مکاشفه باب ۸ – چهار شیپور اول مکاشفه

مهر هفتم گشوده می‌شود.

۱. آیۀ (۱) سکوت در آسمان.

هنگامی که بره هفتمین مُهر را گشود، حدود نیم‌ساعت سکوت بر آسمان حکمفرما شد.

الف. هنگامی که بره هفتمین مُهر را گشود: طومار مهر شده در مکاشفه ۵ معرفی شد، و مهرها یکی پس از دیگری تا مهر ششم در مکاشفه ۶ گشوده شدند. ما منتظر بودیم تا آخرین مهر باز شود و محتویات طومار فاش شود -اما سپس با مکاشفه ۷ به ما مکثی داده شد، آشکار شدن ۱۴۴،۰۰۰ نفر و جماعت عظیم که از عذاب عظیم خارج شدند. اکنون با این نیم‌ساعت سکوت بر آسمان، بر نقشه مکث بین مهر ششم و هفتمین مُهر تأکید می‌شود.

یک) این سکوت چشمگیر است؛ برخی آن را «فضای تنفس» می‌دانند، یا این که فرشتگان سکوت می‌کنند تا دعاهای مقدسین شنیده شود، شاید حتی فریاد شهدای مکاشفه ۹:۶-۱۱.

دو) اکنون که مهرها گشوده شدند و می‌توان طومار را باز کرد، به احتمال زیاد این سکوت بر آسمان سکوت هوشیارانه و وحشت‌زده‌ای در داوری‌های پیشِ رو را نشان می‌دهد.

ب. نیم‌ساعت سکوت بر آسمان: سکوتی نیم ساعته طولانی نیست، اما هر چیز در زمینه آن، طولانی یا کوتاه به نظر می‌رسد. ده دقیقه سکوت در میان موعظه یک واعظ، به نظر ابدی می‌رسد. از آنجا که آسمان محل تمجید و پرستش مداومِ خداست (مکاشفه ۸:۴-۱۱)، سکوت برای حدود نیم‌ساعت زمانی طولانی است.

۲. آیۀ (۲) هفت فرشته با هفت شیپور.

و آن هفت فرشته را دیدم که در پیشگاه خدا می‌ایستند، و به آنان هفت شیپور داده شد.

الف. هفت فرشته که در پیشگاه خدا می‌ایستند: طبق سنت یهودیان، هفت فرشته هستند که در حضور خدا می‌ایستند. ظاهراً، بر اساس این آیه، آن ایده سنتی درست است.

ب. و به آنان هفت شیپور داده شد: در عهد‌عتیق، شیپورها زنگ خطر جنگ را به صدا در می‌آوردند و دشمن را به وحشت می‌انداختند، یا با آن قوم خدا را به گردهمایی دعوت می‌کردند. این هفت شیپور به‌عنوان زنگ خطر نبرد خدا در هنگام عذاب عظیم به صدا در می‌آیند.

۳. آیات (۳-۶) فرشتۀ دیگر با بخور طلایی.

و فرشته‌ای دیگر آمد که بخورسوزی از طلا با خود داشت، و پیش مذبح ایستاد. به او بخور بسیار داده شد تا آن را با دعاهای همۀ مقدسین بر مذبح طلاییِ پیش تخت تقدیم کند. دود بخور با دعاهای مقدسین از دست‌های آن فرشته تا به پیشگاه خدا بالا رفت. آنگاه فرشته بخورسوز را برگرفت و از آتش مذبح بیاکند و بر زمین افکند. آنگاه غرّشِ رعد بود و بانگ و غوغا، و آذرخش که برمی‌خاست و زمین که می‌لرزید. آنگاه آن هفت فرشته که آن هفت شیپور را داشتند، آهنگِ نواختن آنها کردند.

الف. و فرشته‌ای دیگر: برخی این فرشته را عیسی می‌دانند، چون به‌عنوان واسطه عمل می‌کند و همچنین به دلیل اشاره‌های عهد‌عتیق به عیسی به‌عنوان «فرشتۀ خداوند». برخی دیگر می‌گویند این فقط می‌تواند موجودی فرشته سیرت باشد زیرا کلمۀ به‌خصوص یونانی باستان برای دیگر، به معنی «دیگری از همان نوع» است.

ب. بخورسوزی از طلا… دود بخور با دعاهای مقدسین از دست‌های آن فرشته تا به پیشگاه خدا بالا رفت: دعا و بخور اغلب در کتاب‌مقدس به هم وابسته‌اند. منظور این است که دعاهای ما نیز، مانند بخور گرانبها و دلپذیر است و به آسمان بالا می‌رود. بنابراین در اینجا، قبل از هر اتفاقی در گشودن مهر هفتم، دعاهای قوم خدا به حضور خداوند یهوه می‌رسد.

یک) به‌طور قابل توجهی، دعاهای قوم خدا پایان نهایی تاریخ را آغاز می‌کند. «قوی‌تر، قدرتمند‌تر از همۀ قدرت‌های تاریک و پر قدرت لجام گسیخته در دنیا، قوی‌تر از هر چیز دیگری، قدرت دعا است که توسط آتش خدا شعله‌ور شده و بر زمین افکنده می‌شود.» (تورنس)

دو) در دوم پطرس ۱۰:۳-۱۲ حسی وجود دارد که ما می‌توانیم با رفتار مقدس و زندگی خداپسندانه خود، آمدن خداوند را تسریع کنیم. اما در اینجا می‌بینیم که ما همچنین می‌توانیم آمدن خداوند را از طریق دعا تسریع کنیم. همان‌طور که زمانی دانیال خواستار تحقق سریع نبوت در آزادی اسرائیل از اسارت شد (دانیال ۹)، ما می‌توانیم و باید دعا کنیم، آمین. بیا، ای خداوندْ عیسی! (مکاشفه ۲۰:۲۲)

سه) «گفته نشده که فرشته این دعاها را ارائه می‌دهد. او بخور ارائه می‌دهد، و با آن دعاها بالا می‌روند. بالا رفتن بخور نشان می‌دهد که دعاها و قربانی مورد قبول واقع شده‌اند.» (کلارک)

ج. آنگاه فرشته بخورسوز را برگرفت و از آتش مذبح بیاکند و بر زمین افکند: هنگامی که قوم خدا برای نتیجه غایی همه چیز دعا می‌کنند، دعاهای آنها با آتش مذبح در آسمان لمس شد، و سپس به زمین «پرتاب شد». تا زمان داوری هنوز خیلی چیزها بر این زمین حل نشده، و هنگامی که دعاهای قوم خدا به زمین «باز می‌گردند»، زمینه داوری (غرّشِ رعد و بانگ و غوغا، و آذرخش و زمین که می‌لرزید) را فراهم می‌آورند.

د. آنگاه آن هفت فرشته که آن هفت شیپور را داشتند، آهنگِ نواختن آنها کردند: ما منتظر بودیم که هفت مهر باز شوند و دیدیم که آنها یکی‌یکی باز شدند. اما وقتی سرانجام مهر هفتم باز شد، پایان بلافاصله فرا نرسید. بلکه شروعی بود برای هفت شیپور و آغاز آهنگِ‌شان بر زمین.

یک) با درنظر گرفتن نحوۀ ارتباط مهرها و شیپورها با یکدیگر، برخی معتقدند که آنها شاعرانه و تکراری هستند و یوحنا در هر دو، مُهر و شیپور داوری، وقایع یکسانی را با کلمات و جزئیات متفاوت شرح می‌دهد. «این روشِ معمول یوحنا است. او بارها به موضوعات مشابه می‌پردازد، و هر بار چیز جدیدی به ما می‌آموزد. خیلی چیزها در مورد زمان پایان وجود دارد که نمی‌شود همه را به‌راحتی دریافت کنیم. هر سری از این رویاها جنبه‌های جدیدی از آن را نشان می‌دهد.» (اِل. موریس)

دو) در توجه به چگونگی ارتباط مهرها و شیپورها با یکدیگر، برخی معتقدند که آنها پشت سرِ هم هستند، و مهر هفتم شامل هفت شیپور است و شیپور هفتم شامل هفت پیالۀ داوری است. با این حال مشکلاتی با این رویکرد متوالی وجود دارد. مثلاً، آیا در مکاشفه ۱۵:۶-۱۷ مردم در مورد بازگشت عیسی اشتباه می‌کنند؟ این‌طور به نظر نمی‌آید. اما اگر شیپور‌ها به‌سادگی دنبال تسلسل مهرها بیایند، آن وقت این یک نمایش برجسته از رحمت خداست که با کشش دادن به پایان، اجازه توبه می‌دهد.

سه) از آنجا که یوحنا گزارشی از ابدیت می‌آورد، تعیین یک مبنای زمانی و ترتیبی تاریخی برای این داوری‌ها دشوار است. بسیار مهم است که تأکید کنیم که آنها واقعی هستند، حتی اگر به‌سختی بتوان ترتیب آنها را مشخص کرد.

چهار شیپور اول.

۱. آیۀ (۷) شیپور اول بلایی بر زندگی گیاهی می‌آورد.

فرشتۀ اوّل شیپورش را به صدا درآورد، و تگرگ و آتشِ آمیخته با خون بود که ناگهان بر زمین بارید و یک سوّم زمین سوخت و یک سوّم درختان سوختند و همۀ سبزه‌ها سوختند.

الف. تگرگ و آتشِ آمیخته با خون: خون ممکن است نشان‌دهندۀ رنگ یا نتیجۀ پدیده‌ای باشد که در اینجا شرح داده شده است. ما نمی‌دانیم که آیا رنگِ تگرگ و آتش قرمز بوده، یا اگر خون باعث رنگ قرمز شده است، اما هر چه هست، این امر باید به‌وضوح و بدون گریز به نمادگرایی خلاق دریافت شود.

یک) «بسیاری از مردان برجسته تصور می‌کنند که منظور اینجا، هجوم ناگهانی ملت‌های وحشی به امپراتوری روم است. هنگامی که خیالات لجام گسیخته می‌شوند، یافتن نکات تصادفاتی آسان است.» (کلارک)

دو) «حقیقت این است که اگر زمین، درختان و سبزه‌ها به معنای زمین، درختان و سبزه‌ها نیستند، هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید منظور از آنها چیست. با کنار گذاشتن دلالت لغوی این سند، ما خود را به دریایی بی‌پایان از حدس محض سپردیم.» (سیس)

ب. یک سوّم درختان سوختند و همۀ سبزه‌ها سوختند: به دلیل این تگرگ و آتش، درختان و سبزه‌ها از بین می‌روند –یک سوم زندگی گیاهی زمین در طول عذاب عظیم خواهند سوخت.

یک) این چگونه اتفاق خواهد افتاد؟ بسیاری در عجب هستند که آیا ممکن است این حادثه از طریق پدیده‌ای که امروزه می‌شناسیم مانند جنگ هسته‌ای، باران رادیواکتیو، آلودگی محیط‌زیست، شهاب سنگ‌ها و غیره اتفاق بیافتد؟ این ایده‌ها جالب و امکان‌پذیر هستند، اما نباید هرگز حقیقت اصلی را تیره کنند: خدا داوری می‌کند. او یک تماشاگر منفعل نیست. این مانند «طبیعت» نیست که مسیر خود را طی کند.

دو) خدا ممکن است از هر روشی که می‌خواهد برای داوری استفاده کند، اما مردم روی زمین می‌دانند که این وقایع از جانب خدا هستند و آنها را صرفاً بلایای طبیعی نمی‌پندارند (مکاشفه ۹:۱۶ و ۱۱:۱۶، مکاشفه ۱۹:۱۹).

۲. آیۀ (۸-۹) شیپور دوم بلایی بر دریا می‌آورد.

فرشتۀ دوّم شیپورش را به صدا درآورد، و چیزی بسان کوهی بزرگ که مشتعل به آتش بود، به دریا افکنده شد و یک سوّم دریا بدل به خون گشت. و یک سوّم از موجودات زندۀ دریا مُردند و یک سوّم از کشتی‌ها نابود شدند.

الف. چیزی بسان کوهی بزرگ: یوحنا با دقت گفت که این کوه واقعی نیست (به استفاده از بسان توجه کنید)، اما توده‌ای سوزان به بزرگی یک کوه بود.

ب. یک سوّم دریا بدل به خون گشت: این مصیبت فاجعه‌ای عظیم است، شاید شهاب‌سنگ باشد که در دریا سقوط می‌کند و منجر به بالا آمدن عظیم اقیانوسی با آلودگی پسماندۀ آن می‌شود. امروزه محققان می‌گویند این نوع پدیده قبلاً در تاریخ زمین رخ داده است، که گاهی اوقات منجر به تحول و فاجعۀ بزرگ زیست‌محیطی می‌شود. اینجا، نتیجه این است که یک سوّم از موجودات زندۀ دریا مُردند و یک سوّم از کشتی‌ها نابود شدند. خون ممکن است علت یا نتیجه مرگ گسترده در اقیانوس‌های جهان باشد.

یک) دریا ممکن است اشاره خاصی به مدیترانه باشد و نه اشاره به همه اقیانوس‌ها. در دنیای یوحنای رسول، دریای مدیترانه دریا بود و آنها واقعاً اطلاعات کمی از دیگر اقیانوس‌ها داشتند.

ج. بسان کوهی بزرگ: معمول این است که این کوه بزرگ را به‌عنوان نمادی برای ملتی که مورد داوری قرار می‌گیرد، در نظر بگیریم. این درست است که گاهی از کوه‌ها به‌عنوان نمادی از دولت‌ها یا ملت‌ها استفاده می‌شود (ارمیا ۲۵:۵۱، ۲۷:۵۱، ۳۰:۵۱). اما در این زمینه، این نماد معنی ندارد. اینکه کوه بزرگ مشتعل به آتش است به چه معناست؟ به دریا افکنده شدن آن به چه معناست؟ دریا نماد چیست؟ موجودات زندۀ در دریا چه موجوداتی هستند؟ کشتی‌های روی دریا چه هستند؟ نابودی آنها نماد چیست؟ همه این سؤالات باعث می‌شود بگوییم که بهترین راه حل این است که این را به‌عنوان توده‌ای واقعی از خشکی بدانیم که احتمالاً به‌صورت چیزی شبیه به شهاب‌سنگ یا سیارک به دریا می‌افتد و فاجعۀ زیست‌محیطی به بار می‌آورد.

۳. آیات (۱۰-۱۱) شیپور سوم، بر آب‌های شیرین طاعون به ارمغان می‌آورد.

فرشتۀ سوّم شیپورش را به صدا درآورد، و ستاره‌ای بزرگ چون مشعلی سوزان از آسمان به روی یک سوّم از رودخانه‌ها و چشمه‌ساران فرو افتاد. نام آن ستاره ’اَفْسَنْتین’ بود، و یک سوّم از آب‌ها تلخ شد. و مردمان بسیار از آب‌ها که تلخ شده بود، مُردند.

الف. ستاره‌ای بزرگ چون مشعلی سوزان از آسمان فرو افتاد: ما به‌راحتی می‌توانیم این را با برخورد یک ستارۀ دنباله‌دار یا شهاب‌سنگ با زمین و فاجعه زیست‌محیطی مرتبط کنیم. اما خدا ممکن است چیز دیگری نیز در نظر داشته باشد.

یک) «برخی می‌گویند ستاره به معنای آتیلا و هونهایش (آتیلا یکی از رهبران قوم هون بود که یکی از مخوف‌ترین دشمنان روم بود) است. دیگران آن را گِن‌سِریک (Genseric) می‌دانستند که با غارتگرانش بر شهر روم فرود آمدند. برخی دیگر، الیعازر، پسر آنوس (Annus)، که قربانیان امپراتور را طرد کرد و خشم متعصبین را برانگیخت. دیگران، آریوس (Arius) ، که آموزه خالص مسیحی را با بدعت خود آلوده کرد، [و غیره و غیره]. مطمئناً نمی‌تواند به معنای همه اینها باشد؛ و احتمالاً هیچ‌کدام از آنها. بگذاریم خواننده قضاوت کند.» (کلارک)

ب. نام آن ستاره ’اَفْسَنْتین’ بود: اَفْسَنْتین ماده‌ای بسیار تلخ است و در تلخی و غم ضرب‌المثل است.

ج. یک سوّم از رودخانه‌ها و… یک سوّم از آب‌ها: نسبت بلایای زیست‌محیطی ثابت است. در هر یک از شیپورها، یک سوّم سیستم اکولوژیکی در داوری نابود می‌شود.

۴. آیات (۱۲-۱۳) شیپور چهارم بلایی بر آسمان و تاریکی بر زمین می‌آورد.

فرشتۀ چهارم شیپورش را به صدا درآورد، و یک سوّم خورشید ضربت خورد، و یک سوّم ماه و یک سوّم ستارگان نیز، چندان که یک سوّم از آنها تاریک شد. و یک سوّم روز بی‌نور ماند و یک سوّم شب نیز. و همچنان که به نظاره ایستاده بودم، شنیدم لاشخوری در دل آسمان به بانگ بلند فریاد زد: «وای، وای، وای بر ساکنان زمین، که چیزی نمانده صدای شیپورهای آن سه فرشتۀ دیگر برخیزد.»

الف. یک سوّم روز بی‌نور ماند و یک سوّم شب نیز: این یک سوم کاهش نور را توصیف نمی‌کند، اما یک سوم روز و شب در تاریکی مطلق فرو می‌روند. همان‌طور که عیسی گفت: «خورشید تاریک خواهد شد و ماه دیگر نور نخواهد افشاند.» (متی ۲۹:۲۴)

ب. وای، وای، وای بر ساکنان زمین، که چیزی نمانده صدای شیپورهای آن سه فرشتۀ دیگر برخیزد: وای‌های فرشته‌ها دلیل خوبی دارند، زیرا یک سوم جمعیت زمین در سه شیپور بعدی می‌میرند.

یک) کلمات یونانی باستان برای فرشته و عقاب از نظر املاء بسیار نزدیک هستند. برخی از نسخه‌های قدیمی می‌گویند که این یک عقاب است که در در دل آسمان پرواز می‌کند، و این را فریاد می‌زند.

۵. مشاهداتی روی چهار شیپور اول.

الف. این چهار شیپور اول شدت داوری خدا را آشکار می‌کند. او به تمام منابع معمول معیشتی، مانند غذا و آب حمله می‌کند؛ و او به همۀ منابع معمولی آسایش و دانش مانند نور و ریتم منظم روزها حمله می‌کند.

یک) انسان به این جنبه‌های نظام خلقت به‌عنوان نیروهای غیر‌شخصی و دائمی نگاه کرده است. در طول عذاب عظیم، از طریق اختلال آزار‌دهندۀ آنها، خداوند سَروَری خود را اعلام می‌کند.

دو) ما می‌دانیم که در حین چیزی مثل زلزله، مردم خیلی متواضع می‌شوند، چون می‌فهمند که «طبیعت» به آن اندازه که فکر می‌کردند قابل‌اعتماد نیست. با این چهار شیپور، این اثر به‌شدت افزایش می‌یابد.

ب. چهار شیپور اول همچنین رحمت داوری خدا را آشکار می‌کنند؛ اینها داوری‌های جزئی هستند که فقط یک سوم را درگیر می‌کند و به منظور هشدار و هدایت دنیای سرکش به سوی توبه، قبل از پردۀ نهایی است. در حال حاضر، خدا بیشتر رحم می‌کند تا نابود کند