌خاطر افزایش پاداش نیکوکاری آنها بود. بخشش آنها، بر پاداش نیکوکاری از سوی خداوند افزود.

          یک) «این هدیه نیست که در دستان پولس گذاشته شده و باعث شادی او شده است، بلکه بخشش و معنای آن بخشش، عامل شادمانی اوست؛ این حقیقی‌ترین شاخص برای واقعیت پایدار کارش است.» (کندی)

          دو) این نشان‌دهندهٔ یکی از مهمترین اصول در مورد بخشش، در کتاب مقدس است. اینکه ما هرگز برای نیکوکاری ضعیف نیستیم. خداوند هرگز مدیون ما نخواهد بود، و ما هرگز نمی‌توانیم آن را جبران کنیم.

د. عطایای شما هدیه‌ای خوشبو، یعنی قربانی مقبول و پسندیدهٔ خداست: پولس هدیهٔ فیلیپیان را به‌صورتی توصیف کرد، که ما را به‌یاد فداکاری‌های عهد‌عتیق می‌اندازد (پیدایش ۲۱:۸، خروج ۱۸:۲۹، ۲۵:۲۹، ۴۱:۲۹). بخشش ما به کار خدا، شبیه به قربانی‌های عهد‌عتیق است، که هزینهٔ زیادی برای کسی که قربانی می‌کند دارد. در آن دوران، گاوهای نر و قوچ‌ها کم‌ارزش نبودند.

          یک) افسسیان ۲:۵ از همان اصطلاحات در اشاره به قربانیِ عیسی، برای ما استفاده می‌کند؛ قربانی‌های ما هم نزد خدا همچون هدیه‌ای خوشبو می‌باشد.

          دو) در دوم قرنتیان ۸: ۵-۱ پولس فیلیپیان را به‌عنوان نمونه‌ای از بخشش به‌رخِ همگان کشید. او توضیح می‌دهد که چگونه آنها از روی میل و علیرغمِ  نیازِ خود بخشیده‌اند؛ پس از آنکه خود را به خداوند تسلیم کردند.

۳. آیهٔ (۱۹) پولس با توجه به بخشش و نیکوکاری فیلیپیان، وعده‌ای به آنها می‌دهد.

و خدای من، همۀ نیازهای شما را برحسب دولت پرجلال خود در مسیحْ عیسی رفع خواهد کرد.

الف. خدای من همهٔ نیازهای شما را رفع خواهد کرد: ما نباید فکر کنیم که فیلیپیان، ولی نعمتانِ ثروتمندِ پولس بودند، که به‌راحتی می‌توانستند اموالشان را ببخشند. همان‌طور که پولس آنان را در دوم قرنتیان ۸ توصیف کرد، واضح است که این یک بخشش فداکارانه بوده است. این وعده برای آنها ارزشمند بود!

         یک)‌ او به آنها می‌گوید: «شما به من کمک کردید؛ اما خداوند به شما کمک    خواهد کرد. شما در نیازهای من، با لباس و غذا کمک کرديد. من احتياج دیگری دارم که شما نمی‌توانید به من کمک کنید؛ اما خداوند همهٔ نیاز شما را تأمین خواهد کرد. شما به من کمک کردید، بعضی از شما که در فقر بسر می‌بردید، اما اندوختهٔ ناچیز خود را بخشیدید، اما خدای من تمام نیاز شما را با افتخار از ثروت خود تأمین خواهد کرد.» (اسپرجن)

ب‌.   همهٔ احتیاجات شما را رفع خواهد کرد: وعده این است که تمام احتياجات شما رفع شود؛ اما این فقط درمورد نیاز شماست، نه یک وعده برای فراتر رفتن از نیازهایتان. در این مورد وعده گسترده، اما محدود است.

ج‌.    با ثروت عظیم خود در مسیح عیسی: این معیاری شگفت‌انگیز برای بخشش است. از آنجا که هیچ کمبودی در عظمت خدا وجود ندارد، ما باید پیش‌بینی کنیم که هیچ کمبودی در رفع نیاز توسط خداوند وجود نخواهد داشت.

          یک) «پاداش نه‌تنها از ثروت او، بلکه به‌شیوه‌ای خواهد بود که با ثروت او در مقیاسی که شایستهٔ ثروت او باشد، تناسب داشته باشد.» (مارتین)

          دو) به عقیدهٔ اسپرجن، این آیه مثال بزرگی از آن معجزهٔ شگفت‌انگیز در دومِ پادشاهان ۴: ۷-۱ بود که «اليشع» به بیوه زن گفت که ظرف‌های خالی جمع کند، آنها را بیرون بیاورد و روغن را از ظرف‌های کوچکی که داشت، در ظرف‌های خالی بریزد؛ او شروع به پر کردن کرد و آنقدر ادامه داد که به‌طور معجزه آسایی  هر ظرف خالی، پر از روغن شده بود.

·      احتياجات ما، مانند ظروف خالی هستند.

·      خداست که ظروف خالیِ ما را پر می‌کند.

·      بر حسبِ دولت پرجلال خود، سبکی را توصیف می‌کند که در آن ظرف‌های خالی را پر می‌کند؛ به‌طوری‌که روغن آنقدر ادامه یابد که تمامی ظرف‌ها پر شوند.

·      در مسیح عیسی، نحوهٔ برخورد خدا با نیازهای ما را توصیف می‌کند -ظروف خالی ما توسط عیسی در جلال و شکوه او پر خواهد شد.

د‌.     همهٔ احتیاجات شما را: همچنین متوجه شدیم که این وعده، به فیلیپیان داده شد. کسانی‌که اموال خود را به خداوند تسلیم کرده بودند، و می‌دانستند چگونه با قلبی مهربان کمک کنند.

                    یک) این وعده به‌سادگی بیان می‌کند که مسیح در انجیل لوقا ۳۸:۶ چه گفت: «بدهید که به شما داده خواهد شد؛ پیمانه‌ای درست و فشرده و تکان داده شده و لبریز در دامن شما ریخته خواهد شد، زیرا با هر پیمانه‌ای که به دیگران بدهید با همان پیمانه، عوض خواهید گرفت.»

نتیجه‌گیری کلی نامه

۱. آیهٔ(۲۰) سرودِ نیایشِ کوتاه.

پدر ما، خدا را تا به ابد جلال باد. آمین.

         الف. تا به ابد جلال باد: اشتباه است که این را به‌عنوان یک تفسیر بی‌ملاحظه، توسط پولس، در روشی که ما نظرات خود را مانند «افتخار به خدا» یا «ستایش خدا» در فرهنگ مسیحی‌مان بیان می‌کنیم، درنظر بگیریم. پولس در اصل می‌خواست که خدا تجلیل شود و می‌خواست به هر طریقی که خدا برای جلال خود مناسب می‌دیده، مورد استفاده قرار گیرد (فیلیپیان ۲۰:۱).

         ب. آمین: این کلمه‌ای بود که از معنای عبری به‌عاریت گرفته شده بود؛ «پس چنین باشد». این حالت حاکی از اعتماد به‌نفس و تأیید شادی‌بخش است.

۲. آیاتِ (۲۱- ۲۲) ابراز تهنیت متقابل.

 به همهٔ مقدسینی که به مسیح عیسی تعلق دارند، سلام برسانید. ایماندارانی که با من هستند به شما سلام می‌رسانند. همهٔ مقدسین در اینجا و مخصوصاً ایماندارانی که در دربارِ قیصر هستند، به شما سلام می‌رسانند.

         الف. به همهٔ مقدسین سلام برسانید: پولس در اینجا، مانند سایرِ نامه‌ها سلام خاصی به افراد نداد. درعوض، او به همهٔ قدیسان در عیسی مسیح، خوش‌آمد گفت. این نیز  مثال دیگری از این واقعیت است که «قديس» عنوانی برای همهٔ مسیحیان، و نه فقط برای عدهٔ معدودی از ایمانداران اعمال می‌شود.

         ب. همهٔ مقدسین در اینجا و مخصوصاً ایماندارانی که در دربارِ قیصر هستند، به شما سلام می‌رسانند: این خوش‌آمدگویی خاص، شاهدی است بر اینکه پولس همچنان، هنگامی که انجیل حتی در خانهٔ قیصر نیز گسترش یافت، مورد استفادهٔ خداوند بود.

یک) ایماندارانی که در دربارِ قیصر هستند: «به این وسیله، وی کارمندان و خدمتگزاران و بردگانِ دربارِ امپراطور را مشخص می‌کند، که بدون شک پولس، به‌عنوان زندانیِ چندین ساله، در چند مناسبت با آنها در ارتباط بود» (مولر).

                  دو) در آن زمان «نرون» امپراطور روم بود؛ یک مرد بی‌ارزش، ظالم و بدخلق که  هرگز بویی از نام یا شکلِ یک انسان نبرده است؛ با این وصف، در خانوادهٔ او  مسیحیانی وجود داشتند؛ ولی اینکه، آیا آنها اعضای خانوادهٔ امپراتوری، یا نگهبانان، درباریان، یا خدمت‌گزاران بوده باشند، معلوم نیست.» (کلارک)

۳. آیهٔ (۲۳) سخن پایانی

فیضِ خداوند ما عیسی مسیح با روح شما باد. آمین.

         الف. فیض خداوند ما عیسی مسیح با روح شما باد: پولس این را نگفت تا در پایان نامه‌اش به‌سادگی، فضا را پر کند. از نظر او، زندگی مسیحی با فیض خداوند عیسی  مسیح، شروع می‌شود و با همان خاتمه می‌یابد. بنابراین شایسته است که شروع و پایان نامه‌های او با «فيض» و «شکوه» باشد.

         ب. آمین: این کلمهٔ مناسبی برای تصدیق بود. پولس می‌دانست که آنچه به فیلیپیان نوشته است، ارزش آن را دارد که با آن موافقت شود؛ بنابراین آخرین کلمهٔ هم‌دلی ـ آمین ـ را به آن افزود.