اول قرنتیان باب ۹ – حقوق یک رسول

 پولس حقوقش به‌عنوان یک رسول را مشخص می‌کند.

۱. آیات (۱-۲) پولس از جایگاهش به‌عنوان رسول دفاع می‌کند.

آیا آزاد نیستم؟ آیا رسول نیستم؟ آیا خداوندمان عیسی را ندیدم؟ آیا شما ثمرۀ کار من در خداوند نیستید؟ حتی اگر برای دیگران رسول نباشم، دست‌کم برای شما هستم؛ زیرا شما مُهر تأیید رسالت من در خداوند هستید.

الف. آیا رسول نیستم؟: مضمون را به یاد داشته باشید: پولس خطاب به مسیحیان قرنتس در مورد «حق» آنها مبنی بر دانش جهت خوردن «خوراک» تقدیم شده به بت‌ها در غذاخوری معبد، صحبت می‌کند.

یک) پولس از آنها می‌خواهد که از «حق» خود برای خوردن گوشت اهدا شده به بت‌ها بگذرند، همان‌طور که او از حق خود به‌عنوان رسول گذشت. هرچند پولس همچنین از این موقعیت برای دفاع از منصب رسالت خود در برابر شک مسیحیان قرنتس استفاده خواهد کرد.

ب. آیا رسول نیستم؟ چنین حقیقت واضحی نیاز به پرسش نداشت. البته که پولس رسول بود! هرچند این موضوع واضح بود، توسط برخی از مسیحیان در قرنتس مورد تردید‍‍‍‍ و تکذیب قرار گرفت.

ج. آیا رسول نیستم؟  شواهد صحت رسول بودن پولس به شرح زیر است:

·        آیا آزاد نیستم؟ پولس تحت اقتدار کسی جز عیسی مسیح نبود، ولی دیگر مسیحیان تحت اقتدار رسالت بودند.

·        آیا خداوندمان عیسی را ندیدم؟ پولس تأکید می‌کند که تنها رویایی از عیسی ندیده است، بلکه حقیقتاً عیسای قیام کرده بر او ظاهر شد.

·        آیا شما ثمرۀ کار من در خداوند نیستید؟ اما همه چیز عیان بود و نیاز به اثبات نداشت. کار خدا در میان مسیحیان قرنتس شاهدی کافی بر اعتبار رسول بودن پولس بود. در واقع آنها مُهر تأیید رسالت پولس در خداوند بودند.

یک) برخی امروز به دلیل رؤیا یا تجربیاتی که داشته‌اند، ادعا می‌کنند که در سطح پولس رسول هستند. اما تنها دیدن عیسای قیام کرده عامل صلاحیت رسول واقعی نیست. (اعمال ۱۲:۲۶-۱۸)

د. اگر برای دیگران رسول نباشم، دست‌کم برای شما هستم: اگرچه برخی مسیحیان قرنتس به رسول بودن پولس شک داشتند، اما نباید اینگونه فکر می‌کردند. مسیحیان قرنتس نسبت به دیگران برای باور به حقیقی بودن رسالت پولس دلایل بیشتری داشتند، چون کار او را از نزدیک دیده بودند.

یک) این مسئله شک قرنتیان نسبت به پولس را کنایه‌آمیزتر می‌کرد و پولس هم سعی داشت آنها را از این موضوع آگاه کند.

۲. آیات (۳-۶) پولس حقوق خود به‌عنوان رسول را اعلام می‌‌کند.

من در برابر آنان که دربارۀ من به قضاوت می‌نشینند، این چنین از خود دفاع می‌کنم. آیا حق نداریم بخوریم و بنوشیم؟ آیا حق نداریم همچون سایر رسولان و برادرانِ خداوند و کیفا، همسر ایمانداری را همراه خود داشته باشیم؟ و آیا تنها من و برنابا هستیم که باید برای تأمین معاش خود کار کنیم؟

الف. این چنین از خود دفاع می‌کنم:  پولس حالا از حق خود به‌عنوان رسول دفاع خواهد کرد، مانند وکیلی که در مورد پرونده بحث می‌کند. کلمات دفاع (apologia) و قضاوت (anakrino) هر دو کلمات حقوقی بر گرفته شده از سیستم دادگاهی روم هستند. پولس حس می‌کند که در دادگاه است یا اینکه در حال حاضر توسط مسیحیان قرنتس «مجرم شناخته شده است.»

ب. آیا حق نداریم بخوریم و بنوشیم؟  پولس مانند همهٔ رسولان حق داشت بخورد و بنوشد. اینطور نبود که مسیحیان قرنتس حق غذا خوردن پولس را زیر سؤال برده باشند، اما منظور پولس این بود که او حق دارد به هزینهٔ کلیساهایی که در آن خدمت کرده بخورد و بنوشد.

ج. همسر ایمانداری را همراه خود داشته باشیم؟ پولس مانند همه رسولان حق داشت همسر ایمانداری را همراه خود داشته باشد. باز هم مسیحیان قرنتس برایشان مهم نبود که او همسری را همراه داشته باشد، تا زمانی که مجبور نبودند از رسول و همسرش حمایت کنند. اما پولس اعلام می‌کند که حق دارد نه تنها از خود، بلکه برای خانواده‌اش نیز انتظار حمایت داشته باشد.

یک) همچون سایر رسولان و برادرانِ خداوند: ظاهراً بیشتر رسولان دیگر ازدواج کرده بودند و همسرانشان حین خدمت با آنها سفر می‌کردند. این موضوع به‌ویژه در مورد پطرس (کیفا) که تأهل او بدیهی است، جالب است، چرا که همچنان در کلیسای کاتولیک اولین پاپ محسوب می‌شود، که در تضاد با اصل تجرد اجباری است.

د. تنها من و برنابا: بیشتر رسولان دیگر از کلیساهایی که به آنها خدمت می‌کردند حمایت دریافت می‌کردند. پولس و برنابا در این زمینه منحصر به فرد بودند و انتخاب کرده بودند که کار کنند و هزینه‌های خود را بدهند، بنابراین هیچ‌کس نمی‌توانست آنها را متهم کند که به‌خاطر انگیزه‌های مالی وعظ می‌کنند.

یک) شاید فکر کنیم که این موضوع سبب شد مسیحیان قرنتس احترام بیشتری برای پولس و برنابا قائل شوند، اما جالب است که سبب کاهش احترام به آنها شد. انگار مسیحیان قرنتس می‌گفتند: «اگر پولس و برنابا رسولانی واقعی بودند، ما از آنها حمایت می‌کردیم؛ اما از آنجا که از آنها حمایت نمی‌شود، گمان می‌کنیم که آنها رسول واقعی نیستند.»

۳. آیات (۷-۱۴) چرا پولس حق دارد که توسط کسانی که به آنها خدمت می‌کند، حمایت شود.

کیست که با خرج خود سربازی کند؟ کیست که تاکستانی غَرْس کند و از میوه‌اش نخورد؟ کیست که گله‌ای را شبانی کند و از شیر آن بهره‌مند نشود؟ آیا این سخنم سخنی صرفاً انسانی است؟ آیا شریعت نیز چنین نمی‌گوید؟ زیرا در شریعت موسی آمده که «گاوی را که خرمن می‌کوبد، دهان مَبَند.» آیا خدا در فکر گاوهاست؟ آیا این را دربارۀ ما نمی‌گوید؟ بله، به‌یقین، این کلام برای ما نوشته شده است، زیرا هنگامی که کسی زمین را شخم می‌زند، و یا خرمن می‌کوبد، باید امیدوار باشد که از محصول بهره‌ای بَرَد. اگر ما بذر روحانی در میان شما کاشتیم، آیا امر بزرگی است که محصولی مادی از میان شما برداشت کنیم؟ اگر دیگران حق دارند که به لحاظ مادی حمایتشان کنید، آیا ما بیشتر حق نداریم؟ امّا ما از این حق بهره نجستیم، بلکه به هر چیز تن دردادیم تا مانعی بر سر راه انجیل مسیح ننهاده باشیم. آیا نمی‌دانید آنان که در معبد کار می‌کنند، خوراکشان از معبد تأمین می‌شود، و نیز خادمان مذبح از آنچه بر مذبح تقدیم می‌شود، نصیبی می‌یابند؟ به همین‌سان، خداوند حکم کرده است که معاش واعظان انجیل، از انجیل تأمین شود.

الف. کیست که با خرج خود سربازی کند؟ سربازان در ارتش حمایت می‌شوند. کشاورز از مزرعه‌ای که در آن کار می‌کند تغذیه می‌کند (کیست که تاکستانی غَرْس کند و از میوه‌اش نخورد؟). شبان از گله‌ای که مراقبت می‌کند بهره می‌بَرَد (کیست که گله‌ای را شبانی کند و از شیر آن بهره‌مند نشود). بنابراین نباید برای مسیحیان قرنتس عجیب به نظر برسد که پولس حق دارد مورد حمایت افرادی قرار گیرد که او به آنها خدمت می‌کند.

ب. آیا شریعت نیز چنین نمی‌گوید؟ حق پولس در شریعت موسی نیز ذکر شده است. او به کتاب‌مقدس ارجاع می‌دهد نه تصویر ذهنی انسانی (آیا این سخنم سخنی صرفاً انسانی است؟).

یک) خدا در تثنیه ۲۵:۴ ، دستور داد که گاوی را که خرمن می‌کوبد، دهان مَبَند. این قانون در ظاهر فرمان رفتار انسانی با حیوانی است که کار می‌کند. در آن روزگار، با راه رفتن گاو نَر بود که دانه‌ها شکسته می‌شد. بی‌رحمانه بود که گاو نَر را مجبور کنید که بر دانه‌ها راه رود ولی دهان او بسته شود تا قادر به خوردن از آن نباشد.

دو)  آیا خدا در فکر گاوهاست؟ مطلب ذکر شده در تثنیه ۲۵:۴ بسیار مهم‌تر از تأمین نیازهای گاو نر است. خدا این اصل را اعلام می‌کند تا نشان دهد که خدمتگزار حق دارد از سوی افرادی که به آنها خدمت می‌کند، حمایت شود. همان طور که ویِرزبی می‌گوید: «از آنجا که گاوها سواد خواندن ندارند، این آیه برای آنها نوشته نشده است.»

سه) شریعت در مورد گاوها اصلی را بیان کرد که کاربردی وسیعتر داشت. با این حال، «نباید بپنداریم که پولس هدفش توضیح تلمیحی آن فرمان بود؛ چرا که برخی تهی‌-مغزان به دنبال بهانه‌اند تا هر چیزی را تبدیل به نماد و استعاره سازند. به گونه‌ای که سگها را به انسان، درختان را به فرشتگان و  کل کتاب‌مقدس را به یک بازی سرگرم کننده تبدیل می‌کنند.» (کالوین)

ج. هنگامی که کسی زمین را شخم می‌زند، و یا خرمن می‌کوبد، باید امیدوار باشد که از محصول بهره‌ای بَرَد: بی‌رحمانه است که به تامین‌کنندهٔ غذای خود گرسنگی دهید. این کار امیدشان را می‌گیرد و سبب می‌شود که حس سوءِ‌استفاده و ناسپاسی به آنها دست دهد.

د. ما بذر روحانی در میان شما کاشتیم: اینجا به وضوح می‌گوید که کار معنوی خدمتگزاران خداوند را می‌توان با حمایت مادی افرادی که این خدمت را دریافت می‌کنند، جبران(بازپرداخت) نمود.

ه. دیگران حق دارند که به لحاظ مادی حمایتشان کنید: اینطور نبود که مسیحیان قرنتس از حمایت از کسی که خدمتگزار بود خودداری می‌کردند. نه، دیگران حق دارند که به لحاظ مادی حمایتشان کنید. مشکل مسیحیان قرنتس این بود که آن ها از پولس حمایت نمی کردند و به دلیل اینکه او حمایتی دریافت نمی کرد، کمتر به او توجه می کردند.

و.  ما از این حق بهره نجستیم، بلکه به هر چیز تن دردادیم تا مانعی بر سر راه انجیل مسیح ننهاده باشیم: پولس حق خود در دریافت حمایت از کسانی که به آنها خدمت می‌کند را با قدرت اعلام می‌کند، او همچنین حق خود برای عدم استفاده از آن را اعلام می‌دارد، اگر با استفاده از آن ممکن است مانعی بر سر راه انجیل مسیح ننهاده باشد.

یک) اینجا ذات واقعی پولس را می‌بینیم. پولی به او داده شود یا نشود، برایش مهم نبود. آنچه برایش اهمیت داشت کار انجیل بود. اگر پولس باید حمایت دریافت می‌کرد تا کار انجیل بهتر انجام شود، آن را دریافت می‌کرد. آیا برای هزینه‌هایش باید خودش کار می‌کرد تا کار انجیل بهتر انجام شود؟ قطعاً او چنین می‌کرد. آنچه برایش مهم بود، مانعی بر سر راه انجیل نشد.

دو) اگر پولس حاضر بود از چنین حق مهمی برای خوبی انجیل و مسیحیان قرنتس بگذرد پس نباید مسیحیان قرنتیان نیز از «حق» خود برای خوردن گوشت قربانی شده به بت ها برای همان خوبی بگذرند؟

ز. خداوند حکم کرده است که معاش واعظان انجیل، از انجیل تأمین شود: این بیانیه کوتاه از همه چیز نتیجه‌گیری می‌کند. برخی ممکن است بگویند: «بله، رسولان حق دریافت پول را داشتند، اما امروز کسی این حق را ندارد.» اما این فرمان از سوی پروردگار به این معنی است که هر کسی که انجیل را موعظه کند، حق دارد از کسانی که خدمت می‌کند، حمایت دریافت کند.

یک) آیا خدمتگزاران کنونی کلیسا باید برای دریافت حمایت قاطع باشند یا باید از آن صرف نظر کنند؟ این دست از افراد باید کاری را انجام دهند که برای خدمت به انجیل بهتر است. اما اگر خادمی جهت حمایت پول دریافت کرد، باید جهت کسب آن سخت تلاش کند.

دو) «اگر فردی که کاری برای کلیسا نمی‌کند، هزینهٔ معاش خود را از کلیسای خدا بگیرد، نه تنها دزد است بلکه به مقدسات نیز توهین کرده است. کسی که از وقتش می‌زند تا به این کار برسد، حق دارد که برای خود و خانواده‌اش حمایتی دریافت نماید: او که بیش از آنچه که کار کرده، بخواهد، طماع است و خودفروش. او که برای خدا و دین کاری نمی‌کند و با این حال کلیسا را موظف به حمایت از خود و بیکاری، بی‌نظمی، تجمل‌گرایی، زیاده خواهی و جاه‌طلبی‌اش می‌داند، درنده‌ای است که زبان بشر هنوز نامی برای او ندارد.» (کلارک)

ح. خداوند حکم کرده است که معاش واعظان انجیل، از انجیل تأمین شود: عیسی در مورد این موضوع خاص، سخنی نگفته است ولی در دو جا، این اصل را بیان می‌دارد. در متی ۱۰:۱۰ (کارگر مستحق مایحتاج خویش است) و در لوقا ۸:۱۰ آمده (چون وارد شهری شدید و شما را به‌گرمی پذیرفتند، هر چه در برابر شما گذاشتند، بخورید).

پولس علاقه‌ای به استفاده از حقش نشان نداد.

۱. آیات (۱۵-۱۸) پاداش پولس: وعظ انجیل بدون اتکا بر حمایت کسی.

اما من از هیچ‌یک از این حقوق بهره نگرفتم و این را نیز نمی‌نویسم تا در حقّم چنین کنید. مرگ را بر آن ترجیح می‌دهم که کسی این مایۀ فخر را از من بگیرد. زیرا اگر بشارت دهم مرا فخری نیست، چراکه ناگزیر از آنم؛ بلکه وای بر من اگر بشارت ندهم! زیرا اگر به اختیار این کار را انجام می‌دادم، از پاداش برخوردار می‌بودم؛ ولی اگر به اختیار نباشد، فقط انجام‌وظیفه می‌کنم. در این حالت، چه پاداشی می‌توانم داشته باشم؟ تنها اینکه انجیل را به‌رایگان بشارت دهم و از حق خود در آن بهره برنگیرم.

الف. من از هیچ‌یک از این حقوق بهره نگرفتم: پولس حق دریافت حمایت را داشت اما از این حق استفاده نکرد.

ب. این را نیز نمی‌نویسم: پولس هنگام نوشتن این نامه به دریافت حمایت از مسیحیان قرنتس «اشاره» نمی‌کرد. او ارزش و دلایل دست کشیدن از حقوق خود را به آنها نشان می‌داد.

ج. مرگ را بر آن ترجیح می‌دهم که کسی این مایۀ فخر را از من بگیرد: مایهٔ فخر پولس اين نبود که انجیل را موعظه می‌کرد، او مجبور بود این کار را انجام دهد (چراکه ناگزیر از آنم)؛ در عوض، مایهٔ فخر او این بود که قادر به انجام این کار بدون درخواست حمایت از شنوندگان خود است.

یک) باید به فرهنگ یونانی که مسیحیان قرنتس به آن بسیار تأکید می‌کردند، توجه داشته باشید، آنها به افرادی که کارِ یَدی می‌کردند با دیده حقارت می‌نگریستند. اگرچه به نظر می‌رسید مسیحیان قرنتس به‌خاطر اینکه پولس هم به دست‌رنج خود زندگی می‌گذراند، او را حقیر می‌شمردند، اما این موضوع به هیچ عنوان پولس را خجالت‌زده نمی‌کرد. او به آن فخر هم می‌نمود.

د. وای بر من اگر بشارت ندهم : خدمت رسانی پولس امری انتخابی یا جاه‌طلبی شخصی نبود؛ او به این کار فرخوانده شده بود و باید این کار را می‌کرد. او «هوس وعظ» نکرده بود. او به این کار خوانده شده بود و برای تحقق آن الزام حس می‌کرد.

ه. اگر به اختیار این کار را انجام می‌دادم: برخی از سوی اعضای کلیسا حمایت نمی‌شوند، اما این ربطی به انتخاب خودشان ندارد، فقط به‌خاطر شرایط است. اما اگر کسی به اختیار حمایت دریافت نکند، پاداش دریافت می‌کند. ولی اگر به اختیار نباشد که از من حمایت بشود، پس من فقط انجام وظیفه می‌کنم.

ز. انجیل را به‌رایگان بشارت دهم: کارآفرینان مذهبی در روزگار پولس زیاد بودند که در ازای دریافت پول آمادگی داشتند که هر پیامی را وعظ کنند. پولس خوشحال بود که با عدم دریافت حمایت از کسی و رایگان بشارت دادن، خود را از این جماعت دور کرده است تا کسی فکر نکند که از حق خود در آن [انجیل] بهره جسته است.

یک) ممکن است هرگز با همان تصمیمی که پولس با آن روبرو شد، مواجه نگردیم: پذیرش یا رد حمایت به‌خاطر پیشبرد انجیل. اما هر یک از ما باید به سؤالی مهم پاسخ دهد: حاضریم از کدامیک از حقوق خود بخاطر عیسی بگذریم؟

۲. آیات (۱۹-۲۳) انعطاف پولس در خدمت.

زیرا با اینکه از همه آزادم، خود را غلام همه ساختم تا عده‌ای بیشتر را دریابم. نزد یهودیان چون یهودی رفتار کردم، تا یهودیان را دریابم. با آنان که زیر شریعتند همچون کسی که زیر شریعت است رفتار کردم تا آنان را که زیر شریعتند دریابم – هرچند خودْ زیر شریعت نیستم. نزد بی‌شریعتان همچون بی‌شریعت رفتار کردم تا بی‌شریعتان را دریابم، هرچند خود بدون شریعت خدا نیستم، بلکه مطیع شریعت مسیحم. با ضعیفان، ضعیف شدم تا ضعیفان را دریابم. همه کس را همه چیز گشتم تا به هر نحو بعضی را نجات بخشم. این همه را به‌خاطر انجیل می‌کنم، تا در برکات آن سهیم شوم.

الف. با اینکه از همه آزادم، خود را غلام همه ساختم تا عده‌ای بیشتر را دریابم:  پولس آزاد بود که آنچه را که می‌خواست انجام دهد، اما هدایت مردم به سو عییسی برای او مهمتر از استفاده از آزادی به نفع خودش بود.

ب. نزد یهودیان چون یهودی رفتار کردم، تا یهودیان را دریابم: شاید زندگی پولس برای ناظران و کسانی که از بیرون نگاه می‌کردند، به نظر متناقض می‌آمد ولی او مدام به دنبال یک هدف بود: مردم را به سوی عیسی هدایت کند.

یک) پولس در اعمال ۲۱:۲۳ در آیین تطهیر یهودی شرکت کرد که می‌دانست در زندگی خود الزامی به آن ندارد، اما امیدوار بود که بتواند به این واسطه جهت خدمت به یهودیان ارتباطی با آنها ایجاد کند. همچنین، در اعمال ۳:۱۶ پولس به تیموتائوس گفت که ختنه شود، نه به این دلیل که لازم بود، بلکه به این دلیل که می‌توانست در ارتباط گرفتن با یهودیان مفید باشد.

دو) «پولس با غیریهودیان به نحوی برخورد می‌کرد که گویی خود غیریهودی بود و شریعت لاویان را نگاه می‌داشت، شریعتی که غیریهودیان هیچ اجباری به رعایت آن نداشتند.» (پوول)

سه) «پولس برای هدایت مردم به سمت عیسی به نیازهای آنها توجه می‌کرد و با آنها همراهی می‌کرد. ما نیز باید مردم را در شرایط کنونی دریابیم و در آینده انتظار تغییر داشته باشیم.» (اسمیت)

ج. همه کس را همه چیز گشتم تا به هر نحو بعضی را نجات بخشم: نباید فکر کنیم که پولس تعلیم یا پیام خود را برای جلب توجه گروه‌های مختلف تغییر داد (او این موضوع را در اول قرنتیان ۲۲:۱-۲۳ رد می‌کند)، بلکه رفتار و شیوه رویکرد خود را تغییر داد.

یک) «این بخش اغلب بعنوان توجیه نظریهٔ ‘همسان‌سازی‘ در بشارت مسیحی استفاده می‌شود، این ایده بدان معناست که پیغام را با زبان و دیدگاه گیرنده هماهنگ بکنید. متاسفانه با وجود نیاز به این بحث، این بخش مستقیماً در این باره سخن نگفته است. این بخش به این می‌پردازد که چگونه شخص در میان کسانی که می‌خواهد به آنها بشارت دهد، زندگی و رفتار کند.» (فی)

دو) «بگویید کسانی که برای سیستم همسان‌سازی از پولسِ قدیس مثال می‌زنند، به منش او در تعقیب این هدف، دقت نمایند. کارهای او برای به دست آوردن پول، نفوذ و یا حرمت نبود، بلکه برای نجات جان مردم بود، این کار نه با تن‌پروری بلکه به فراوان ساختن زحمات حاصل آمد و جهت حفظ جان خود چنین نکرد، بلکه قربانی‌ای برای جانهای غیرفانی بود!» (کلارک)

د. همه را به‌خاطر انجیل می‌کنم: پولس حاضر بود بخاطر انجیل مردم را از خود ناراحت کند، البته تنها به‌خاطر انجیل حاضر به چنین کاری بود.

۳. آیات (۲۴-۲۷) رویکرد پولس، رویکرد یک ورزشکار.

آیا نمی‌دانید که در میدان مسابقه، همه می‌دوند، امّا تنها یکی جایزه را می‌برد؟ پس شما چنان بدوید که ببرید. هر که در مسابقات شرکت می‌جوید، در هر چیز، تن به انضباطی سخت می‌دهد. آنان چنین می‌کنند تا تاجی فانی به دست آورند؛ ولی ما چنین می‌کنیم تا تاجی غیرفانی به دست آوریم. پس من این‌گونه می‌دوم، نه چون کسی که بی‌هدف است؛ و مشت می‌زنم، نه چون کسی که هوا را بزند؛ بلکه تن خود را سختی می‌دهم و در بندگیِ خویش نگاهش می‌دارم، مبادا پس از موعظه به دیگران، خودْ مردود گردم.

الف. می‌دوم…مشت می‌زنم: رویدادهای ورزشی در روزگار پولس همانند دوران ما بزرگ بود. این موضوع به ویژه برای اهل قرنتس پرمعنا بود، چون شهرشان مرکز بازیهای ایستیمیان (یا بازیهای برزخی که نام خاص خود را از ایستموسِ قرنتس گرفته) بود و از لحاظ اعتبار پس از المپیک باستان در رتبه دوم قرار داشت.

یک) پولس اغلب از استعارات میدان رقابت استفاده می‌کند (حداقل دوازده ارجاع مختلف در نامه‌هایش وجود دارد)، نمونه‌هایی مانند دوندگان، بوکسرها، گلادیاتورها، ارابه‌رانان و جایزه یا پاداشی که در آخر به برندگان می‌دهند.

ب. چنان بدوید که ببرید: پولس می‌گوید که مانند ورزشکارانی که واقعاً می‌خواهند برنده شوند، مسابقه بدهیم. بدون تلاش نمی‌توان در مسابقهٔ ورزشی برنده شد.

ج. هر که در مسابقات شرکت می‌جوید، در هر چیز، تن به انضباطی سخت می‌دهد:  برای رقابت به‌عنوان ورزشکار، باید انضباطی سخت باشد. این اصطلاح به شیوه‌ای اشاره دارد که ورزشکاران رومی قبل از اجازه یافتن در بازیها مجبور به ده ماه تمرین بودند.

یک) یک ورزشکار باید چیزهایی را که ممکن است برای او خوب باشد، اما مانع رسیدن به هدفش بشود را رد کند. با همین دیدگاه قرنتیان باید چیزهایی را که به نفع خود می‌دانند (مانند گوشت تقدیم شده به بت‌ها) را رد کنند، زیرا خوردن آنها ممکن است مانع رسیدن به هدفی مهم شود: تاجی غیرفانی، پاداشی آسمانی که هرگز از بین نخواهد رفت.

د. تن خود را سختی می‌دهم: سختی دادن یا عباراتی مشابه از این قسمت ترجمه‌ای ضعیف است. واژهٔ یونانی باستان که در این قسمت به کار رفته به معنای «ضربه زدن به زیر چشم؛ کبود کرد چشم» است. پولس نمی‌خواست، بدنش ارباب او باشد.

یک) در بندگیِ خویش نگاهش می‌دارم: این عبارت عیناً به معنای رهبری کردن همچون برده است. پولس اطمینان حاصل نمود که بدنش خدمتگزار است و باطنش ارباب آن. میل جسم او قرار نبود بر او حکومت کند.

دو) اما پولس فکر نمی‌کرد که خود جسم، شیطانی است؛ به هر حال، متعلق به عیسی بود (اول قرنتیان ۲۰:۶) و او با راهبهای ریاضت‌کشی که جهت روحانی‌تر شدن به بدن خود آسیب می‌رسانند، موافق نبود. در طول قرون، گروهی از مسیحیان معروف به تازیانه‌خور به معنای واقعی کلمه خود را در تلاشی منحرف، برای تحقق این آیه در معرض تازیانه، ضرب و شتم و شکنجه قرار می‌دادند. معمولاً این مسیحیان فکر می‌کردند که می‌توانند از طریق چنین شکنجه‌هایی گناهان خود را جبران کنند و حاضر نشدند، قبول کنند که عیسی تمام مجازات گناه آنها را پرداخت کرده است.

ه. مبادا پس از موعظه به دیگران، خودْ مردود گردم: پولس خود را هم در جایگاه سرپرست مسابقات (که قوانین را اعلام می‌کند) و هم به‌عنوان شرکت‌کننده می‌بیند. پولس قوانین بازی را به دیگران گفت و خودش هم باید از قوانین پیروی می‌کرد.

یک) موعظه: «اشاره به مقام سرپرست بازی‌ها دارد که اعلام شرایط بازی، نمایش جوایز و تهییج و ترغیب مبارزین و شرکت‌کنندگان، اعلام شروط هر مرحله از بازی، اعلام نام برندگان و گذاشتن تاج پیروزی بر سر او را بر عهده داشت.» (کلارک)

و. خودْ مردود گردم: مردودیت در این بافت به معنی از دست دادن رستگاری نیست، (هیچ فرد یونانی تابعیتش لغو نشد)، بلکه به معنی از دست دادن پاداش است.

یک) مردود: «اشاره به چنین فردی به‌عنوان… سرپرست(داور) مسابقه، رد شایستگی او برای جایزه هست. پس خود پولس هم ممکن است توسط داور اعظم رد شود؛ و برای جلوگیری از این، دوید، جنگید، خود را انکار کرد و بدن خود را به روح خود واگذار کرد و روح خود را تحت حاکمیت روح خدا قرار داد.» (کلارک)