فصل به فصل، آیه به آیه، استفاده آسان و همیشه رایگان!
اول قرنتیان باب ۱۶ – جمع‌آوری هدایا و نتیجه‌گیری
جمع‌آوری کردن هدایا برای کلیسای اورشلیم
۱. آیات (۱-۲) دریافت هدایا.
امّا در خصوص جمع‌آوری هدایا برای مقدسین: شما نیز آنچه را که به کلیساهای غَلاطیه گفته‌ام، انجام دهید. روز اوّل هر هفته، هر یک از شما به فراخور درآمد خود پولی کنار گذاشته، پس‌انداز کند، تا به هنگام آمدنم نزد شما، لزومی به جمع‌آوری هدایا نباشد.
الف. در خصوص: چندین بار در این نامه استفاده می‌شود (همچنین می‌توانید به اول قرنتیان ۱:۷، ۱:۸، ۱:۱۲ مراجعه کنید.) این بدان معناست که پولس به چیزی پاسخ داد که قرنتیان در مورد آن سؤال می‌پرسیدند.
ب. جمع‌آوری هدایا برای مقدسین: پولس به جمع‌آوری هدایایی اشاره دارد که او برای مقدسین در اورشلیم گرد آورده بود. در چندین بخش دیگر او از تلاش در میان بسیاری از کلیساهای مختلف برای کمک به مسیحیان فقیر در اورشلیم سخن می‌گوید (اعمال ۲۷:۱۱-۳۰، ۱۷:۲۴، رومیان ۲۶:۱۵، دوم قرنتیان ۱۳:۸، ۹:۹-۱۲).
یک) شما نیز آنچه را که به کلیساهای غَلاطیه گفته‌ام، انجام دهید: پولس توجه خود برای مسیحیان فقیر اورشلیم در غلاطیان ۹:۲-۱۰ نیز سخن گفت. «تسلی بخشیدن و رفع نیاز اعضای فقیر کلیسا، وظیفه‌ای اخلاقی است، قربانی‌ای که خدا از گذراندنِ آن خشنود می‌شود، همان‌طور که در فیلیپیان ۱۸:۴ گفته شده، ایمان ما باید با چنین محبتی عمل کند.» (پول)
دو) چرا کلیسای اورشلیم اینقدر نیازمند بود؟ ممکن است دلایل زیادی وجود داشته باشد. می‌دانیم که آنها از تعداد زیادی از بیوه‌ها حمایت کردند (اعمال۱:۶-۶) و در دوره قحطی بودند (اعمال ۲۷:۱۱-۳۰).
سه) عموماً مسیحیان در چنین کارهایی، که خدمت عملی به حساب می‌آید، پیشرفت می‌کردند. برای مثال، صلیب سرخ اسمش را از کجا گرفته است؟ این سازمان کار خود را به‌عنوان سازمانی مسیحی شروع کرد.
چهار) برخی تصور کرده‌اند که چون به مسیحیان دستور داده می‌شود به فقرا به‌ویژه مسیحیان نیازمند کمک کنند، این کار مهم‌تر از حمایت از خادمین انجیل است. اما در اول تیموتائوس باب ۵ پولس از مسئولیت کلیسا برای ارج نهادن به بیوه‌ها و توجه مضاعف به خادمین انجیل صحبت می‌کند. بنابراین، در عین حالی که مسیحیان مسئولیت کمک به فقرا را بر عهده دارند، این کار مقدم بر مسئولیت حمایت از خادمین انجیل نیست.
ج. جمع‌آوری هدایا برای مقدسین: اصول کلی کتاب‌مقدس برای حمایت از فقرا در کلیسا:
یک) توزیع اعانات منبع بالقوهٔ درگیری و جدایی‌ها است و وظیفهٔ شماس است که با اقدامات حکیمانه و هدایت شده به روح از چنین اتفاقاتی جلوگیری کند.
دو) کلیسا تعهد دارد که به نیازمندان حقیقی کمک کند (یعقوب ۲۷:۱).
سه) کلیسا باید تشخیص دهد که نیازمندان واقعی چه کسانی هستند (اول تیموتائوس ۳:۵).
چهار) اگر کسی بتواند برای تأمین هزینه‌هایش کار بکند، نیازمند واقعی نیست و باید نیازهایش را خودش فراهم کند (دوم تسالونیکیان ۱۰:۲-۱۲، اول تیموتائوس ۸:۵، اول تسالونیکیان ۱۱:۴).
پنج) اگر کسی می‌تواند توسط خانواده حمایت شود، واقعاً نیازمند نیست و نباید توسط کلیسا حمایت بشود (اول تیموتائوس ۳:۵).
شش) کسانی که توسط کلیسا حمایت می‌شوند باید مقداری به بدن کلیسا بازگردانند (اول تیموتائوس ۵:۵، ۱۰:۵).
هفت) بهتر این است که کلیسا منش اخلاقی را قبل از دادن حمایت بررسی کند (اول تیموتائوس ۹:۵-۱۳).
هشت) حمایت کلیسا باید برای نیازهای ضروری زندگی باشد (اول تیموتائوس ۸:۶).
د. جمع‌آوری هدایا برای مقدسین: واژهٔ یونانی باستان استفاده شده برای جمع آوری logia است. یعنی «جمع‌آوری هدایای اضافی»، نوعی از آن که اجباری نیست. این «مالیات» بر مسیحیان قرنتس نبود. آنها آزاد بودند همان مقداری که دلشان به آنها دستور می‌داد، کمک بکنند.
یک) همچنین این احتمال وجود دارد که منظور از «جمع‌آوری هدایای اضافی» اشاره به این ایده باشد که این جمع‌آوری هدایا فراتر از کمک‌های منظم آنها بوده است. شاید پولس هدایای ویژه‌ای برای فقرا در اورشلیم درنظر داشت.
ه. آنچه گفته‌ام،…. انجام دهید: از نظر پولس این کار انتخابی نبود. مسیحیان قرنتس وظیفه داشتند که برای نیازهای مسیحیان فقیر اورشلیم هدایا جمع‌آوری کنند. نمی‌توانستند بگویند: «پول غیر الهی است. ما فقط برای آنها دعا خواهیم کرد.»
یک) این فرمان همراه با ایدۀ «جمع‌آوری هدایای اضافی» نشان می‌دهد که به آنها دستور داده شده بود که هدیه بدهند، اما به هر مسیحی دستور داده نمی‌شد که چقدر بدهد. آنها مجبور بودند هر مقدار که خدا در دل آنها قرار می‌داد، پرداخت بکنند.
و. روز اوّل هر هفته: پولس می‌خواست که بخشش آنها منظم باشد، نه تصادفی. هنگامی که آنها برای عبادت و تعلیم گِرد هم آمدند، به آنها دستور داده شد که هدیه در همان زمان بدهند.
یک) روز اول هر هفته: به این واقعیت اشاره دارد که مسیحیان اولیه روز یکشنبه با هم ملاقات می‌کردند، نه روز شنبه. آنها مخالف ملاقات در روز شبات نبودند؛ آنها به واقع می‌دانستند که تمام روزها در نظر خداوند یکسان هستند (کولسیان ۱۶:۲-۱۷)، و می‌خواستند روز برخاستن مسیح از مرگ را جشن بگیرند (لوقا ۱:۲۴).
دو) «از این رو واضح است که کلیساهای انجیلی با جمع شدن در آن روز مخالفتی نداشتند و ما در هیچ جایی از کتاب‌مقدس نمی‌خوانیم که مسیحیان برای عبادت مذهبی در روز دیگری جمع بشوند.» (پول)
ز. هر یک از شما: چه کسی قرار بود بدهد؟ هر یک از شما. پولس می‌خواست همه بخشنده باشند، هر مسیحی باید بخشنده باشد، زیرا خدا بخشنده است (یوحنا ۱۶:۳).
ح. به فراخور درآمد خود پولی کنار گذاشته، پس‌انداز کند: این جمله ایده آمدن به کلیسا با هدیه‌ای که قبلاً آماده کرده‌اید است. به عبارت دیگر، شما باید با آماده کردن هدیهٔ خود در خانه خدا را جستجو کنید. این باعث می‌شود که با بخشش بیشتر خدا را بجویید و کمکتان می‌کند تا در برابر فریب مقاومت کنید.
ط. به فراخور درآمد: ایماندارانی که بیشتر دارند، باید بیشتر بدهند. ما باید به تناسب درآمدمان بدهیم؛ به این صورت که، اگر شما ۱۰ دلار در هفته هدیه می‌کنید زمانی که شما ۱۰۰ دلار در هفته درآمد دارید، باید هنگام افزایش درآمدتان، هدیۀ بیشتری بدهید.
یک) نبايد از بخشش سخاوتمندانه بترسيم. امثال ۲۴:۱۱ این موضوع را به‌خوبی شرح داده است: «یکی می‌بخشد و دولتش افزون می‌گردد و دیگری دریغ می‌ورزد و محتاج می‌شود.» هیچ‌کس فکر نمی‌کند که یک کشاورز هنگام پاشیدن دانه در زمین خود، دانه را هدر می‌دهد؛ هر چه بیشتر بکارد بیشتر برداشت خواهد کرد.
ی. تا به هنگام آمدنم نزد شما، لزومی به جمع‌آوری هدایا نباشد: پولس نمی‌خواست کسی را مجبور بکند. او می‌خواست بخشش از دل باشد، همان مقداری که هر دل از خدا می‌شنید و نه در پاسخ به فشار برای جمع‌آوری هدایا.
۲. آیات (۳-۴) فرستادن هدیه به اورشلیم.
وقتی آمدم، به افراد مورد تأیید شما معرفی‌نامه‌هایی خواهم داد و آنان را با هدایای شما به اورشلیم خواهم فرستاد. اگر صلاح بر این باشد که خود نیز بروم، در این صورت آنان مرا همراهی خواهند کرد.
الف. وقتی آمدم، به افراد مورد تأیید شما معرفی‌نامه‌هایی خواهم داد و آنان را با هدایای شما به اورشلیم خواهم فرستاد: پولس می‌خواست نماینده‌ای از خود مسیحیان قرنتس وظیفهٔ رساندن هدایا به اورشلیم را بر عهده بگیرد. مسیحیان قرنتس می‌توانستند نمایندهٔ خود را انتخاب کنند. پولس این کار را کرد تا در مسائل مالی از عیب‌جویی آنها دوری کند.
ب. هدایای شما: پولس عیناً اسم این هدیه را خاریس یا فیض (grace) گذاشت، که به معنای هدیه‌ای است که آزادانه داده می‌شود. «چون از محبت آزادانهٔ آنها نسبت به برادران فقیر خود نشأت می‌گرفت… یا به‌خاطر حسی که نسبت به محبت و فیض رایگان خدا داشتند، به این عمل خیرخواهانه گرایش یافتند.» (پول)
یک) بعضی اوقات پولس بخشش را koinonia می‌نامید که به معنای «مشارکت، سهیم شدن» است. (دوم قرنتیان ۴:۸، ۱۳:۹، رومیان ۲۶:۱۵)
دو) گاهی اوقات پولس هدیه دادن را diakonia می‌نامید که به معنای «خدمت عملی است.» (دوم قرنتیان ۴:۸، ۱:۹، ۱۲:۹-۱۳)
نتیجه‌گیری از سخنان
۱. آیات (۵-۹) برنامه پولس برای دیدار با مسیحیان قرنتس.
پس از گذر از مقدونیه نزد شما خواهم آمد، زیرا از مقدونیه خواهم گذشت. شاید مدتی نزدتان بمانم، و یا حتی تمام زمستان را با شما بگذرانم، تا بتوانید مرا در سفرم به هر کجا که باشد، مدد رسانده، مشایعت کنید. زیرا نمی‌خواهم اکنون به دیدارتان بیایم و تنها توقفی کوتاه نزد شما داشته باشم؛ بلکه امید دارم، اگر خداوند اجازه دهد، مدتی را با شما به سر برم. امّا تا عید پِنتیکاست در اَفِسُس می‌مانم زیرا دری بزرگ برای خدمت مؤثر به رویم گشوده شده، و مخالفان نیز بسیارند.
الف. اگر خداوند اجازه دهد: پولس تمام نقشه‌هایش را به ارادهٔ خدا منوط می‌کند. او برنامه‌ریزی کرد که از منطقه مقدونیه عبور کند و از قرنتس بازدید کند. اما اتفاقات متفاوت از آنچه او برنامه‌ریزی کرده بود، اتفاق افتاد. در عوض پولس به‌زودی دیدار تلخی از قرنتس خواهد داشت تا شخصاً در برخی موارد با آنها مقابله کند.
یک) «از جذابیت داشتن برنامه مطلعم، همچنین می‌دانم مرتب کردن همه چیز چه حسی دارد، و می‌دانم نتیجهٔ چنین شرایطی چه خواهد بود، اما هر جا که هستیم باید فضا را برای دخالت خدا خالی کنیم.» (مورگان)
ب. تا عید پِنتیکاست در اَفِسُس می‌مانم زیرا دری بزرگ برای خدمت مؤثر به رویم گشوده شده: چرا پولس بلافاصله به قرنتس نرفت؟ چون دید که خدا در افسس فرصتی برای خدمت داده است. پولس از روی حکمت خویش تنها بر خواسته‌های خود اتکا نکرد، بلکه همه چیز را مربوط به راه‌های باز خدا می‌دانست. پولس از خدمت هدایت شده با خبر بود.»
ج. دری بزرگ برای خدمت مؤثر به رویم گشوده شده، و مخالفان نیز بسیارند: پولس می‌دانست که ضدیت‌ها همیشه با فرصت‌ها همراه خواهند بود. اعمال ۱۹ از فرصت‌ها و ضدیت‌هایی که پولس در زمان خود در افسسیان با آنها روبه‌رو بود سخن می‌گوید.
۲. آیات (۱۰-۱۱) آمدن تیموتائوس به قرنتس.
اگر تیموتائوس آمد، با او به گونه‌ای رفتار کنید که نزد شما از چیزی واهمه نداشته باشد. زیرا او نیز چون من به انجام کار خداوند مشغول است؛ پس کسی به دیدۀ تحقیر در او ننگرد. او را به‌سلامتی راهی سفر کنید تا نزد من بازگردد؛ زیرا من و برادران منتظر اوییم.
الف. اگر تیموتائوس آمد، با او به گونه‌ای رفتار کنید که نزد شما از چیزی واهمه نداشته باشد: پولس با مسیحیان قرنتس مشکل داشت، چرا که به اقتدار او به‌عنوان رسول و به‌عنوان خادم انجیل احترام نمی‌گذاشتند. اگر به پولس احترام نمی‌گذاشتد با مردی جوان مانند تيموتائوس چگونه رفتار می‌کردند؟ به این دلیل، پولس از مسیحیان قرنتس می‌خواهد که وقتی تیموتائوس به نزد آنها می‌رود به او احترام بگذارند.
ب. کسی به دیدۀ تحقیر در او ننگرد: این پژواک کلمات آخر پولس به تیموتائوس در اول تیموتائوس ۱۲:۴ است. ظاهراً تیموتائوس هم از ضعف اعتماد به نفس و هم از ضعف احترام رنج می‌بَرد. مهم این بود که قوم خدا از این مشکل تیموتائوس سوءِاستفاده نکنند و تیموتائوس هرگز دلیلی به دیگران نمی‌دهد که او را به دیدهٔ تحقیر بنگرند.
ج. او را به‌سلامتی راهی سفر کنید تا نزد من بازگردد: تیموتائوس هر جا بود، در راه بود و برای دیدار پولس می‌رفت و احتمالاً قرار بود سر راه خود در قرنتس بایستد.
۳. آیهٔ (۱۲) آپولُس بعداً به قرنتس می‌رود.
امّا در مورد برادر ما آپولس، او را بسیار ترغیب کردم که با سایر برادران نزد شما بیاید، امّا به هیچ روی رضا نداد که اکنون بیاید. امّا هر وقت فرصت داشت، خواهد آمد.
الف. او را بسیار ترغیب کردم… امّا به هیچ روی رضا نداد… امّا هر وقت فرصت داشت، خواهد آمد: پولس در جایگاه «فرمانده» نسبت به آپولوس که جزو رسولان بود، قرار نداشت (اول قرنتیان ۱۲:۱، ۲۲:۳) چنین سخنی به ما نشان می‌دهد که رهبران نخستین کلیسا چگونه با هم ارتباط برقرار می‌کردند. رابطه‌ای با سلسله مراتب نبود و پولس خواستهٔ خود را بر آپولس تحمیل نکرد.
۴. آیات (۱۳-۱۴) دستوراتی برای استوار و با محبت باقی ماندن.
هوشیار باشید؛ در ایمان استوار بمانید؛ مرد باشید و نیرومند شوید. همۀ کارهای شما با محبت باشد.
الف. هوشیار باشید؛ در ایمان استوار بمانید؛ مرد باشید و نیرومند شوید: این جملات، از منظری معنایی مشابه دارند، و یک سخن را به طرق متفاوت بیان می‌کنند. مسیحیان باید سربازانی قوی و مراقب و چشم به راهِ بازگشت خداوند باشند.
یک) عیسی به ما فرمان داد که هوشیار باشیم (متی ۲۴:۴۲، ۴۱:۲۶، مرقس ۳۷:۱۳).
دو) پولس به مسیحیان هشدار داد که بر آزادی خود در عیسی (غلاطیان ۱:۵)، در وحدت مسیحی (فیلیپیان ۲۷:۱)، در خود خداوند (فیلیپیان ۱:۴) و در تعالیم رسولان (دوم تسالونیکیان ۱۵:۲) استوار بمانند.
سه) این کلمه در برخی از ترجمه‌ها شجاع باشید (andrizomai)، برگردانده شده است و تنها جایی است که این کلمه را به این شکل ترجمه کرده‌اند. اما معنای تحت‌اللفظی این کلمه «مرد باشید» است. در ترجمه‌‌ای همچون کینگ‌جیمز، مرد باشید برگردانده شده که به‌خوبی انگاره‌ای مقصود در کلمهٔ یونانی را بازتاب می‌دهد.»
چهار) در آیاتی مانند افسسیان ۱۰:۶ و دوم تیموتائوس ۱:۲ به مسیحیان گفته شده که نیرومند باشند.
پنج) «واژگان به کار رفته در این آیات همه نظامی هستند: هوشیار باشید، یعنی مراقب باشید که مبادا دشمن غافلگیرتان کند… در ایمان استوار بمانید -سلسله مراتب را رعایت کنید و بی‌نظم نباشید؛ از حفظ سلسله مراتب اطمینان حاصل کنید؛ کنار هم بمانید…مرد باشید -هنگامی که تحت حمله قرار می‌گیرد، مراقب باشید؛ مقاومت کنید و پیشروی؛ به سوی هدف پیش روید؛ پیشروی کنید و پیروز شوید… نیرومند شوید ـ اگر بخش یا یگانی از سپاهتان تحت حملهٔ شدید نیروهای دشمن قرار گرفت، آن یگان را تقویت کرده و موقعیت خود را حفظ کنید… شجاع باشید، یکدیگر را تقویت کنید؛ نترسید، چرا که ترس شما را بی‌حاصل می‌سازد.» (کلارک)
ب. همۀ کارهای شما با محبت باشد: هوشیاری، استوار بودن، و شجاعت (مرد بودن) از سوی مسیحیان قرنتس بدون محبت بی‌معنا بود. آنها خوانده شده بودند تا در محبتی حلیمانه و فروتنانه این کارها را انجام دهند.
۵. آیات (۱۵-۱۸) در مورد اِستِفاناس، فورتوناتوس و اَخائیکوس
می‌دانید که خانوادۀ اِستِفاناس نخستین کسانی بودند که در ایالت اَخائیه ایمان آوردند، و ایشان خود را وقف خدمت مقدسین کرده‌اند. ای برادران، از شما استدعا دارم مطیع چنین کسان باشید و همچنین مطیع هر کس دیگر که در این خدمت همکاری می‌کند و زحمت می‌کشد. از آمدن اِستِفاناس، فورتوناتوس و اَخائیکوس شادمانم، زیرا جای خالی شما را پر کرده‌اند. آنان روح مرا و نیز روح شما را تازه ساختند. چنین کسان را پاس بدارید.
الف. اِستِفاناس، فورتوناتوس و اَخائیکوس: اینها سه مردی بودند که پرسش‌های مسیحیان قرنتس را به نزد پولس آوردند. پولس آنها را با این نامه پس می‌فرستد و می‌خواهد که با آنها به‌عنوان خدمتگزاران فداکار خداوند با احترام برخورد بشود.
یک) ظاهراً اِستِفاناس رئیس خانه بود و فورتوناتوس و آخائیکوس دو خادم او بودند که او را در دیدارش با پولس همراهی می‌کردند. فورتوناتوس و آخائیکوس نام‌های رایجی برای بردگان یا آزادشدگان (بردگان سابق) بود.
دو) فورتوناتوس: «تصور بر این است که این مرد، جان پولسِ قدیس را نجات داده است؛ اگر همانی باشد که کِلِمنت در رسالهٔ خود به قرنتیان از او به‌عنوان حاملِ رساله از کلمنت در روم به مسیحیان قرنتس یاد می‌کند.» (کلارک)
ب. روح مرا و نیز روح شما را تازه ساختند: پولس به‌طور خاص از آمدن آنها سپاسگزار بود، چرا که آنها به نیازهای پولس توجه داشتند. آنها کاری که باید کلیسای قرنتس انجام می‌داد اما انجام نداد را به عهده گرفتند (جای خالی شما را پر کرده‌اند).
ج. چنین کسان را پاس بدارید: پولس می‌توانست خانواده استفاناس را نوبرانه‌های ایالت اَخائیه بنامد زیرا آنها جزو اولین نجات‌یافته‌ها در آن منطقه بودند و توسط خود پولس غسل تعمید داده شدند (اول قرنتیان ۱:۱۶).
۶- آیات (۱۹-۲۰) درود از راه دور
کلیساهای آسیا برایتان سلام می‌فرستند. آکیلا و پْریسکیلا و نیز کلیسایی که در منزلشان تشکیل می‌شود، به شما در خداوند به‌گرمی سلام می‌گویند. همۀ برادرانی که در اینجا هستند برای شما سلام می‌فرستند. با بوسۀ مقدّس یکدیگر را سلام گویید.
الف. آکیلا و پریسکیلا: زوجی متأهل بودند که به پولس در قرنتس خدمت می‌کردند (اعمال ۳-۱:۱۸، ۲۸-۲۴:۱۸). حالا در افسس همراه پولس بودند و درود و تهنیت خود را از راه دور برای مسیحیان قرنتس فرستادند.
ب. کلیسایی که در منزلشان تشکیل می‌شود: کلیسای اولیه در خانه‌ها با هم ملاقات می‌کردند، چون تا قرن سوم میلادی آنها مکان‌های ملاقات کمی از خودشان داشتند.
یک) کلارک دربارهٔ جملهٔ کلیسایی که در منزلشان تشکیل می‌شود چنین گفته است: «گروهی از ایمانداران، آنجا پرستش می‌کردند. آن موقع کلیسا یا اتاق پرستشی نبود؛ و جماعات مسیحیان جلسات را در خانه‌های خصوصی خود برگزار می‌کردند… خانهٔ فیلیمون نیز چنین بود؛ فیلیمون آیه ۲. خانهٔ نیمفا هم همین‌طور. کولسیان ۱۵:۴.»
دو) موریس اشاره می‌کند که اتاق مهمان در خانه‌ای نسبتاً مرفه می‌توانست، حدود ۳۰ نفر را به‌راحتی در خود جای دهد. بنابراین، در هر کدام از شهرها، احتمالاً «کلیساهای خانگی» مختلف زیادی وجود داشت.
ج. با بوسۀ مقدّس یکدیگر را سلام گویید: رسم یهودی و سنت کلیسای اولیه نشان می‌دهد که بوسهٔ مقدس، روش سلام گفتن در آن فرهنگ بود.
یک) جان ترپ دربارهٔ بوسۀ مقدّس گفت: «نه بوسه‌ای پوچ، همچون بوسهٔ یوآب یا یهودا؛ و نه بوسه‌ای جسمانی همچون آن زن در لباس فاحشه، امثال ۱۳:۷.»
۷. آیات (۲۱-۲۴) سخن نهایی و شخصی پولس.
من، پولس، به خط خود این سلام را به شما می‌نویسم. کسی که خداوند را دوست ندارد، ملعون باد. خداوند ما، بیا! فیض خداوندْ عیسی با شما باد. محبت من در مسیحْ عیسی همراه همۀ شما. آمین.
الف. من، پولس، به خط خود: پولس منشی‌ای داشت که نامه‌ها را همان‌طور که او دیکته می‌کرد، می‌نوشت. اغلب او یادداشتی شخصی در پایان متن با دست‌خط خود اضافه می‌کرد که به نظر می‌رسید، با توجه به غلاطیان ۱۱:۶ دست‌خطش ضعیف به نظر می‌رسد.
ب. کسی که خداوند را دوست ندارد، ملعون باد: پولس دوباره بر اهمیت محبت تأکید می‌کند و لعن سنگینی را بر کسانی که از تعهد به عیسی سخن می‌گویند، اعلام می‌دارد، اما محبت حقیقی به او ندارند.
یک) چطور می‌توانيم بگویيم که کسی خداوند عیسی‌مسيح را دوست دارد يا دوست ندارد؟ «محبت اشتیاقی از دل است، اما با اعمال آشکارا قابل تشخیص است.» (پول)
دو) ملعون از کلمهٔ یونانی باستانی anathema آناتما ترجمه شده است. پولس در رومیان ۳:۹ گفت که حاضر است به‌خاطر رستگاری قوم یهود مورد لعن عیسی قرار بگیرد.
سه) در واقع آناتما سومین سطح از سه سطح تأدیب در میان یهودیان باستان بود. سطح اول جدایی ساده یک مرد از کنیسه به مدت ۳۰ روز بود. اگر کسی در طول ۳۰ روز توبه نمی‌کرد، تحت درجهٔ دوم تأدیب قرار می‌گرفت و به او زمان نامعلومی برای توبه داده می‌شد، اما او را از عواقب وخیم توبه نکردن آگاه می‌کردند. سطح سوم آناتما یا لعن بود و با آن، همهٔ امید به بخشش و توبه قطع می‌شد. این مرد هرگز نمی‌توانست با کنیسه آشتی کند و دیگر یهودی به حساب نمی‌آمد.
ج. محبت به خداوند عیسی مسیح: چگونه می‌توانیم در محبت خود به خداوند عیسی مسیح رشد کنیم؟ [این قسمت خیلی عجیب از آیه استفاده شده و به نظرم اشتباهه]
یک) ساموئل رادرفورد چگونگیِ رشد در محبت به عیسی را چنین توصیف کرد: «دلشادی شما باید دعا کردن، مطالعه و جلسات مقدس باشد، و وقتی شادی به درونتان می‌آید، آرام آرام شیرینی مسیح را حس خواهید کرد، تا جایی که سرسپردهٔ شیرینی و دلنشینی او شوید. سپس همراه خداوند به بالای کوه برده می‌شوید، تا شادمانی محبت روحانی، جلال و تعالی دیدنی و نادیدنی و مسیح پذیرفته را بشناسید؛ و سپس از عیسی دور نخواهید شد و دل به محبوبی دیگر نمی‌بندید؛ و آنموقع است که تمام حرکات و چرخه‌های جانتان مطابق تنظیمات روحانی درست انجام خواهد شد. ولی اگر این دنیا و شهوات آن سبب شادمانی‌تان باشد، نمی‌دانم که مسیح می‌تواند با شما چه بکند؛ نمی‌توانید ظرفی برای جلال و رحمت او باشید. میل من این است که خداوند فکری وسیع‌تر و عمیق‌تر به من بخشد تا با حیرت از این محبت، بیشتر خود را تغذیه کنم. می‌توانم وزنش را بسنجم ولی تعادلی برای آن ندارم. وقتی آنقدر بپرستمش که زبانم خسته شود، برایش هیچ نکرده‌ام. پس چه باقی می‌ماند، جز بدهی من به محبت مسیح که تا ابدیت پرداخت نشده باقی می‌ماند!» (نقل شده در مِایِر)
د. خداوند ما، بیا!: پولس به فکر بازگشت عیسی بود. Marana tha عبارت آرامی است که خداوند ما، بیا ترجمه شده است. این یکی از اولین واژگانی بود که وارد دایرهٔ لغات مسیحیان شد.
ه. فیض خداوندْ عیسی با شما باد. محبت من در مسیحْ عیسی همراه همۀ شما. آمین: این نامه با درخواست فیض و محبت برای مسیحیان قرنتس توسط پولس به پایان می‌رسد. حرف پایانی پولس (قبل از آمین) عیسی است. او از ابتدا تا پایان این نامه بر عیسی تأکید کرده است.
و. حرف‌های پایانی پولس که با دست خودش نوشته شده است، محبت قلبی فراوان او را آشکار کرد، هرچند او مجبور بود که قرنتیان را به‌شدت سرزنش کند. این محبت پولس بود، هم برای عیسی و هم برای کلیسایش که او را تبدیل به چنین رسول بزرگی کرد. محبتی که از طریق خدمت فروتنانه بیان می‌شود، جایگاه ما را در پادشاهی خدا بالا می‌بَرد.