فصل به فصل، آیه به آیه، استفاده آسان و همیشه رایگان!
مکاشفه باب ۱۷ – سقوط بابلِ مذهبی
مفهوم بابل.
۱. مکاشفه ۱۶:۱۹ و ۸:۱۴ سقوط بابل را قبلاً اعلام کرده‌اند. در مکاشفه ۱۷ و ۱۸، سقوط بابل به‌دقت شرح داده شده است.
۲. در کتاب‌مقدس به بابل ۲۸۷ بار اشاره شده، که بیش از هر شهر دیگری به جز اورشلیم است.
الف. بابل شهری به معنای واقعی کلمه در کنار رود فرات بود. پیدایش ۱:۱۱-۱۰ نشان می‌دهد که درست پس از طوفان، بابل «محل تمدنی بود که خصومت سازمان‌یافته‌ای را با خدا بیان می‌کرد.» (تنی)
ب. بابل بعدها پایتخت امپراتوری شد که بی‌رحمانه یهودا را فتح کرد. «بابل، برای آنها (یهودیان)، ذات همه شرارت‌ها، تجسم قساوت، دشمن قوم خدا و نوعی گناه ماندگار و نفسانیات و شهوت و طمع بود.» (تنی)
ج. برای کسانی که با عهدعتیق آشنا هستند، نام بابل با بت‌پرستی سازمان‌یافته، کفرگویی و آزار و اذیت قوم خدا مرتبط است.
یک) «در روزگار یوحنا، روم مظهر تمام تضاد و مخالفت با ایمان مسیحی بود.» (مانس) شهر روم از برخی جهات واضح‌ترین تحقق نگرش بابل بود. اگر امروز بخواهیم شهری را انتخاب کنیم که بهترین نمونه نظام جهانی باشد، شاید بتوانیم بگوییم که لس‌آنجلس بابل امروزی است.
۳. مفهوم بابل بزرگ‌تر از مکاشفه ۱۷-۱۸ و حکومت ضدّمسیح است. بابل در زمان یوحنا (که روم نمونه آن است)، در روزگار ما و در طول تاریخ به‌عنوان نظام جهانی حضور داشته. اما تحت حاکمیت ضدّمسیح، بابل (در هر دو جنبه مذهبی و تجاری آن) بر روی زمین نفوذی بی‌سابقه خواهد داشت.
فاحشه بزرگ (بابل مذهبی) توصیف شده است.
۱. آیات (۱-۲) توسط فرشته توصیف شده است.
آنگاه از آن هفت فرشته که آن هفت پیاله را در دست داشتند یکی پیش آمد و با من گفت: «بیا تا مجازات آن فاحشۀ بزرگِ لمیده بر آب‌های بسیار را نشانت دهم. با او بود که پادشاهان زمین زنا کردند و از شرابِ هم‌آغوشی‌های او بود که ساکنان زمین مست شدند.»
الف. بیا تا مجازات آن فاحشۀ بزرگِ لمیده بر آب‌های بسیار را نشانت دهم: مجازات او از همان ابتدا مطمئن است. هرگز در مورد سرنوشت -و شکست نهایی- بابل تردید وجود ندارد.
یک) بابل به‌عنوان یک نظام دینی، مدت‌ها قبل از مسیحیت به وجود آمد، اما در تقلیدی شیطانی، ظهور مسیح موعود حقیقی در آن پیش‌بینی شده بود. بر اساس تاریخ و افسانه‌ها دینی، مذهب بابلی توسط همسر نمرود (فرزند نوۀ نوح) به نام سمیرامیس پایه‌گذاری شد. این زن، کاهن اعظم بت‌پرستی بود که ادعا کرد به‌طور معجزه‌آسایی آبستن شده است و پسری به دنیا آورد. این پسر که تموز نام داشت، نجات‌دهنده محسوب می‌شد. بسیاری از مصنوعات باستانی با نقوش آشنای مادر سمیرامیس که تموز، ناجی-شیرخوار را در آغوش گرفته است، باقی مانده است که به قبل از مسیحیت می‌رسد. همچنین گفته شده است که تموز توسط یک حیوان وحشی کشته شد و سپس به‌طور معجزه‌آسایی زنده شد. بعل نام محلی و کنعانیِ تموز بابلی بود.
دو) کتاب‌مقدس به‌طور خاص به برخی از ویژگی‌های دین کلاسیک بابل اشاره می‌کند:
· اعتراض حزقیال به مراسم گریه برای تموز (حزقیال ۱۴:۸)
· ارمیا به رسم بت‌پرستان در پختن قرص‌های نان برای ملکه آسمان (ارمیا ۱۸:۷) و سوزاندن بخور برای ملکه آسمان اشاره می‌کند، (ارمیا ۱۷:۴۴-۱۹، ۲۵:۴۴).
ب. آن… لمیده بر آب‌های بسیار: در اینجا، بابل بر آب‌های بسیار لمیده؛ یعنی او بر بسیاری از ملت‌ها ریاست می‌کند (مقایسه کنید با مکاشفه ۱۵:۱۷). او شخصیت جهانی و بین‌المللی دارد.
یک) این اتحاد همه ادیان دروغین و بت‌پرستانه است، با نمایندگانی از مرتدان کاتولیک، پروتستان، و همچنین طیف وسیعی از ادیان دیگر جهان.
دو) «زن تصویری است از دین دروغین که در دوره مصیبت بر جهان مسلط خواهد شد.» (هاکینگ) بسیاری از مردم دوست دارند این فاحشۀ بزرگ را با کلیسای کاتولیک روم شناسایی کنند، اما دین دروغین به هیچ کلیسایی محدود نمی‌شود.
سه) «اینکه روم و سیستم حکومتی روم درگیر هستند، به‌راحتی قابل قبول است؛ اما اینکه این همه ماجراست، و اینکه سقوط ناگهانی بابل بزرگ صرفاً سقوط معتقدات کاتولیکی یا نابودی کامل شهر روم است، باید قاطعانه انکار شود.» (سیس)
ج. ساکنان زمین مست شدند: بابل دینی پادشاهان و مردم را مست می‌کند. کارل مارکس تا حدی درست می‌گفت که: «دین افیون توده‌هاست». او تا حدی درست می‌گفت زیرا دینِ توخالی افیون توده‌هاست.
د. از شرابِ هم‌آغوشی‌های او بود که… مست شدند: ایده زنا اغلب در سراسر کتاب‌مقدس با بت‌پرستی ارتباط قوی دارد. از آنجایی که این یک نظام دینی کاملاً پذیرفته شده است، احتمالاً به نظر جذاب و روحانی می‌رسد، هرچند نه لزوماً اخلاقی.
۲. آیات (۳-۶) آنچه یوحنا دید.
پس آن فرشته مرا در روح به بیابانی برد. در آنجا زنی دیدم نشسته بر پشت وحشی سرخ‌فام که پیکرش یکسره با نام‌های کفرآمیز پوشیده شده بود، و هفت سر و ده شاخ داشت و زن جامۀ سرخ و ارغوانی بر تن داشت و در برقِ طلا و جواهر و مروارید می‌درخشید. جامی زرّین به دست داشت سرشار از همۀ زشتی‌ها و آکنده از ناپاکیِ هم‌آغوشی‌هایش. و این نام مرموز بر پیشانی او نوشته شده بود:
«بابِل بزرگ،
مادر فواحش و زشتی‌های زمین.»
و دیدم که زنْ مست از خون مقدسین و خون شهدای عیسی است. همین که او را دیدم سخت در شگفت شدم.
الف. مرا در روح به بیابانی برد: یحیی به بیابان برده شد. طبیعت متروک بیابان بستر مناسبی برای چشم‌اندازی به قضاوت است.
ب. نشسته بر پشت وحشی سرخ‌فام: فاحشه سوار بر همان وحش است (هفت سر و ده شاخ) که قبلاً در مکاشفه ۱:۱۳ دیده شده بود –ضدّمسیح و دیکتاتوری او.
یک) موقعیت او، یعنی سواری بر وحش، از یک سو نشان می‌دهد که او توسط قدرت سیاسی وحش حمایت می‌شود و از سوی دیگر در نقشی مسلط است و حداقل از نظر ظاهری، وحش را کنترل و هدایت می‌کند.» (والوُرد)
دو) ارتباط او با کفرگویی و وحشِ اژدها از منظر خدا به‌وضوح دیده می‌شود. اما از نظر مردم زمین او کاملاً مذهبی به نظر می‌رسد و «ایمانی» را که همه می‌خواهند دارد.
ج. و زن جامه… بر تن داشت: زن با نشان‌های تجمل (ارغوانی… طلا و جواهر) و دولت (سرخ) پوشیده شده است. با این حال او در این فضای مجلل، بت‌پرستی (زشتی‌ها) و آلودگی (ناپاکیِ هم‌آغوشی‌هایش) را عرضه می‌کند.
یک) ارغوانی و سرخ رنگ‌هایی از شکوه و عظمت بودند؛ و رنگ برای بافت پارچه در این رنگ‌ها کمیاب و گران بود.
دو) «ما در طول تاریخ کلیسا متوجه می‌شویم که یکی از مرگبارترین نشانه‌های فساد کلیسایی، شهوت قدرت دنیوی است.» (بارنهاوس) ارغوانی و قرمز، رنگ حاکمان بود، چه اقتصادی و چه سیاسی.
د. نام مرموز بر پیشانی او نوشته شده بود: نامی که روی پیشانی او وجود دارد، او را به چند روش شناسایی می‌کند. روسپی‌های رومی اغلب پیشانی‌بند می‌بستند که نامشان بر روی آن حک شده بود.
یک) «با وجود همه زرق و برق‌هایش، او چیزی جز یک فاحشه نیست». (جانسون)
دو) بین زن مکاشفه ۱۲ (نمایانگر اسرائیل، قوم خدا) و این زن (نمایانگر دین دروغین بت‌پرستان) تفاوت فاحشی وجود دارد.
سه) «این دو زن که به این ترتیب به هم مرتبط هستند و یکی در مقابل دیگری به‌عنوان متضاد و رقیب قرار می‌گیرند، لزوماً باید به یک شکل تفسیر شوند. همان‌طور که ضدّمسیح به‌عنوان رقیب و مخالف مسیح در برابر او قرار می‌گیرد، بابل بزرگ نیز در برابر زنی که انسان-فرزند را به‌عنوان رقیب و مخالف او به دنیا می‌آورد، قرار می‌گیرد.» (سیس)
ه. بابِل بزرگ مرموز: این عنوان برای بابل به معنای واقعی کلمه نیست. بلکه مظهر روحانی (مرموز) آن است که منشأ (مادر) همه بت‌پرستی (زشتی‌ها) و زنای معنوی (فواحش) است.
یک) این فاحشه باید بزرگ‌تر از هر شاخۀ تشکیلات مذهبی باشد. او مظهر جنبش جهانی شیطان است -دین نظام جهانی.
دو) فلسفه غالب جهان ما، که معتقد است باورهای فرد تا زمانی که با قاطعیت حفظ شوند، بی‌اهمیت هستند، محیطی را ایجاد می‌کند که در آن مردم مستعد جذابیت اغواکننده فاحشه هستند. امروزه می‌توانیم اثرات مخرب این فلسفه را بر کلیسا ببینیم، زیرا نادیده گرفتن حقیقت عینی پایه‌های آن را تضعیف کرده است.
و. مست از خون مقدسین و خون شهدای عیسی است: زن نه تنها آزار می‌دهد، بلکه از آزار و اذیت خداپرستان لذت نیز می‌برد، همان‌طور که یک مست از شراب لذت می‌برد.
ز. سخت در شگفت شدم: یوحنا شگفت‌زده شد زیرا این آزار و اذیت بت‌پرستان نبود (مانند آنچه در زمان خود می‌دانست)، بلکه آزار و اذیت مؤمنان بود. این یک شِبه-کلیسا است که تشنه خون مقدسین است. «دین دروغین همیشه بدترین دشمن دین واقعی است.» (والوُرد)
یک) ما هرگز نباید فراموش کنیم که برخی از وحشیانه‌ترین آزار و شکنجه‌های انجام شده علیه مسیحیان حقیقی در نام کلیسا انجام شده است. در روزهایی که ماری، ملکه کاتولیک روم بر انگلستان حکومت می‌کرد (معروف به ماری خونین)، حدود ۲۸۸ مسیحی به دلیل دفاع از حقیقت مسیحیت بین سال‌های ۱۵۵۵ تا ۱۵۵۸ در آتش سوزانده شدند. اولین نفر از این شهدا مردی به نام جان راجرز بود. او در حالی که زنجیر شده به چوبی ایستاده بود، آتش دور او بلند شد تا به پاها و شانه‌هایش رسید. آنگاه دست‌هایش را به شعله‌های آتش مالید که گویی آنها را در آب سرد می‌شست. سپس دستان خود را به سوی آسمان بلند کرد و آنها را بالا نگه داشت تا آنجا که کاملاً در آتش سوخت. راجرز با چنان آرامش و وقار به روی چوب رفت که سفیر فرانسه نوشت که او به سمت مرگ خود رفت: «گویی که به سمت عروسی خود می‌رود.» شجاعت او به قدری مشهود بود که جمعیت عظیمی وقتی او را در حال رفتن به سمت چوب‌ها دیدند به تشویق پرداختند.
هویت فاحشه بزرگ آشکار می‌شود.
۱. آیۀ (۷) فرشته به یوحنا می‌گوید که فاحشه چه کسی است..
فرشته به من گفت: «شگفتی تو از چیست؟ راز آن زن و آن وحش را که هفت سَر و ده شاخ دارد و زن سوار بر اوست، برایت شرح خواهم داد.
الف. راز آن زن و آن وحش را که… زن سوار بر اوست، برایت شرح خواهم داد: تمرکز این توضیح روی وحش است. به نظر می‌رسید که فاحشه در سیستم ضدّمسیح حکومت می‌کرد (می‌راند)، اما او عامل پویایی است که با استفاده از آن زن به‌عنوان ظالم، همیشه از دین به‌عنوان ابزاری صرفاً برای تحقق اهداف خود استفاده کرده.
۲. آیۀ (۸) وحشی که زن را حمل می‌کند، آشکارا با وحش مکاشفه ۱۳ مرتبط است.
آن وحش که دیدی، زمانی بود، اکنون نیست، و به‌زودی از هاویه بر خواهد آمد و به هلاکت خواهد رسید. از ساکنان زمین آنان که نامشان از بدو آفرینش جهان در دفتر حیات ثبت نشده است، از دیدن آن وحش در شگفت خواهند شد، زیرا که زمانی بود، اکنون نیست، و با این همه، خواهد آمد.
۳. آیه (۹) هفت کوه مرتبط با وحش.
این همه را ذهن حکیمی می‌طلبد تا دریابد. آن هفت سَر، هفت کوهند که آن زن بر آنها قرار دارد.
الف. هفت سَر، هفت کوهند: بسیاری به‌سرعت هفت کوه را با روم و تشکیلات پاپ مرتبط می‌کنند، چرا که روم به‌عنوان شهری بنا شده بر هفت تپه شناخته شده است. با این حال به معنای واقعی کلمه یونانی به معنای کوه است، نه تپه.
یک) بسیاری از مفسران -به‌خصوص کسانی که معتقدند همه مکاشفه در تاریخ اتفاق افتاده– هفت کوه را به‌عنوان یک ارتباط غیر قابل انکار با روم در نظر می‌گیرند. کلارک نمونه خوبی از این موضوع است وقتی می‌نویسد: «تقریباً عموم مفسران این آیه را در اشاره به هفت تپه‌ای که روم در اصل بر آن بنا شده بود در نظر می‌گیرند.»
دو) اما کوه‌ها در کتاب‌مقدس گاهی به چهره‌ای از دولت‌ها اشاره دارند (مانند دانیال ۳۵:۲) و شهر روم بر روی تپه‌ها، و نه کوه، ساخته شده است.
ب. هفت سَر، هفت کوهند: احتمالاً بهتر است هفت کوه را به‌عنوان نمایانگری از هفت پادشاه و پادشاهی که در مکاشفه ۱۰:۱۷ توضیح داده شده است ببینیم. برای بسیاری، ارتباط بین بابل مذهبی و کاتولیسیسم رومی غیر قابل انکار است. اما این دید از این نظر ناقص است که هر چند بدون شک بابل مذهبی یک عنصر قوی کاتولیسیسم رومی را در خود جای داده است، اما بسیار بزرگ‌تر از کاتولیسیسم روم خواهد بود.
یک) تمایلات به همراهی نهایی کاتولیسیسم روم با یک «تک دین جهانی» را می‌توان در فرا‌گیری عجیب سایر ادیان ضد‌مسیحی توسط پاپ ژان پل دوم، و تأیید آنها توسط او دید.
دو) پاپ ژان پل دوم در یک سخنرانی به جمعی از مسیحیان، مسلمانان، یهودیان، بودایی‌ها و دیگران که برای «دعا» گرد هم آمده بودند، به شرکت‌کنندگان گفت که تلاش آنها «انرژی‌های روحانی عمیقی را در جهان آزاد می‌کند و فضای جدیدی از صلح را ایجاد می‌کند». پاپ متعهد شد که «کلیسای کاتولیک قصد دارد در این همکاری جهانی و بین ادیان «سهیم شود و آن را ترویج کند.»
سه) روزنامه هفتگی کاتولیک ریویو در این باره توضیح داد و گفت: «وحدت دینی که توسط پدر مقدس پاپ ژان پل دوم ترویج و مورد تأیید حضرت دالایی لاما (Dalai Lama) قرار گرفته است، هدفی نیست که فوراً به آن دست یابیم. اما ممکن است روزی فرا رسد که عشق و شفقت که هم بودا و هم مسیح بسیار شیوا آن را موعظه کردند، جهان را در تلاشی مشترک برای نجات بشریت از تخریبی بی‌معنا متحد کند و به سوی نوری که همه ما به آن باور داریم هدایت کند.
.4آیۀ (۱۰) هفت پادشاه و پادشاهی.
همان‌ها هفت پادشاه نیز هستند. از آنان پنج تن سقوط کرده‌اند، یکی باقی است و آن آخری هنوز نیامده است؛ امّا وقتی که به‌واقع بیاید، باید اندک زمانی بپاید.
الف. پنج تن سقوط کرده‌اند، یکی باقی است و آن آخری هنوز نیامده است: این یکی از قسمت‌های دشوارتر در کتاب مکاشفه است. برخی این هفت پادشاه را در قالب پنج پادشاه گذشته، یکی حاضر، و یکی در جانشینی امپراتوران روم در عصر یوحنا می‌بینند، اما مشکلات تاریخی زیادی در این دید وجود دارد. احتمال بیشتری هست که این اشاره‌ای باشد به:
· پنج تن سقوط کرده‌اند به پنج امپراتوری جهانی قبل از دوران یوحنا اشاره دارد: مصر، آشور، بابل، ماد-ایران و یونان.
· یکی اشاره به امپراتوری جهانی دوران یوحنا دارد: روم
· آخری هنوز نیامده است اشاره به یک امپراتوری جهانی در آینده دارد: احیای امپراتوری روم.
ب. امّا وقتی که به‌واقع بیاید، باید اندک زمانی بپاید: این هفتمی به‌سرعت توسط یک حکومت هشتم تسخیر می‌شود، که به حکومت ضدّمسیح تبدیل می‌شود (مکاشفه ۱۱:۱۷).
یک) در این دیدگاه نیز مشکلاتی وجود دارد (بنابراین برخی این هفت را نمادین دانسته‌اند). این قسمت از متن به‌وضوح مشکل است!
۵. آیۀ (۱۱) وحش (ضدّمسیح) به‌وضوح به‌عنوان هشتمین پادشاه شناخته شده است.
آن وحش که زمانی بود و اکنون نیست، پادشاه هشتم است. او به همان هفت تن تعلق دارد و به هلاکت خود می‌رسد.
الف. پادشاه هشتم است: او از این هفت تن است به این معنا که ویژگی‌های مشترکی با تمام امپراتوری‌های جهانی قبلی دارد، اما سرنوشت او روشن است. هلاکت به معنای «نابودی» است و وحش نابود خواهد شد.
۶. آیۀ (۱۲-۱۵) ده پادشاه آینده، متحدان ضدّمسیح.
«آن ده شاخ که دیدی، دَه پادشاهند که هنوز به پادشاهی نرسیده‌اند. امّا در مهلتی یک ساعته از قدرت شاهان برخوردار خواهند شد، با آن وحش. آنان همگی یک هدف دارند و زور و قدرت خود را به وحش خواهند سپرد. همگی با آن بره به جنگ بر خواهند خاست، امّا بره بر آنان پیروز خواهد شد، زیرا او ربِ ارباب و شاه شاهان است -و خوانده‌شدگانِ او با او خواهند بود، و برگزیدگانِ او با او خواهند بود، و پیروانِ وفادار او با او خواهند بود.»
آنگاه فرشته با من گفت: «آن آب‌ها که دیدی، که فاحشه بر آنها قرار دارد، همانا ملت‌ها و جماعت‌ها و قوم‌ها و زبان‌ها هستند.
الف. دَه پادشاهند که هنوز به پادشاهی نرسیده‌اند: این احتمالاً به کنفدراسیون ده ملتی اشاره دارد (مانند انگشتان پاهای تصویر دانیال ۲۴:۲-۴۵)، اما برخی دَه را به‌عنوان یک عدد نمادین می‌گیرند.
یک) «آنها ده پادشاهی هستند که از چهارمین پادشاهی بزرگ آنجا پدید خواهند آمد: ده قدرت اروپایی، که در آخرین زمان، در هماهنگی با قدرتی ضد مسیحی و اطاعت از آن؛ علیه مسیح جنگ خواهند کرد. آنها هنوز به تعداد و شکل دقیقی که در اینجا نشان داده شده است، به وجود نیامده‌اند… اینکه چه تغییراتی در اروپا ممکن است آنها را به داستان و تشکل مورد نیاز برساند، در اختیار ما نیست که بگوییم.» (آلفورد، ۱۸۶۶)
ب. آنان همگی یک هدف دارند: بسیاری اتحادیه اروپا (سابقاً جامعۀ اقتصادی اروپا) را به‌عنوان تحقق بالقوه این امر می‌دانند. هر چند که اکنون بیش از ده کشور در این قدرت احیا شدۀ اروپایی وجود دارند و تعداد بیشتری در راه است.
یک) شکی نیست که خود اتحادیه اروپا ادعا می‌کند که جانشین امپراتوری روم باستان است. EEC در سال ۱۹۵۷ آغاز شد، زمانی که شش کشور اروپایی گرد هم آمدند تا در مورد ترکیب منابع هسته‌ای، زغال‌سنگ و اقتصادی خود صحبت کنند. آنها با هم در روم ملاقات کردند و معاهدۀ روم -آغاز اتحادیۀ کنونی- را امضا کردند. در بسیاری از نقاط اروپا، پرچم اتحادیه اروپا به اندازۀ هر پرچم ملی چشمگیر است.
دو) هنوز هم می‌توانیم آنچه که آلفورد در سال ۱۸۶۶ نوشته را بگوییم که: «به تعداد و شکل دقیقی که در اینجا نشان داده شده است، هنوز به وجود نیامده‌اند… اینکه چه تغییراتی در اروپا ممکن است آنها را به داستان و تشکل مورد نیاز برساند، این در اختیار ما نیست که بگوییم.» اما این اتفاق خواهد افتاد و این کنفدراسیون ملل به‌عنوان وارث امپراتوری روم باستان ظاهر خواهد شد.
ج. آنان همگی یک هدف دارند و زور و قدرت خود را به وحش خواهند سپرد: هویت دقیق آنها هر چه باشد، اعمال آنها روشن است. آنها در جنگ علیه مسیح، در نبردی که در پیاله‌‌های ششم و هفتم به آن اشاره می‌شود، به ضدّمسیح می‌پیوندند (مکاشفه ۲۱-۱۲:۱۶).
د. آن آب‌ها که دیدی، که فاحشه بر آنها قرار دارد: فاحشه بر ملت‌ها و جماعت‌ها و قوم‌ها و زبان‌ها ریاست می‌کند. آیه به ما می‌گوید که تأثیر فاحشه در سراسر جهان از طریق ارتباط او با وحش است. این واقعاً یک دین فراگیر جهان خواهد بود.
یک) تعبیر فاحشه بر رابطه او با وحش متمرکز است: او کاملاً با وحش و حکومت او مرتبط است. اگر این غیر قابل تصور به نظر می‌رسد، به یاد داشته باشید که در طول تاریخ، مذهب -نه مسیحیت حقیقی- اغلب خدمتگزار و حامی مستبدان بوده است.
فاحشه بزرگ قضاوت می‌شود.
آیۀ (۱۶) متحدان ضدّمسیح به فاحشه بزرگ روی می‌آورند..۱
آن وحش و آن ده شاخ که دیدی، از فاحشه بیزار خواهند شد. او را نابود خواهند کرد و عریان رها خواهند نمود. گوشت او را خواهند خورد و او را در آتش خواهند سوزاند.
الف. از فاحشه بیزار خواهند شد. او را نابود خواهند کرد و عریان رها خواهند نمود. گوشت او را خواهند خورد و او را در آتش خواهند سوزاند: این خشونت احتمالاً در اواسط دورۀ مصیبت اتفاق می‌افتد. در اینجا دین مرتد ماهیت واقعی وحش را کشف می‌کند.
یک) در نهایت، ضدّمسیح هیچ عبادتی را جز به خود تحمل نمی‌کند: «فرزند هلاکت… با هرآنچه خدا خوانده می‌شود و مورد پرستش قرار می‌گیرد، مخالفت می‌ورزد و خود را بالاتر قرار می‌دهد، تا آنجا که در معبد خدا جلوس می‌کند و خود را خدا معرفی می‌نماید.» (دوم تسالونیکیان ۳:۲-۴).
ب. او را در آتش خواهند سوزاند: هنگامی که قدرت او تثبیت شد، ضدّمسیح دیگر نیازی به کمک بابل مذهبی ندارد. او آنگاه برای از بین بردن و نابودی بابل مذهبی و دین فراگیر جهانی‌اش تلاش خواهد کرد.
یک) این همیشه هدف ستمگران -و بیشتر سیاستمداران- بوده که از دین برای اهداف خود استفاده کنند، سپس آن را کنار بگذارند.
۲. آیۀ (۱۷) دست خدا در نهایت این همه را هدایت می‌کند.
زیرا که خدا در دل آنها نهاده است که خواست او را برآورند و با رضای خاطرْ عنانِ قدرت و حکومت خود را به دست آن وحش بسپارند، تا آنگاه که کلام خدا به تمامی تحقق یابد.
الف. خدا در دل آنها نهاده است: قضاوت خدا بر علیه بابل مذهبی است. خدا گاهی از گروهی شرور (در اینجا، ده پادشاه)، به‌عنوان ابزاری برای قضاوتش در برابر گروه شرور دیگری (در اینجا، بابل مذهبی) استفاده می‌کند.
ب. که خواست او را برآورند و با رضای خاطرْ عنانِ قدرت و حکومت خود را به دست آن وحش بسپارند: خدا حمایت سیاسی این ده پادشاه را برای ضدّمسیح مقرر خواهد کرد. خدا به دنیا همان چیزی را خواهد داد که می‌خواهد: دین بی‌خدا و حاکمان بی‌خدا.
۳. آیۀ (۱۸) فاحشۀ بزرگ با روم شناخته می‌شود.
و آن زن که دیدی همان شهر بزرگ است که بر پادشاهان زمین حکومت می‌کند.»
الف. همان شهر بزرگ: در روزگار یوحنا، شکی وجود نداشت که کدام شهر بر پادشاهان زمین حکومت می‌کند. روم مرکز سیاسی، اقتصادی و مذهبی جهان آن زمان بود.
یک) اما بابل -به معنای نظام جهانی- همیشه همان شهر بزرگ است که بر پادشاهان زمین حکومت می‌کند. سؤالی که برای مسیحیان مطرح می‌شود این است: «آیا بر من حکومت می‌کند؟ یا من شهروند شهر بهتری هستم، اورشلیم آسمانی؟» (غلاطیان ۲۶:۴)
ب. همان شهر بزرگ: دوباره، وابستگی این فاحشه -بابل مذهبی- با روم به این معنی نیست که کلیسای کاتولیک رومی با بابل مذهبی یکسان است، اگرچه کاتولیک‌های مرتد رومی قطعاً بخشی از این فاحشه بزرگ خواهند بود.
یک) «در بت‌پرستی، مستقیم‌ترین صورت این وابستگی و ارتباط را می‌بینیم. اما آن را در اسلام‌گرایی، در پاپ‌گرایی، در کاتولیک‌گراییِ منحط کلیساهای شرق، و در تمام گرایش‌های بدعت‌آمیز، کفرها و صِرفِ خوبی‌های نسبی که مسیحیت پروتستان ما را نیز مبتلا می‌کند هم می‌بینیم.» (سیس).
ج- همان شهر بزرگ: در دوران یوحنا روم نسبتاً مظهر آماده‌ای از بابل -جهانی در شورش علیه خدا- بود. امروز، بت‌پرستی به همان اندازه قوی، اما پراکنده‌تر است. امروزه کدام شهر در دنیا به‌راحتی با نظام جهانی یکی می‌شود؟ هالیوود؟ وال استریت؟ واشنگتن؟