متی باب ۳- خدمت یحیای تعمیددهنده

خدمت عمومی یحیای تعمیددهنده

۱. آیات (۱-۲) پیغام یحیای تعمیددهنده.

در آن روزها یحیای تعمیددهنده ظهور کرد. او در بیابان یهودیه موعظه می‌کرد و می‌گفت: «توبه کنید زیرا پادشاهی آسمان نزدیک شده است!»

الف. در آن روزها یحیای تعمیددهنده ظهور کرد: متی در اینجا یکی از افراد مهم عهدجدید را معرفی می‌کند. او یحیی فرزند زکریا و الیزابت بود که تولدش به‌طور معجزه‌آسایی به این زوج سالخورده اعلام شد. در لوقا باب ۱ او به‌عنوان هموارکنندۀ راه مسیح خوانده شد.

یک) در آن روزها: «این یک اصطلاح عمومی است و زمان دقیقی را نشان نمی‌دهد، ولی اصرار دارد که این واقعه‌ای تاریخی است.» (کارسون)

ب. او در بیابان یهودیه موعظه می‌کرد و می‌گفت: توبه کنید: پیغام یحیی، دعوت به توبه بود. برخی افراد بر این عقیده هستند که منظور او بیشتر توبه از احساسات است، مخصوصاً احساس تأسف برای گناه. بسیار خوب است که به‌خاطر گناهان خود احساس تأسف کنیم، اما توبه فقط مربوط به «احساسات» نمی‌شود. یحیی به شنوندگان خود گفت باید فکر خود را تغییر دهند، نه اینکه فقط از اعمال خود احساس تأسف کنند. توبه درمورد تغییر مسیر سخن می‌گوید و نه احساس تأسف و اندوه قلبی.

یک) آیا قبل از اینکه به حضور خدا برویم باید توبه کنیم؟ هم بلی و هم خیر. توبه آن کاری را توصیف نمی‌کند که قبل از ورود به حضور خدا باید انجام دهیم، بلکه اتفاقی را توصیف می‌کند که وقتی خدا وارد زندگی ما می‌شود، رخ می‌دهد. اگر شما در نیویورک باشید و من به شما بگویم به لس‌آنجلس بیایید، حتماً لازم نیست بگویم: «نیویورک را ترک کنید و به لس‌آنجلس بیایید.» برای آمدن به لس‌آنجلس باید نیویورک را ترک کنید، اگر شما نیویورک را ترک نکنید به‌طور قطع نمی‌توانید به لس‌آنجلس بروید. به همین طریق ما نیز نمی‌توانیم به پادشاهی آسمان وارد شویم مگر آنگه گناهان و زندگی‌کردن برای خود را ترک کنیم.

دو) دعوت به توبه بسیار مهم است و نباید مورد غفلت قرار گیرد. می‌توان گفت که توبه، اولین کلمۀ انجیل است.

·             توبه، اولین کلمۀ انجیل یحیای تعمیددهنده بود (متی ۱:۳-۲)

·             توبه، اولین کلمۀ انجیل عیسی بود (متی ۱۷:۴، مرقس ۱۴:۱-۱۵).

·             توبه، اولین کلمه در خدمتِ وعظ دوازده رسول بود (مرقس ۶:۱۲).

·             توبه، اولین کلمه در دستوراتی بود که عیسی بعد از رستاخیز به شاگردان خود موعظه کرد (لوقا ۴۶:۲۴-۴۷).

·             توبه، اولین کلمه در اولین موعظۀ مسیحیان بود (اعمال ۳۸:۲).

·             توبه، اولین کلمه‌ای بود که پولس در خدمت خود بیان کرد (اعمال ۱۹:۲۶-۲۰).

سه) بیابانی که یحیی در آن موعظه می‌کرد، بیابانی واقعی نبود. «آنجا گرم و جدا از اردن بود و تا حد زیادی خشک بود و البته خالی از جمعیت نبود.» (کارسون)

ج. پادشاهی آسمان نزدیک شده است! یحیی می‌خواست مردم بدانند پادشاهی آسمان نزدیک است، آنقدر نزدیک که حتی می‌توان گفت بر در است، به همین دلیل او دعوت به توبه را امری بسیار ضروری و فوری می‌دانست. اگر پادشاهی آسمان نزدیک شده است، پس اکنون باید آماده باشیم.

یک) پیغام اصلی یحیی این نبود که «شما گناهکار هستید پس نیاز به توبه دارید.»، بلکه پیغام او این بود که «مسیح پادشاه می‌آید.» دعوت به توبه پاسخی بود به این خبر که مسیح و پادشاهی او در حال آمدن است ‌ـ‌درحقیقت به عبارتی اکنون آمده است.

دو) برخی از تقدیرگرایان تفاوتی بین عبارات پادشاهی آسمان و پادشاهی خدا که به‌طور خاص در انجیل لوقا و مرقس به کار رفته‌اند، قائل هستند. آنها معتقدند پادشاهی خدا به‌عنوان پادشاهی روحانی اکنون حاضر است، اما پادشاهی آسمان اشاره دارد به دورۀ هزاره که در شکوه و جلال می‌آید. متی توضیحی بهتر ارائه می‌کند و به‌سادگی به‌جای پادشاهی خدا، پادشاهی آسمان را به کار می‌برد و بدین طریق از آزردگی خاطرِ خوانندگان یهودی اجتناب می‌کند، چون آنها معمولاً از اشارات مستقیم به خدا پرهیز می‌کنند و درعوض مستقیماً به مکان سکونت او اشاره می‌کنند.

سه) آدام کلارک ایده‌ای دیگر ذکر می‌کند: «اما چرا این پادشاهی به‌عنوان “پادشاهی آسمان“ نامیده شده است؟ زیرا خدا این‌گونه طرح‌ریزی کرده که پادشاهی فیض اینجا روی زمین بنا شود و باید به پادشاهی جلال که در بالا و در آسمان است، شباهت داشته باشد. از این‌رو، خداوند تعلیم می‌دهد که این‌طور دعا کنیم، ارادۀ تو آنچنان که در آسمان است، بر زمین نیز انجام شود.»

۲. آیات (۳-۴) هویت یحیای تعمیددهنده.

این همان است که اِشعیای نبی درباره‌اش می‌گوید:

«ندای آن که در بیابان فریاد برمی‌آورد:

”راه خداوند را آماده کنید!

طریقهای او را هموار سازید!“‌»

یحیی جامه از پشم شتر بر تن داشت و کمربندی چرمین بر کمر می‌بست، و خوراکش ملخ و عسل صحرایی بود.

الف. راه خداوند را آماده کنید: متی برای معرفی یحیای تعمید‌دهنده به‌عنوان شخص نبوت‌شده برای مهیاکنندۀ راه مسیح از اشعیا ۳:۴۰ استفاده می‌کند. هدف یحیی از انجام این خدمت، آماده‌کردن قلب مردم برای مسیح و آگاه‌ساختن آنها نسبت به گناه قوم اسرائیل بود، بنابراین آنها می‌توانند نجاتی که مسیح برایشان مهیا ساخته را دریافت کنند (متی ۲۱:۱).

یک) «مطابق یوحنا ۲۳:۱ یحیای تعمیددهنده ابتدا این پیغام را برای خود در نظر گرفت و متی اینجا به این موضوع اشاره می‌کند.» (کارسون)

ب. طریق‌های او را هموار سازید! این متن در متی نقل‌قولی از اشعیا ۳:۴۰ می‌باشد که مفهوم ساختن راهی برای ورود پادشاه پرجلال را دربردارد. این ایده به معنی پر ساختن چاله‌ها و هموار ساختن ناهمواری‌هایی است که در مسیر او وجود دارد.

یک) «این ایده از عمل سلطنتی شرقی گرفته شده است که هرگاه اعضای سلطنتی به جایی اعزام می‌شدند و یا از مسیر بیابانی به سفر می‌‌رفتند، جلودارانی پیش از آنان فرستاده می‌شدند تا همه‌چیز را برای حضور آنان آماده کنند؛ پیشگامان راه‌ها را باز می‌کردند و مسیر را هموار می‌کردند و همۀ موانع را از سر راهشان برمی‌داشتند.» (کلارک)

دو) ایدۀ آماده‌کردن راه خداوند، تصویری کلامی است، زیرا آماده‌سازی حقیقی باید در قلب‌های ما رخ دهد. مهیا‌کردن راه، کاری است که خدا باید آن را در قلب‌های ما انجام دهد. هر دو گران‌بها هستند و هر دو مشکلات و جو خود را به همراه دارند و هر دو مهندسی ماهر می‌طلبند.

سه) عیسی همان مسیح و پادشاه موعود بود و یحیای تعمید‌دهنده همان ندا در بیابان که از طریق پیغام توبه، عمل مهیا‌کردن راه خداوند را انجام می‌داد. اغلب اوقات ما در درک اهمیت کار مهیا‌کردن راه خداوند دچار غفلت می‌شویم. همۀ کارهای عظیم خداوند با یک آماده‌سازی عظیم شروع می‌شود.

چهار) «قلب انسان مانند یک بیابان بود که در آن هیچ راهی وجود نداشت، اما همان‌طور که رعایای وفادار با نزدیک‌شدن شاهزادۀ محبوب خود، جاده‌ها را آماده می‌کنند، پس انسان‌ها نیز با قلب‌های خود آمادۀ پذیرش خداوند می‌شوند.» (اسپرجن)

پنج) در اشعیا ۳:۴۰ راه یهوه، راه خداوند، مهیا و هموار می‌شود. در متی ۳:۳ از این راه به‌عنوان راه خداوند یاد شده است. معرفی عیسی به‌عنوان یهوه، در عهد جدید امری معمول بود (همان‌طور که در خروج ۲۱:۱۳ و اول قرنتیان ۴:۱۰، اشعیا ۱:۶ و یوحنا ۴۱:۱۲).

ج. یحیی جامه از پشم شتر بر تن داشت و کمربندی چرمین بر کمر می‌بست: شخصیت و خدمت یحیای تعمیددهنده شباهت بسیاری به ایلیا داشت (دوم پادشاهان ۸:۱)، زیرا او نیز دلیرانه اسرائیل را به توبه دعوت می‌کرد.

یک) «ایلیا و هم یحیی خدمات سختی را انجام می‌دادند که لباس و رژیم غذایی سخت، پیغام آنها را تأیید می‌کرد و بت‌پرستی و سازش روحانی را محکوم می‌کرد.» (کارسون)

دو) در جو عصر حاضر، خدمت یحیی ظاهری متفاوت به خود می‌گیرد. او در بیابان خدمت خود را شروع نمی‌کند. لباس مسخره نمی‌پوشد. پیغام خود را به‌طور مستقیم موعظه نمی‌کند. او برای ارائه پیغام خود از شیوه‌های بازاریابی و گروه‌مداری استفاده می‌کند. اما یحیی با روح این عصر همراه نشد، بلکه با روح خدا خدمت خود را به انجام رسانید.

سه) یحیای تعمید‌دهنده سعی نکرد تا آن هموار‌کنندۀ موعود که مانند ایلیاست و در ملاکی 5:4 پیش‌گویی شده بود، باشد. او خود تصمیم گرفت که به شیوۀ خودش خدمت خود را به انجام برساند. یحیی کلامی که قبل از تولد او به پدرش گفته شده بود را می‌دانست: «او به روح و قدرت ایلیا، پیشاپیش خداوند خواهد آمد تا دل پدران را به سوی فرزندان، و عاصیان را به سوی حکمت پارسایان بگرداند، تا قومی آماده برای خداوند فراهم سازد.» (لوقا ۱۷:۱). یحیای تعمیددهنده همان شخصی بود که قبل از تولدش اعلام شده بود و می‌توان گفت حتی قبل از اینکه او در رحم مادرش شکل بگیرد، چنین شخصی بوده است.

چهار) «رژیم غذایی او بسیار محدود بود و از خوراک‌هایی بود که در بیابان در دسترس داشت.» (فرانس)

پنج) «خداوندا، اجازه نده خوراک گوشتی، نوشیدنی و جامه‌های گرم و نرم مانع کاری شوند که برای تو انجام می‌دهم.» (اسپرجن)

۳. آیات (۵-۶) موفقیت خدمت یحیی.

مردمان اورشلیم و سراسر یهودیه و تمامی نواحی اطراف رود اردن، جملگی نزد او می‌رفتند و به گناهان خود اعتراف کرده، در رود اردن از او تعمید می‌گرفتند.

الف. مردمان اورشلیم و سراسر یهودیه و تمامی نواحی اطراف رود اردن، جملگی نزد او می‌رفتند: خدمت یحیی با واکنش‌ها و پاسخ‌های متفاوتی روبرو شد. افراد بسیاری گناهکار‌بودن خود را درک کردند، آنها نیاز داشتند خود را برای مسیح آماده سازند و کاری در این رابطه انجام دهند.

یک) تحت برکت خدا، پیغام توبۀ یحیی و دعوت به آمادگی یافتن برای مسیح، ثمرات بسیاری داشت. «تعمید برای گناهکاران بود و هیچ یهودی باور نمی‌کرد که ممکن است به‌عنوان یک گناهکار از حضور خدا رانده ‌شود. اکنون برای اولین‌بار در تاریخ این قوم، یهودیان به گناهان و نیاز خود به خدا پی بردند. هرگز قبل از آن چنین جنبش ملی برای توبه و جوییدن خدا وجود نداشت.» (بارکلی)

دو) «موعظۀ او، جنبش احیای گسترده‌ای به‌وجود آورد و شاگردانش گروه مهمی در یهودیت تشکیل دادند که وجود مستقل خود را حتی در دوران عهدجدید نیز حفظ کرده است.» (فرانس)

سه) درحقیقت مکتوبات یوسفوس درمورد یحیای تعمیددهنده بیش از مکتوبات او دربارۀ عیسی است. تأثیر یحیای تعمیددهنده حتی چندین دهه بعد از خدمت او شروع شد، همان‌طور که در اعمال ۲۵:۱۸ و ۳:۱۹ می‌توانیم، ببینیم.

چهار) سراسر یهودیه و تمامی نواحی اطراف رود اردن: کلمات «سراسر» و «تمامی» چنین مفهومی را می‌رسانند که این موضوع در کتاب‌مقدس دارای اهمیت خاصی است، چون در آن زمان تصور نمی‌شد که شخصی در اورشلیم و نواحی اطراف اردن برای شنیدن پیغام یحیای تعمیددهنده برود، اما با این وجود افراد بسیاری این کار را انجام دادند.» (پول)

ب. از او تعمید می‌گرفتند: یحیی با تعمید‌دادن مردم، با آنان نوعی آیین غسل را به انجام می‌رساند که نشان‌دهندۀ اعتراف به گناهان و توبه بود. قبل از اینکه بتوانیم پادشاهی آسمان را به‌دست آوریم، باید به فقـر خود در روح پی ببریم (متی ۵:۳). این نوع آگاهی نسبت به گناه، اساس بسیاری از بیداری‌ها می‌باشد.

یک) تعمید تنها به مفهوم «فرو‌رفتن و غوطه‌ور‌شدن» است. یحیی وقتی افراد را تعمید می‌داد، آب را بر آنها نمی‌پاشید، بلکه مطابق برخی غسل‌های آیینی یهود، آن افراد را کاملاً در آب فرو می‌کرد. «بنابراین تعمید، با پاشیدن آب به شخص مورد نظر انجام نمی‌شد، بلکه با غوطه‌ور‌کردن و فرو‌بردن کامل بدن شخص در آب انجام می‌شد، به‌طوریکه همۀ بدن او غسل داده می‌شد.» (بارکلی)

دو) تعمید در جامعه یهودیان قبلاً به‌عنوان آیین غسل انجام می‌شد، اما در میان غیریهودیان به‌عنوان عملی برای اعلام یهودی‌شدن آنها انجام می‌شد. در زمان یحیی وقتی یک یهودی تعمید می‌گرفت، درحقیقت اعلام می‌کرد: «اعتراف می‌کنم مانند یک غیریهودی از خداوند بسیار دور هستم و نیاز دارم رابطه‌ام با او شفا یابد.» این عملِ حقیقی روح‌القدس است.

سه) این احتمال وجود دارد که خدمت یحیای تعمیددهنده به آیین یهودی تعمید غیریهودیانی که یهودی شده بودند و یا برخی غسل‌های آیینی یهودیان آن زمان ربط داده شود. اگرچه ممکن بود میان خدمت یحیی و برخی رسوم یهودیان در آن زمان ارتباطی وجود داشته باشد، اما خدمت او کاملاً ویژه بود –به‌قدری که یحیی به‌عنوان «تعمیددهنده» شناخته شده بود‌ـ اگر افراد زیادی این کار را انجام می‌دادند، این عنوان لقب خاصی محسوب نمی‌شد.

چهار) «یحیای تعمیددهنده نوآور یا کاشف نبود. نزدیک‌ترین نمونۀ معاصر این عمل، نمونۀ غسل شخصی است که تازه به دین دیگری وارد می‌شود و نمونۀ دیگر، غسل‌های مکرری است که در برخی آیین انجام می‌شود.» (فرانس)

پنج) تعمید مسیحی در برخی جوانب مانند تعمید یحیی است، زیرا بیانگر توبه است اما مفهوم بیشتری را هم دربردارد. «تعمید‌یافتن در مسیح، به معنای تعمید‌یافتن در مرگ و قیام اوست.» (رومیان ۳:۶)

ج. به گناهان خود اعتراف کرده: این یکی دیگر از جنبه‌های مهم تعمید بود و قسمتی از دعوت به توبه می‌باشد. این یهودیان در مورد پارسا‌شدن در برابر خدا بسیار جدی بودند.

یک) «دستور زبان این جمله می‌تواند این مفهوم را دربرداشته باشد که آنان به‌طور شخصی، اعتراف می‌کردند و دیگر نیازی نداشتند با شرایط خاصی اعتراف کنند و یا مراسم خاصی برای اعتراف انجام شود. چنین امری در اسرائیل، اتفاقی تازه بود، زیرا تا آن زمان یک اعتراف جمعی و گروهی در روز بزرگ کفاره انجام می‌شد و اعترافات شخصی فقط درموارد خاص و مشخصی به انجام می‌رسید (اعداد ۷:۵)، اما این اعترافات با پشیمانی قلبی و خودخواستۀ اشخاص همراه نبود. این صحنۀ بسیار تکان‌دهند‌ه باید باشد.» (بروس)

دو) «آنها با تعمید‌گرفتن در رود اردن در حقیقت این مفهوم را می‌رساندند که به گناهان خود اعتراف می‌کنند. بدون تصدیق و اعتراف به گناه، این عمل فقط غسل‌دادن شخص بدون هیچ مفهوم روحانی می‌باشد.» (اسپرجن)

۴. آیات (۷-۱۲) رویارویی یحیی با فریسیان و صدوقیان

امّا یحیی چون بسیاری از فَریسیان و صَدّوقیان را دید که به آنجا که او تعمید می‌داد می‌آمدند، به آنان گفت: «ای افعی‌زادگان! چه کسی به شما هشدار داد تا از غضبی که در پیش است، بگریزید؟ پس ثمری شایستۀ توبه بیاورید و با خود مگویید: ”پدر ما ابراهیم است.“ زیرا به شما می‌گویم خدا قادر است از این سنگ‌ها فرزندان برای ابراهیم پدید آورد. هم‌اکنون تیشه بر ریشۀ درختان نهاده شده است. هر درختی که میوۀ خوب ندهد، بریده و در آتش افکنده خواهد شد.

«من شما را برای توبه، با آب تعمید می‌دهم؛ امّا آن که پس از من می‌آید تواناتر از من است و من حتی شایستۀ برگرفتن کفش‌هایش نیستم. او شما را با روح‌القدس و آتش تعمید خواهد داد. او کج‌بیل خود را در دست دارد و خرمنگاه خود را پاک خواهد کرد و گندم خویش را در انبار ذخیره خواهد نمود، امّا کاه را با آتشی خاموشی‌ناپذیر خواهد سوزانید.»

الف. امّا یحیی چون بسیاری از فَریسیان و صَدّوقیان را دید: نویسنده در اینجا دو گروه مهم یهودیان در قرن اول را به ما معرفی می‌کند. این دو گروه بسیار با هم متفاوت بودند و اغلب نیز با یکدیگر درگیری داشتند، اما با این وجود این دو گروه با یکدیگر رهبری مذهبی یهودیان را برعهده داشتند.

یک) مَتیو پول به چهار نکته درمورد فریسیان اشاره می‌کند.

·             آنها باور داشتند انسان از طریق به‌جای آوردن شریعت، پارسا می‌شود و همچنین باور داشتند خودشان از همین طریق پارسا می‌شوند.

·             آنها اغلب اوقات شریعت را به اشتباه تفسیر می‌کردند.

·             آنها مرجعیت سنّت‌های بسیاری را مساوی با کتب‌مقدس می‌دانستند.

·             آنها اغلب اوقات درگیر ریاکای بودند و اساس و روح شریعت را نادیده می‌گرفتند و فقط امور ظاهری آن را به‌جای می‌آوردند.

دو) بروس، فریسیان را «شریعت‌گرایان دقیق و خِبرگان مذهب» می‌نامد و در مورد صدوقیان گفته: «مردان اهل دنیا و روابط و از طبقهٔ علمای مذهبی بودند.»

ب. ای افعی‌زادگان! چه کسی به شما هشدار داد تا از غضبی که در پیش است، بگریزید؟: یحیی این رهبران را متهم کرد که می‌خواهند وانمود کنند برای مسیح غیرت دارند اما در حقیقت توبه نمی‌کنند و دلهای خود را برای او آماده نمی‌کنند. بنابراین یحیی از آنها خواست ثمری شایستۀ توبه بیاورند.

یک( «بسیاری از فریسیان و صدوقیان با چنان تظاهری برای تعمید می‌آمدند که خصلت و ویژگی اعمال مذهبی دیگر آنها بود… آنها می‌خواستند با انجام این کار به دنیا نشان دهند که منتظر مسیح هستند، در حالی‌که توبۀ حقیقی نمی‌کردند.» (کارسون) یحیی به آنها خاطر نشان می‌کند که توبۀ حقیقی در زندگی نمایان می‌شود و باید توبۀ حقیقی و پویا داشته باشند، نه اینکه فقط درمورد توبه صحبت کنند.

دو) «شما اینجا آمدید و خود را در میان جمعیتی از مردم توبه‌کار قرار دادید اما این کار، کافی نیست؛ زیرا توبۀ حقیقی، امری بی‌محصول نیست، بلکه باید در زندگی ثمر دهد… شما باید ثمرات قدوسیت را به بار آورید، این ثمرات هستند که ماهیت حقیقی توبه را آشکار می‌سازند.» (پول)

سه) البته بسیاری از یهودیان باور داشتند غضبی در پیش است، اما تفاوت در اهداف آن داوری بود. «آنها تصور می‌کردند که این غضب بر بت‌پرستان نازل خواهد شد و یحیی آنها را به‌عنوان اشخاص بی‌خدا در قوم اسرائیل می‌دانست.» (بروس)

چهار) می‌توان از این موعظۀ یحیای تعمیددهنده درس‌های بسیاری آموخت: «از غضبی که در پیش است، بگریزید.»

·             این غضب، غضب خداست.

·             این غضب، عادلانه و برحق است.

·             این غضب اغلب نادیده گرفته می‌شود و یا به اشتباه تفسیر می‌شود، چون فوراً تحقق نمی‌یابد، اما درعین حال پیش‌رو است.

·             باوجود اینکه این خشم هم با تأخیر و هم پیش‌رو است، اما در قطعیت آن هیچ شکی وجود ندارد.

·             این غضب وقتی که تحقق یابد، بسیار هولناک خواهد بود، چون غضب خداست.

·             این غضب، مقاومت‌ناپذیر است، تنها راه نجات از آن، گریختن است.

پنج) سخن یحیی برای آنها نیز آموزنده بود: بگریزید.

·             گریختن، بیانگر عملی ناگهانی است.

·             گریختن، عملی بی‌مانع است.

·             گریختن، حرکتی مستقیم و بدون انحراف است.

ج. با خود مگویید ”پدر ما ابراهیم است“: یحیی به آنها هشدار می‌دهد که بیش از این نباید به میراث یهودی خود اطمینان داشته باشند، بلکه باید به راستی توبه کنند، نه اینکه فقط به شایستگی ابراهیم اکتفا کنند.

یک) آن‌ موقع به شکلی گسترده تعلیم داده می‌شد که شایستگی ابراهیم برای نجات یهودیان کافی است و امکان نداشت شخص یهودی به جهنم برود. یحیی اشاره می‌کند که صدوقیان و فریسیان از نسلی دیگر هستند، آنها از افعی‌زادگان هستند که منظور کسانی است که مانند مارها هستند.

دو) هم‌اکنون تیشه بر ریشۀ درختان نهاده شده است: «حقیقتاً برداشت‌های برخی در مورد تلمیح به چوب‌بر در این قسمت درست است، آنکه برخی درختان را برای قطع‌کردن نشان می‌کند و تبر خود را بر ریشۀ آنها قرار می‌دهد و جامۀ خود را از تن در می‌آورد تا بتواند با قدرت بیشتری ضربات خود را وارد کند و به کار خویش سرعت ببخشد.» (کلارک)

سه) «یحیی فقط کار هرس درختان را انجام نداد؛ او همچنین تبری بود که قرار بود هر درخت بی‌ارزشی را قطع کند.» (اسپرجن)

د. من شما را برای توبه، با آب تعمید می‌دهم: تعمیدی که یحیی انجام می‌داد، نوعی توبه بود، اما این تعمید، همان تعمید مسیحیان و یا تعمید در مسیحْ عیسی نبود (رومیان ۳:۶)، بلکه تعمید یحیی شامل توبه و پاکی می‌شد؛ اما تعمید مسیحیان، اتحاد ایمانداران با مرگ، تدفین و قیام مسیح را تأیید می‌کند (رومیان ۳:۶-۴).

ه. و من حتی شایستۀ برگرفتن کفش‌هایش نیستم: یحیی جایگاه خود را در حضور مسیح تشخیص می‌داد. او حتی شایستۀ برگرفتن کفش‌های عیسی هم نبود، او همچنین خودش را از کسانی که تعمید می‌داد، بالاتر نمی‌دانست، او کاملاً می‌دانست در رابطه با مسیح در چه جایگاهی قرار دارد (یحیی هرگز به‌خاطر جمعیتی که گرد او بودند و به دعوت او لبیک می‌گفتند، مغرور نشد.)

یک) یحیی با گفتن این سخن، خودش را در رابطه با مسیح در جایگاهی پایین‌تر از شاگرد معمولی خاخام یا استادی معمول قرار داد. «در آن زمان از شاگردان خاخام (استاد) انتظار می‌رفت مانند غلام، استاد خود را خدمت کنند، اما برگرفتن (در آوردن) کفش‌های استاد، عملی پست، حتی برای یک شاگرد بود.» (ketuboth ۹۶آ)

و. او شما را با روح‌القدس و آتش تعمید خواهد داد. او کج‌بیل خود را در دست دارد و خرمنگاه خود را پاک خواهد کرد: یحیی به آنها هشدار می‌دهد که باید خود را برای آمدن مسیح آماده کنند، چون مسیح با داوری می‌آید.

یک) او شما را با روح‌القدس… تعمید خواهد داد: این وعدۀ نزول روح‌القدس با عهدجدید است (حزقیال ۱۴:۳۷).

دو) و آتش: تعمید با آتش به معنی آوردن آتش داوری است که مقدسین را تقدیس می‌کند، اما شرارت را مانند کاه نابود می‌کند. کاه، پسماند بی‌ارزش ساقۀ گندم پس از برداشت محصول است، به همین‌سان این رهبران مغرور که حاضر به توبه نبودند، برای خدا بی‌ارزش بودند. «تقدیس با آتش، امیدی نبوتی بود (اشعیا ۴:۴، زکریا ۹:۱۳، ملاکی ۲:۳ اشعیا ۲۵:۱). بنابراین یحیی پیشگویی کرد که تقدیس حقیقی در تضاد با اعمال ظاهری محض آنان است.» (فرانس)

سه) «کج‌بیل، هر دو را به هوا پرتاب می‌کند و آنگاه باد، کاه را با خود می‌برد و محصول سنگین‌تر بر زمین می‌ریزد، سپس کاه به باد داده شده، جمع‌آوری و سوزانده می‌شود و بدین ترتیب زمین خرمن‌کوبی و پاک می‌شود.» (کارسون)

چهار) رهبران یهودی فکر می‌کردند مسیح با داوری می‌آید و این داوری فقط بر علیه دشمنان اسرائیل خواهد بود. آنها خود را پارسا و عادل می‌دانستند و همین امر باعث کوریِ روحانی‌شان شده بود و تصور می‌کردند فقط دیگران نیاز دارند در حضور خدا عادل شوند. امروزه نیز بسیاری افراد همچنان چنین طرز تفکری دارند. «متأسفانه امروزه نیز به وجود یحیای تعمیددهنده بسیار نیاز هست. بسیاری از کسانی که آنان را مسیحی می‌نامیم، مذهب‌گرایان مسیحی هستند… نیاز داریم یحیای تعمیددهنده با کلمات تکان‌دهندۀ خود درمورد تیشه، کج‌بیل و آتش بیاید. امروزه کلامی نازل‌تر از آن راه را برای آمدن تازۀ مسیح آماده نخواهد کرد.» (مایِر )

خدمت یحیی در تعمید عیسی

۱. آیات (۱۳-۱۴) عیسی برای تعمید نزد یحیی می‌آید.

آنگاه عیسی از جلیل به رود اردن آمد تا از یحیی تعمید گیرد. ولی یحیی کوشید او را بازدارد و به او گفت: «مَنَم که باید از تو تعمید بگیرم، و حال تو نزد من می‌آیی؟»

الف. آنگاه عیسی از جلیل به رود اردن آمد تا از یحیی تعمید گیرد: این حضور مهم عیسی بعد از سال‌های بسیارِ گمنامی بود. اولین اقدام‌های او در خدمت علنی، باری را به همراه داشتند که به درک مابقی خدمت او یاری می‌رساند.

ب. عیسی…آمد: هیچ‌کس عیسی را مجبور نکرده بود که تعمید بگیرد. او با انتخاب خودش نزد یحیی آمد. برخی سنّت‌های قدیمی و اشتباه وجود دارد (که در بارکلی به آنها اشاره شده) و مطابق آنها عیسی به اجبار مادر و برادرانش تعمید گرفت. چون همه تعمید می‌گرفتند، پس خانوادهٔ او فکر کردند که عیسی هم باید تعمید یابد.

ج. «مَنَم که باید از تو تعمید بگیرم، و حال تو نزد من می‌آیی؟»: یحیی تشخیص داد که در این وضعیت، کنایه و ایهام وجود دارد. در عیسی چیزی برای توبه وجود نداشت به همین دلیل شایسته بود که او یحیی را تعمید دهد.

یک) گویی یحیی به عیسی گفت: «من به تعمید روح و آتش تو نیاز دارم و تو به تعمید آب توسط من نیازی نداری.» (فرانس)

۲. آیهٔ (۱۵) عیسی با رضایت خود توسط یحیی تعمید می‌گیرد.

عیسی در پاسخ گفت: «بگذار اکنون چنین شود، زیرا شایسته است که ما پارسایی را به کمال تحقق بخشیم.» پس یحیی رضایت داد.

الف. زیرا شایسته است که ما پارسایی را به کمال تحقق بخشیم: عیسی درک می‌کرد که چرا این امر برای یحیی عجیب است با این وجود تحقق پارسایی لازم و ضروری بود. اما منظور این نبود که انجام این عمل به تنهایی، پارسایی را به کمال تحقق می‌بخشد، بلکه گام مهم دیگر در مأموریت عام عیسی بود که به‌عنوان انسان گناهکار و سقوط کرده شناخته شود، مأموریتی که سرانجام در صلیب به کمال رسید.

یک) هر بیننده‌ای به‌سادگی می‌توانست فکر کند که عیسی فقط یک گناهکار دیگر بود که برای تعمید‌گرفتن آمده بود؛ پس او نیز به‌عنوان انسان گناهکار شناخته شد. «ممکن بود تعمید مسیح باعث ایجاد سوءتفاهم شود، همان‌طور که ارتباط او با خراجگیران و گناهکاران باعث ایجاد سوءتفاهم شده بود.» (بروس)

ب. پس یحیی رضایت داد: هدف عیسی این بود که کاملاً به‌عنوان بشر گناهکار شناخته شود. او با تولد، رشد و مرگ خود به‌طور کامل این منظور را تحقق بخشید. پس اینجا، یحیی رضایت داد که عیسی در جایگاه انسان گناهکار بایستد.

یک) «او با تعمید‌گرفتن در حضور خدا به گناهانی که مرتکب نشده بود، اعتراف و از آنها توبه کرد. او در زمرهٔ خطاکاران قرار گرفت و گناهانِ بسیاری را متحمل شد.» (مورگان)

دو) اینجا این مفهوم وجود دارد که این عمل، آغازی جدید و مهم برای عیسی است؛ و به معنای رویگردان شدن از گناه نیست، بلکه به معنای جدا شدن از زندگی قبلی است. «براساس مفهوم نمادین این آیین به منظور اعلام مُـردن در زندگیِ گذشته و برخاستن در زندگی جدید، عیسی نیز برای تعمید گرفتن آمد و با این عمل مرگ روابط طبیعی و قدیمی با والدین، همسایگان و خواندگی زمینی خود را اعلام کرد و از این پس خود را به خدمت عمومی مسیحایی خود وقف کرد.» (بروس)

۳. آیات (۱۶-۱۷) شهادت الهی به جایگاه عیسی به‌عنوان پسرخدا.

چون عیسی تعمید گرفت، بی‌درنگ از آب برآمد. همان دم آسمان گشوده شد و او روح خدا را دید که همچون کبوتری فرود آمد و بر وی قرار گرفت. سپس ندایی از آسمان در رسید که «این است پسر محبوبم که از او خشنودم.»

الف. همان دم آسمان گشوده شد: برای خدای پدر مهم بود که به‌طور علنی نشان دهد تعمید عیسی به منظور اعلام توبه از گناهان نبود. تعمید عیسی برای توبه از گناهان نبود، بلکه به این منظور بود که با گناهکاران مرتبط دانسته شود، محبت او را برانگیخت تا این کار را به انجام رساند و به این طریق خدای پدر را خشنود ساخت.

ب. او روح خدا را دید که همچون کبوتری فرود آمد: این اتفاق، تجربۀ تأثیرگذاری توسط روح‌القدس بود، روح خدا به‌طور ملموسی بر عیسی فرود آمد (به همان طریقی که نزول روح خدا بر جمیع شاگردان در اعمال ۱:۲-۴ رخ داد).

یک) لوقا ۲۲:۳ چنین می‌گوید: «و روح‌القدس به شکل جسمانی، همچون کبوتری بر او فرود آمد.» به همین‌سان روح خدا حاضر بود و همچون کبوتر بر عیسی قرار گرفت. این رخداد کاملاً حقیقی و دقیق بود. یوحنا ۳۲:۱-۳۴ بیان می‌کند که یحیای تعمیددهنده این اتفاق را با چشمان خود دید و مفهوم آن را به‌خوبی درک کرد.

دو) این اتفاق، عطای موقتی روح خدا نبود. یحیای تعمیددهنده در یوحنا ۱: ۳۲-۳۱ گفت: «روح را دیدم که چون کبوتری از آسمان فرود آمد و بر او قرار گرفت.» عیسی می‌خواست خدمت عمومی خود را آغاز کند و این کار را با قوت روح خدا باید به انجام می‌رساند. «این روح خدا بود که به خدمت عیسی‌مسیح موفقیت بخشید.» (اسپرجن)

سه) چطور کبوتر بیانگر کار روح‌القدس است:

·             کار روح‌القدس مانند کبوتر، می‌تواند سریع باشد.

·             کار روح‌القدس مانند کبوتر می‌تواند آرام و ملایم باشد.

·             کار روح‌القدس مانند کبوتر صلح می‌آورد.

·             کار روح‌القدس مانند کبوتر بی‌ضرر است.

·             کار روح‌القدس مانند کبوتر از محبت سخن می‌گوید.

ج. این است پسر محبوبم که از او خشنودم: وقتی این صدای خدای پدر از آسمان شنیده شد، همۀ افراد دریافتند که تعمید عیسی مانند سایر افراد نیست و همچنین دریافتند او پسرخدا است (از او خشنودم) که با گناهکاران خود را مرتبط می‌دانست. بدین طریق هرکسی درک کرد که عیسی شخصی متفاوت است. او به این دلیل که انسانی گناهکار بود، تعمید نگرفت، بلکه به این دلیل تعمید گرفت تا با انسان گناهکار مرتبط دانسته شود.

یک) لوقا ۲۱:۳ می‌گوید وقتی عیسی دعا کرد، آسمان گشوده شد. «ما نیز باید دعا کنیم، همان‌طور که عیسی دعا کرد، چون دعا کلید آسمان است و از طریق آن از گنجینۀ فراوان فیض خدا برای خود و دیگران برداشت می‌کنیم.» (ترپ)

دو) خدای پدر نیز با این پدیده، تأیید خود بر زندگی عیسی را تا آن لحظه اعلام کرد. «از طریق این اعلام الهی در زمان تعمید، خداوند حضور پادشاه را اعلام کرد و مُهـر تأیید خود را بر سال‌های زندگی که سپری کرده بود، او زد.» (مورگان)

د. روح خدا… پسر محبوبم: نباید این موضوع واضح را نادیده بگیریم: خدای پدر، خدای پسر را محبت نمود و این محبت توسط خدای روح‌القدس ابراز شد. در اینجا رابطۀ عاشقانه و همکاری بین اقنوم تثلیث را می‌توانیم ببینیم. در این شرایط و همزمان خدای پدر، پسر و روح‌القدس جلوه یافتند.

یک) «خدا آنقدر پسر خود را محبت نمود که همهٔ مایملک جهان را به او بخشید، ولی مزمور ۲، می‌گوید او آنقدر جهان را محبت نمود که پسر خود را برای نجات آن داد.» (ترپ)

دو) هیچ شواهدی مبنی بر اینکه او بعد از این تجربه، پسر خدا شد، در دست نیست. «تصور اینکه عیسی قبل از این اتفاق، تجربه‌ای از روح نداشته، لازم به نظر نمی‌آید، این رویا، مأموریت او برای کار مسیحایی را به‌طور نمادین اعلام کرد، نه جایگاهی جدید را.» (فرانس)